Το ψωμί, που είναι η μαγιά της ελπίδας και το σύμβολο της καλοσύνης και της σπιτικής ευτυχίας: Χριστόψωμο, Χριστοκουλούρα, Αγιόψωμο, Βασιλοκουλούρα, και με πολλές ακόμα ονομασίες...

Οι πίτες κάθε λογής και οι δίπλες, οι μπακλαβάδες, οι λαλαγγίτες, που συμβολίζουν τα σπάργανα του μικρού Χριστού, αλλά και του νεογέννητου χρόνου σε έναν θαυμαστό συγκερασμό των παγανιστικών και των χριστιανικών δοξασιών!

Η Βασιλόπιτα, που αλλού είναι πίτα - με χορταρικά ή με κρεατικά - κι αλλού είναι ψωμί γλυκό με μπαχαρικά και ξερά φρούτα, (και κέικ ή τσουρέκι), καταστόλιστο με ζυμαρένια κεντίδια, με μύγδαλα και ζαχαρωτά, αποδίδεται κι αυτή στον Αϊ- Βασίλη!

Οταν, όπως είπαμε, ο Ρωμαίος έχασε και έφυγε, απόμεινε ο Αϊ Βασίλης με την απορία πώς να ξαναδώσει στους κατοίκους της Καισάρειας τα χρυσαφικά τους. Σκέφτηκε, λοιπόν, και παράγγειλε να του φτιάξουν πίτες και αφού έβαλε από τα φλουριά των σακουλιών μέσα στην καθεμιά, τις μοίρασε σε όλα τα σπίτια!

Κι εκείνη ήταν μάλλον η πρώτη φορά στην ιστορία του πολιτισμού και της οικονομίας, που οι φτωχοί κέρδισαν όσα και οι πλούσιοι.

Στ' Αϊ Βασίλη τ' όνομα εκάμαμε την πίτα

τριγύρω τη στολίσαμε με δάφνες και με μύρτα.

Δώστε του, μωρέ κι ας πάει,

ξένος και δικός ας φάει!

Και του χρόνου!