Θέλω να καταθέσω τον προβληματισμό μου, σχετικά με τη Θέση 9.

Η άποψη ορισμένων συντρόφων είναι ότι αν παραμείνει ως έχει η Θέση 9, είναι λάθος. Το σωστό λένε ότι είναι «να μην απομακρυνθούμε από το στόχο για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ... με στόχο κυβέρνηση». Νομίζω ότι σ' αυτήν την άποψη υπάρχουν δυο προβλήματα. Πρώτ' απ' όλα επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της ΚΕ ότι δεν κατανοείται ότι «το μέτωπο καλείται να φέρει σε πέρας και το έργο της κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας».

Δεύτερον, περιορίζει το χαρακτήρα του ΑΑΔ Μετώπου στο στόχο κοινοβουλευτικής κυβέρνησης με προγραμματικές κατευθύνσεις. Ομως, στα ντοκουμέντα μπαίνει ότι το Μέτωπο διεκδικεί τη λαϊκή εξουσία που για μας είναι σοσιαλιστική, για δε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του Μετώπου ο χαρακτήρας της εξουσίας διαφοροποιείται. Είναι άλλο ζήτημα στα πλαίσια της πάλης του Μετώπου και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις να προκύψει κυβέρνηση, που και γι' αυτή στα ντοκουμέντα λέμε το ρόλο της.

Η αμφισβήτηση της Θέσης 9 οδηγεί στην αμφισβήτηση και αλλαγή της στρατηγικής μας.

Τουλάχιστον εισάγει την ιδέα μιας ενδιάμεσης εξουσίας - σταδίου με προγραμματικούς στόχους, που δεν ξεφεύγουν από τα όρια της διαχείρισης.

Αυτά έχουν αντίκτυπο στην καθημερινή μας δουλιά, στην επεξεργασία στόχων πάλης για τη δημιουργία συσπειρώσεων στην προοπτική οικοδόμησης του Μετώπου.

Για παράδειγμα, με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχουμε στον τομέα της Υγείας, μπορούμε να πηγαίνουμε με γραμμή συσπείρωσης όπως πριν για αναβάθμιση του υπάρχοντος «δημόσιου» συστήματος και ανάπτυξης των υπηρεσιών Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων;

Απάντηση στα καθημερινά προβλήματα μπορεί να δώσει μόνο η γραμμή συσπείρωσης και πάλης που έχει επεξεργαστεί η ΚΕ με την απόφασή της, το Γενάρη του 2003.

Το σύστημα Υγείας - Πρόνοιας που προτείνουμε έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Υγεία. Παλεύοντας γι' αυτό διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις να κατανοείται ότι ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο στα πλαίσια μιας λαϊκής οικονομίας από μια λαϊκή εξουσία.

Είναι επιτακτική ανάγκη να βοηθήσουμε να κατανοείται ο κρίκος σύνδεσης των καθημερινών προβλημάτων με το στρατηγικό μας στόχο και αυτό να μπαίνει στην πολιτική μας δράση.