Το πράγμα αγγίζει τα όρια του γελοίου. Οι πάντες αντιλαμβάνονται με μια μόνο ματιά στις εκθέσεις των κοινοτικών οργάνων (Κομισιόν και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) ότι η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ θα σημάνει τρομερές ανακατατάξεις στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Και ακόμα ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και αναδιαρθρώσεις του καθεστώτος της «παγκοσμιοποίησης». Κι όμως, η κυβέρνηση Σημίτη επιχειρεί να καθησυχάσει και να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, ισχυριζόμενη ότι δεν υπάρχει σοβαρός λόγος ανησυχίας! Κανένας λόγος ανησυχίας για τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, για τη λιτότητα στο διηνεκές, για τη σφαγή των κοινωνικών δαπανών, για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, για τη μείωση του κατώτατου μισθού στους νεοπροσλαμβανόμενους κ.ο.κ.

Φυσικά είναι εύκολα εξηγήσιμη η εξοργιστική αυτή στάση της κυβέρνησης Σημίτη. Είναι η κυβέρνηση που πρόκειται να τα επιβάλει και, μάλιστα, αρκετά απ' αυτά μέχρι το τέλος του χρόνου και γι' αυτό επιχειρεί απεγνωσμένα να πείσει ότι «δεν τρέχει τίποτα» και να «αποκοιμήσει» τις λαϊκές συνειδήσεις, ώστε να αποτραπούν οι λαϊκές αντιδράσεις και αγώνες. Στο χέρι του λαού είναι να τους δώσει ένα καλό μάθημα και να οργανώσει έγκαιρα την αντίστασή του. Οι κομμουνιστές, άλλη μια φορά, θα κάνουν το χρέος τους.