Το πρώτο νόμιμο φύλλο του «Ρ» (25/9/1974) έπειτα από 27 χρόνια παρανομίας

το χέρι σου... δε βλέπω - ίσως θα 'ναι

τα μάτια μου ακόμα ασυνήθιστα

στο τόσο φως ύστερ' από το σκοτάδι...

Τώρα τραβήξου λίγο - ξέρω μόνος μου,

τούτα τα κατατόπια με θυμούνται...

Τα σύνεργα... μα που 'ναι, πες, ο σύντροφος,

έναν καιρό τα δούλευα, μαζί του.

Η πλάκα, το χαρτί, το συνθετήριο...

και τούτα τα χειρόγραφα απλωμένα -

νάτος, μπροστά μου ο «Ρίζος» μας, απέθαντος -

πρώτη σελίδα, δεύτερη σελίδα...

Σκύψε κοντά μου κι έλα να διαβάσουμε

μικρά τα γράμματα - μεγάλα τα μαντάτα...»

(Από το ποίημα «Οι σύντροφοι» του Απ. Σπήλιου).

25η Σεπτέμβρη 1974. Ο «Ριζοσπάστης» μετά από 30 ολόκληρα χρόνια βαθιάς παρανομίας σαλπίζει νόμιμα πια τη φωνή του κόμματος της εργατικής τάξης. Ναι, η νομιμοποίηση του ΚΚΕ, η νόμιμη επανέκδοση του οργάνου της ΚΕ, του «Ριζοσπάστη», ήταν για τη δοσμένη χρονική στιγμή η μεγαλύτερη κατάκτηση των εργατών, όλου του λαού, μετά από πολύχρονους σκληρούς, κοινωνικοπολιτικούς αγώνες. Το προηγούμενο βράδυ εκατοντάδες αγωνιστές κατέκλυζαν την πλατεία Κάνιγγος, όπου είχε ανάψει ήδη η φωτισμένη επιγραφή, με τα τρία «ματωμένα», κατακόκκινα γράμματα: ΚΚΕ. Την επομένη το πρωί, σε όλα τα περίπτερα της χώρας, ο «Ρ» έδινε το δικό του «παρών». Στην πρώτη του σελίδα, πάνω πάνω, το χαιρετιστήριο της ΚΕ του Κόμματος, προς την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους εργαζόμενους, όλο το λαό.

Μια καινούρια για το «Ριζοσπάστη», όπως και για το Κόμμα, για το λαϊκό κίνημα, περίοδος είχε ήδη αρχίσει. Μια περίοδος ως ιστορική συνέχεια της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, η «αστική νομιμότητα» της οποίας είχε διακοπεί, αλλά αυτή δε σταμάτησε ποτέ. Αλλωστε η ταξική πάλη δεν μπορεί να ξεκινά και να σταματά κατά πώς καθορίζει τη «νομιμότητα» η κυρίαρχη εκμεταλλεύτρια τάξη. Στις ταξικές κοινωνίες είναι αντικειμενικά αναπόφευκτη κάτω απ' οποιεσδήποτε συνθήκες. Αλλωστε αυτή η ασίγαστη πάλη μετά την 27χρονη παρανομία, έφερε ως κατάκτηση για την εργατική τάξη, τους απλούς ανθρώπους του μόχθου, τη νόμιμη δράση του ΚΚΕ, τη νόμιμη επανέκδοση του «Ριζοσπάστη». Γιατί η ασίγαστη δράση του Κόμματος όλ' αυτά τα χρόνια συνοδευόταν και από τη συνεχή έκδοση και κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη». Πάντα ήταν αξεχώριστες οι πορείες τους. Στη νομιμότητα και στην παρανομία, στις ηρωικές εποχές της ανάτασης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αλλά και στις μεγάλες δυσκολίες, στους κατατρεγμούς και στις διώξεις, στα μπουντρούμια και στα ξερονήσια. Πάντα «παρών» το ΚΚΕ. Πάντα «παρών» και ο «Ριζοσπάστης». Πάντα ασυμβίβαστος και μαχητικός. Πάντα στο πλευρό της εργατικής τάξης και του λαού, με την αγωνιστική παρουσία του στα μέτωπα της ενημέρωσης, της μαζικής, ιδεολογικής και πολιτικής πάλης για έναν κόσμο χωρίς αδικία, χωρίς κοινωνικές ανισότητες και ταξική εκμετάλλευση.