Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν χτες το πρωί οι σχολικοί φύλακες έξω από το υπουργείο Εσωτερικών, στην πλατεία Κλαυθμώνος, ενάντια στο καθεστώς πολιτικής και εργασιακής ομηρίας και διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή δουλιά.

Οι περίπου 2.800 εργαζόμενοι στη φύλαξη σχολείων απασχολούνται μέσω προγράμματος που ξεκίνησε το 2001, τους πρώτους μήνες χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ και στη συνέχεια από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι συμβάσεις των εργαζομένων λήγουν στις 31-12-2004 και ο κίνδυνος να βρεθούν στο δρόμο είναι ορατός. Στη συνάντηση που είχαν με τον γγ του υπουργείου κ. Βεζυργιάννη ο τελευταίος τους είπε ότι θα δοθεί τρίμηνη παράταση στις συμβάσεις τους. Δηλαδή, μέχρι τότε που προβλέπεται να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες του ΑΣΕΠ για την εφαρμογή του ΠΔ για τους συμβασιούχους στο Δημόσιο, καθώς οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι είναι από τους λίγους που έχουν την πιθανότητα να μετατρέψουν τις συμβάσεις σε αορίστου χρόνου. Ομως, ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2005 δεν προβλέπει κονδύλι για τη χρηματοδότηση του προγράμματος. Ακόμα, με δεδομένο ότι η πρόσληψή τους θα γίνει από τους δήμους, η ΚΕΔΚΕ βάζει ένα ακόμα εμπόδιο, αφού έχει δώσει εντολή στους δήμους να μην προχωρήσουν σε καμιά τέτοια πρόσληψη, αν πρώτα δε δοθούν λεφτά από το κράτος.

Οι σχολικοί φύλακες αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα του καθεστώτος εργασιακής ομηρίας που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι συμβάσεις τους είναι συμβάσεις επαγγελματικής κατάρτισης, δηλαδή δε θεωρούνται καν εργαζόμενοι! Ετσι, δεν τους αναγνωρίζει η κυβέρνηση το δικαίωμα στην ασφάλιση, δεν παίρνουν υπερωρίες ή νυχτερινά (οκτώ ημέρες το μήνα δουλεύουν από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί), ούτε τα βασικά επιδόματα (δώρα, άδειες, ασθενείας κ.ά.) και πληρώνονται μόλις με 590 ευρώ το μήνα. Ταυτόχρονα, η περίπτωση των σχολικών φυλάκων δείχνει ανάγλυφα τους αντεργατικούς σκοπούς της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ενας από αυτούς είναι η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα από το κράτος στους ΟΤΑ, τις οποίες - στα πλαίσια μετατροπής τους σε ιδιωτικές επιχειρήσεις - θα τις προσφέρουν έναντι αντιτίμου, δηλαδή θα λειτουργούν ανταποδοτικά και θα πληρώνονται από τον ίδιο το λαό. Την πολιτική αυτή στήριζε και στηρίζει η ΚΕΔΚΕ - με πρωταγωνιστές τους δημάρχους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ - που όχι μόνο δε διεκδικεί χρήματα από το κράτος, αλλά αποδέχεται το ρόλο των δήμων ως επιχειρηματιών και προωθεί με αθρόες προσλήψεις τη μερική απασχόληση και την έκτακτη εργασία. Ετσι, φαντάζει το λιγότερο υποκριτική η θέση της να μη γίνουν προσλήψεις, αν δε δοθούν λεφτά.