Εργο του Θάνου Βελλουδίου

Πάνω απ' το κατώφλι, η αγριοκρεμμύδα χαρίζει στο σπιτικό τη θαυμαστή ζωτικότητά της. Η αγριοκρεμμύδα, ασκέλλα, Χριστοβασιλίτσα, είναι ικανή να μένει θαλερή και να βγάζει φύλλα ακόμα και χωρίς νερό, χώμα ή ήλιο! Ζωντανή εικόνα αθανασίας... όπως την έβλεπε ο Πυθαγόρας.

Κάτω, στο κατώφλι, ένα σιδερένιο αλογοπέταλο, για να το πατάει όποιος διαβαίνει εξασφαλίζοντας έτσι δύναμη και υγεία. («Σιδερένιος» ευχόμαστε, «έχει σιδερένια υγεία» θαυμάζουμε). Αλλά το πέταλο προστατεύει επειδή συμβολίζει και τη δύναμη που νικάει το κακό: Με το πέταλο το άλογο κλοτσάει το λύκο!

Ακόμη, ένα πέταλο κρεμασμένο πίσω από την πόρτα προκαλεί την καλοτυχία να τρέχει στο σπίτι γρήγορη όπως το άλογο.

Μπροστά στο κατώφλι, την Πρωτοχρονιά, ο νοικοκύρης σπάει ένα ρόδι. Κι όπως τα μύρια ρόδινα σπόρια ξεχύνονται παντού, ο καθένας εύχεται:

Σαν που 'ναι γεμάτο το ρόιδι

να 'ναι γεμάτο το σπίτ'!

Οι επισκέπτες ανήμερα την Πρωτοχρονιά φέρνουν μαζί τους μια πέτρα κι ένα κλαδάκι ελιάς ή πουρναριού. Την πέτρα την αφήνουν στη μέση στο δωμάτιο και λένε:

Σαν την πέτρα γεροί!

και σείοντας το κλαδί της ελιάς εύχονται:

Οπως βαστά τα φύλλα η ελιά

έτσι να βαστά κι η οικογένεια την υγειά!

Αν αντί για ελιά, έχουν πουρνάρι, το ρίχνουν στη φωτιά και καθώς τα φύλλα του σκάζουν και σπιθίζουν λένε:

Ρίχνω ξύλα και κλαριά

μια κροτούν, μια παρτσαλίζουν

κι οι τσεπούλες τού ...

γρόσια και φλουριά γεμίζουν.