Πέρασαν 60 χρόνια από το Δεκέμβρη του 1944, τα γεγονότα του οποίου σημάδεψαν την ιστορία του λαϊκοεπαναστατικού κινήματος της Ελλάδας. Στις 3 του Δεκέμβρη ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο του λαού της Αθήνας και του Πειραιά στην πλατεία Συντάγματος χτυπήθηκε με τα όπλα από τον τότε αστικό πολιτικό κόσμο και τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους.

Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις με ένα κρατικό μηχανισμό, (αστυνομία, τάγματα ασφαλείας κλπ.), που στήριξε τη γερμανική κατοχή, τις δικές της ένοπλες οργανώσεις, αλλά και ένοπλα τμήματα των Αγγλων τους οποίους είχαν καλέσει ακριβώς γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούσαν να επιβάλουν την κυριαρχία τους στο λαό, επιδίωξαν να τσακίσουν το οργανωμένο λαϊκοαπελευθερωτικό κίνημα και την εμπροσθοφυλακή του, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, αλλά και τον ΕΛΑΣ.

Τι κρινόταν; Το ζήτημα της εξουσίας που δεν ήταν λυμένο. Ο συσχετισμός ήταν σε βάρος της άρχουσας τάξης. Το ΕΑΜ συσπείρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Επομένως το ζήτημα της εξουσίας υπέρ της πλουτοκρατίας, δεν μπορούσε να λυθεί διαφορετικά στη δοσμένη ιστορική στιγμή, παρά με τα όπλα. Αλλωστε ο λαός είχε δημιουργήσει φύτρα λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα με τα όργανα Λαϊκής Αυτοδιοίκησης, τα Λαϊκά Δικαστήρια, τη Λαϊκή Πολιτοφυλακή, με το Λαϊκό Στρατό, τον ΕΛΑΣ. Ετσι κάλεσε σε βοήθεια και τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Με τα γεγονότα του Δεκέμβρη η άρχουσα τάξη έπνιξε στο αίμα το λαϊκό κίνημα ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο στον εμφύλιο πόλεμο.

Αναλυτικότερα στο «Ρ» της Κυριακής.