Σάββατο 13 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Μάης και παίρνω θάρρος

Μάη μου, πολύ Μάη μου και χιλιοαγαπημένε. Μπουμπούκιασαν οι νερατζιές στο δρόμο, έσκασε τ' αγιόκλημα και το γιασεμί και πήρα θάρρος. Ξάνοιξε η μέρα, έγινε λαμπερή, οι καρδιές αστράφτουν στον ήλιο και πήρα θάρρος. Είδα το κόκκινο που πλημμύρισε την πλατεία. Το κόκκινο λεφούσι ν' ανηφορίζει τη Σταδίου, σκορπώντας τις μυρουδιές της άνοιξης και πήρα θάρρος.

Εργάτες και αγρότες και γυναίκες και νεολαίοι. Μπράτσα δυνατά, πρόσωπα σκαμμένα γιομάτα σφρίγος, κρατάνε τον κόσμο στα χέρια τους, στην αγκαλιά λουλούδια και πήρα θάρρος.

Ορμή και λεβεντιά, χαρά Θεού να σμίγουν οι σύντροφοι να χαμογελάνε, να σφίγγουν τα χέρια, ν' αγκαλιάζονται, να θυμούνται, να προγραμματίζουν καινούριους αγώνες, τις ονειρεύονται, βαδίζοντας ενωμένοι στον κόκκινο δρόμο που 'χουν χαράξει και πήρα θάρρος.

Μάης κι εργάτες πάνε μαζί. Ανοιξη και νιάτα πάνε μαζί. Φλόγα, πάθος και μαχητικότητα πάνε μαζί. Αγώνες και ιστορία πάνε μαζί. Λαϊκές κινητοποιήσεις, απεργίες και συγκεντρώσεις. Διωγμοί, απαγορεύσεις και συλλήψεις. Πρωτομαγιές που βάφτηκαν στο αίμα. Πρωτομαγιά στο εκτελεστικό απόσπασμα 200 παλικαριών. Πρωτομαγιές που έθρεψαν το μίσκο της παπαρούνας πιο κόκκινο. Πρωτομαγιά και ποίηση πάνε μαζί. Μέρα μαγιού γεννήθηκες. Μέρα μαγιού μίσεψες. «Στο λιακωτό που κοίταζες και δίχως να χορταίνεις άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης». Μάης και μουσικές και νεολαία και τραγούδια πάνε μαζί. Μάης και πορείες ειρήνης. Ειρήνη και Μάης κρίκοι αλληλένδετοι. Θυμάρι και ρίγανη και θρούμπη και φλισκούνι. Βαδίζοντες κι ορθοστατούντες, μελισσοβούητο κουρνιαχτό, ανεμίζοντας σημαίες και λάβαρα της αντίστασης και της Ειρήνης, νέοι γέροι, μωρά στο καρότσι, ξωμάχοι, άνεργοι ρυτιδωμένοι από τα βάσανα και τις κακουχίες. Προσκυνάνε τον πόνο σου λαέ στους τόπους θυσίας. Καλάβρυτα. Δίστομο. Καισαριανή.

Προχωράμε στην καρδιά της άνοιξης, στην καρδιά της Αίτνας που βρυχάται γιομίζοντας τον ουρανό κόκκινες φλόγες. Μάης και μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών. Ασπρόμαλλα κεφάλια στο άγαλμα της Αθηνάς στο Πεδίον του Αρεως. Ξανανιώνουν, ξανανασταίνονται, σεβάσμια τρόπαια ιερά. Καταθέτουν το αίμα της ψυχής τους. Κόκκινα λουλούδια αγάπης, κόκκινα λουλούδια μνήμης, κόκκινα λουλούδια θυσίας, για τους Μάηδες που δεν έλαμψαν ποτέ, για τους Μάηδες του κόσμου που δεν ψήλωσαν. Για τους Μάηδες του κόσμου που θάφτηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα απέραντα λιβάδια της Ουκρανίας και του Στάλινγκραντ. Κι είναι φορές - που λέει κι ο ποιητής - κανείς που δε γνωρίζει σε σας τι να ταιριάζει πιο πολύ. Ο κότινος της δόξας. Για το στεφάνι το ακάνθινο του λυτρωτή.

Κι όμως τούτος ο κόκκινος χείμαρρος του Μάη. Τούτο λαϊκό μέτωπο, μ' αναθαρρεύει, ζωντανεύει τις ελπίδες μου, ανοίγει την καρδιά μου και παίρνω θάρρος να σταθώ άτρωτος στους αγώνες που έρχονται!


Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ