Ο κύβος ερρίφθη. Η κυβέρνηση - που μέχρι χτες ορκιζόταν πως θα επιδιώξει το «νοικοκύρεμα» των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και άλλων προβλημάτων της οικονομίας με την «ήπια προσαρμογή» (διάβαζε λιτότητα) - άρχισε να δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η «συναινετική» εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας - που θεωρούνταν «σκόπελοι» και της «έδεναν» τα χέρια - αποτελούν πια παρελθόν, η κυβέρνηση άρχισε ήδη να ανοίγει τα χαρτιά της και να δείχνει τις πραγματικές της προθέσεις.

Μπορεί η φράση «ήπια προσαρμογή» να μη διαγράφτηκε ακόμα από το κυβερνητικό λεξιλόγιο, όμως, όταν την επικαλούνται, πια, οι κυβερνώντες, φροντίζουν να μας θυμίζουν ταυτόχρονα πως η κατάσταση της οικονομίας είναι «κρίσιμη». Και δεν είναι μόνοι τους, οι κυβερνώντες, που επικαλούνται την «κρισιμότητα» της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπουν, συντονισμένα, και τα διάφορα κέντρα και παράκεντρα εξουσίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που υποστηρίζουν πως αν δεν παρθούν «εδώ και τώρα» νέα αντιλαϊκά μέτρα, η ελληνική οικονομία θα ...καταρρεύσει!

Αδιάψευστος μάρτυρας, οι εκθέσεις με απαιτήσεις για νέες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που συντάσσουν οι βιομήχανοι (ΣΕΒ), οι τραπεζίτες (Τράπεζα Ελλάδας, Ενωση Ελληνικών Τραπεζών κλπ.), η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) κλπ. Οι εκθέσεις αυτές - που δημοσιοποιούνται τουλάχιστον μία κάθε μήνα - σε συνδυασμό με τις δηλώσεις κορυφαίων εκπροσώπων των κεφαλαιοκρατών, αξιοποιούνται δεόντως από την κυβέρνηση, για την προετοιμασία της κοινής γνώμης να δεχτεί σαν «αναγκαίο κακό» την επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Πρόσφατο παράδειγμα, η έκθεση του ΔΝΤ που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα και η, νέα, προχτεσινή παρέμβαση του διευθυντηρίου των Βρυξελλών, που καλούν την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει με μεγαλύτερη τόλμη σε «μόνιμα» - και όχι ευκαιριακού χαρακτήρα - μέτρα, με νέες «μεταρρυθμίσεις» στο Ασφαλιστικό και στα εργασιακά κλπ.

Οι κάθε είδους υπηρέτες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου αξιώνουν μέτρα που θα υπονομεύουν παραπέρα τις κατακτήσεις των εργαζομένων και το βιοτικό τους επίπεδο, με παρεμβάσεις και στο συνταξιοδοτικό (όρια ηλικίας, ύψος σύνταξης, εισφορές) και στα εργασιακά (8ωρο, υπερωρίες, απολύσεις, μερική απασχόληση) και στα εισοδηματικά (συγκράτηση μισθολογικών αυξήσεων). Μόνο έτσι, υποστηρίζουν, θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα (ελλείμματα και δημόσιο χρέος, ανεργία, ανταγωνιστικότητα κλπ.) και θα ...πάει μπροστά η ελληνική οικονομία. Αλλά επιδίωξή τους είναι η ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, δεν άφησε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία. Στην αξίωση των Βρυξελλών για την υποβολή καταλόγου με νέα αντιλαϊκά μέτρα μέχρι τις 21 Μάρτη, ο υπουργός, εκτός από κάποια μισόλογα για «ήπια προσαρμογή», επικαλέστηκε «κρισιμότητα» των προβλημάτων της οικονομίας, για να υποστηρίξει στη συνέχεια πως η αντιμετώπισή αυτών των προβλημάτων είναι δυνατή μόνο με τη «συναίνεση όλων». Με απλά λόγια, η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους, να υποταχθούν στη λογική του «σφάξε με Αγά μου ν' αγιάσω»... Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο, να αντιταχθούν και να αντισταθούν, για την αποτροπή αυτών των σχεδίων, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα πως χωρίς την κατάργηση της πολιτικής των μονοπωλίων δεν μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους.