«

Θα ήταν ευτύχημα για την ελληνική κοινωνία αν η συναίνεση αυτή δεν εξαντλούνταν σε αυτό το θέμα μόνο (σ.σ. της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας), αλλά μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία... Η Παιδεία, το Ασφαλιστικό και η αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα». Το άρθρο των «αντικυβερνητικών», κατά τ' άλλα, «Νέων» την επομένη της «πανηγυρικής» εκλογής του Κ. Παπούλια τα λέει όλα.

Η προεδρική εκλογή είναι η «αφετηρία» για την επέκταση της δικομματικής συναίνεσης σε όλα τα μεγάλα θέματα. Μια συναίνεση που θεωρείται το «κλειδί» για να επιβληθούν τα πρωτοφανούς κοινωνικής αναλγησίας μέτρα που έχουν δρομολογηθεί. Την «ανάγκη» της δικομματικής συναίνεσης συνομολόγησαν, πρώτα και κύρια, οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου με αφορμή την προεδρική εκλογή. «Υπογραμμίζουμε επίμονα την ανάγκη συνεννόησης και συναίνεσης στις εθνικές υποθέσεις μας, στο χώρο της Παιδείας, στα θέματα Υγείας, στα μεγάλα θεσμικά ζητήματα του τόπου μας», τόνισε ο πρωθυπουργός μιλώντας την Τρίτη στην ΚΟ της ΝΔ. Την επομένη, όμως, ο Γ. Αλογοσκούφης, με αφορμή την έκθεση της Κομισιόν, προχώρησε πιο πέρα ζητώντας τη «μέγιστη δυνατή συνεννόηση και συναίνεση» για τα νέα μέτρα που θα ληφθούν προκειμένου να υπάρξει συμμόρφωση με τις συστάσεις των Βρυξελλών... Δεδομένη θεωρεί τη συναίνεσή του ο Γ. Παπανδρέου «και για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, και για τα θέματα διαφάνειας, και για τα θέματα της Παιδείας, και για τα θέματα της δημόσιας διοίκησης». Τα θέματα οικονομίας δεν αναφέρθηκαν προφανώς γιατί οι θέσεις του είναι πιο προωθημένες σε τέτοιο βαθμό που βρίσκουν «100% σύμφωνο» τον Α. Ανδριανόπουλο...

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Η συναινετική εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι το χρονικό ορόσημο για την ένταση της αντιλαϊκής επέλασης. Χωρίς την «ανασφάλεια» μιας εκλογικής αναμέτρησης στον ορίζοντα της επόμενης τριετίας, η κυβέρνηση της ΝΔ θα ξετυλίξει την αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα «μέτωπα» ταυτόχρονα: Αγρια λιτότητα σε μισθούς και συντάξεις, δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, ανελέητη φοροεπιδρομή, ανατροπές σε Ασφαλιστικό και εργασιακές σχέσεις, κατεδάφιση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας και εκχώρηση στους ιδιώτες, ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων, λιμανιών, ακτών, δασών, κ.ο.κ.

Η δικομματική συναίνεση είναι βασικό εργαλείο για να εξουδετερώσουν τη λαϊκή αντίσταση στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Είναι το «μέσο» νομιμοποίησης των βάρβαρων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και του πλασαρίσματός τους, της δήθεν νομοτελειακής αναγκαιότητάς τους. Οι δύο μονομάχοι πέφτουν πάνω στο λαό πλειοδοτώντας σε «έξυπνες» ιδέες και μέτρα στον ίδιο πάντα μονόδρομο. Κακά τα ψέματα. Δε νοείται αντίσταση του λαού στην κυρίαρχη πολιτική χωρίς χειραφέτηση από τους εκφραστές της συναίνεσης σε πολιτικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο.