Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Γ. Πατσιλινάκου για τον υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Οι συνθήκες στις οποίες ζουν περισσότερα από 60 πολυανάπηρα παιδιά προκαλούν «Σοκ και δέος», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα μετά την επίσκεψή της στο Ιδρυμα στις 7.6.2004. Τότε η κυβέρνηση διά του υφυπουργού Υγείας Γ. Κωνσταντόπουλου είχε χαρακτηρίσει προεκλογική (σ.σ. στις 13.6.2004 έγιναν ευρωεκλογές) την επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ και ζητούσε τις θέσεις και τις προτάσεις του Κόμματος ενόψει του «νέου νομοθετικού πλαισίου για τα Προνοιακά Ιδρύματα».
Εννιά μήνες μετά τις εθνικές εκλογές η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει κάνει τίποτε στο χώρο της Πρόνοιας εκτός από κάποιες αβανταδόρικες κινήσεις - όπως η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην πλαζ του ΠΙΚΠΑ στη Βούλα. Και όχι μόνο αυτό αλλά το περίγραμμα του νέου - θα οριστικοποιηθεί μέσα στο Γενάρη - «στοχευμένου μοντέλου της κοινωνικής πολιτικής» περιλαμβάνει την προώθηση του Θεσμού της Εταιρικής Ευθύνης και την έναρξη διαδικασιών πιστοποίησης των εθελοντικών, φιλανθρωπικών και λοιπών μη κυβερνητικών οργανώσεων που κινούνται στο χώρο της Κοινωνικής Οικονομίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής στην προχτεσινή εκδήλωση βράβευσης των εθελοντικών οργανώσεων έδωσε το στίγμα ότι η «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης θα είναι μια ακόμα εκχώρηση προς τον λεγόμενο εθελοντισμό. «Με τη διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θα είναι ουσιαστικός αρωγός σε κάθε προσπάθεια προς την πραγμάτωση της κοινωνίας των πολιτών, θέλω για μια ακόμη φορά να συγχαρώ όλους όσοι βραβεύονται σήμερα, είπε ο πρωθυπουργός. Στο παράδειγμά σας, βλέπουμε την κοινωνία μας, όπως θα θέλαμε να είναι».
Στην Επίκαιρη Ερώτησή του ο Γ. Πατσιλινάκος σημειώνει: «Σε τετραώροφο κτίριο, που λειτουργούσαν σχολές του ΟΑΕΔ, στο Χαϊδάρι, στεγάζεται από χρόνια το Ιδρυμα Χρόνιων Παθήσεων Αναπήρων Παίδων Σκαραμαγκά. Ενα ίδρυμα από τα ελάχιστα στο είδος του για πολυανάπηρα παιδιά, μη εκπαιδεύσιμα, από τις πιο βαριές περιπτώσεις. Το προσωπικό ελάχιστο, ιδιαίτερα στις κατηγορίες που έχουν άμεση σχέση με τη φροντίδα των παιδιών (νοσηλευτικό ή βοηθητικό νοσηλευτικό, τραυματιοφορείς κλπ.). Οι αναλογίες έχουν ξεπεράσει από καιρό τα όρια επικινδυνότητας, μ' αποτέλεσμα να κινδυνεύουν παιδιά και εργαζόμενοι. Τα ατυχήματα να είναι σύνηθες φαινόμενο. Ο οργανισμός δεν αντιστοιχεί με τη βαρύτητα του ιδρύματος, ενώ η στελέχωση σε επιστήμονες, επιεικώς απαράδεκτη. Ειδικοί γιατροί, ψυχίατροι ή άλλοι ή δεν υπάρχουν καθόλου, ή είναι κάποιες ώρες κατ'επίσκεψη όπως ο παθολόγος, μένοντας ακάλυπτα τα παιδιά, αλλά και οι εργαζόμενοι, αφού καλούνται πολλές φορές, ν' αντικαταστήσουν την έλλειψη του γιατρού. Ιδιαίτερα τραγική είναι η θέση των γονιών βιώνοντας αυτή την απαράδεκτη αντιμετώπιση των παιδιών τους από το κράτος, που θα έπρεπε να το έχουν αρωγό στο δράμα τους».
Καταλήγοντας ο βουλευτής του ΚΚΕ ρωτά τον υπουργό Υγείας: