«Το μέγεθος και η δομή των αγροτικών εκμεταλλεύσεων είναι πολύ σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη της υπαίθρου και για μία βιώσιμη και ανταγωνιστική ελληνική γεωργία». Αυτά δήλωσε χτες ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Σ. Τσιτουρίδης, μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής. Και δεν έχει άδικο, έτσι είναι. Μόνο που υπάρχουν δύο δρόμοι για την αύξηση του μεγέθους των γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Ο ένας είναι ο δρόμος της συγκέντρωσης της γης από μεγαλοαγρότες και κεφαλαιοκράτες επιχειρηματίες, η δημιουργία καπιταλιστικών γεωργικών επιχειρήσεων, με στόχο τη μεγιστοποίηση των επιχειρηματικών κερδών, το παραπέρα ξεκλήρισμα της μεγάλης πλειοψηφίας των φτωχών και μικρών αγροτών, κλπ. Είναι ο δρόμος, που συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο και στον οποίο πορεύτηκε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει τώρα η ΝΔ, κλιμακώνοντας παραπέρα τα σχετικά μέτρα.

Ο άλλος είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Ο δρόμος του παραγωγικού αγροτικού συνεταιρισμού, με στόχο την παραγωγή προϊόντων, σε επαρκή ποσότητα, καλή ποιότητα και χαμηλό κόστος. Στην περίπτωση αυτή, οι αγρότες παραμένουν αφεντικά της γης τους κι έχουν την ολόπλευρη βοήθεια του λαϊκού κράτους (από τις ικανοποιητικές τιμές αγοράς της παραγωγής, μέχρι την αποφασιστική βελτίωση των συνθηκών ζωής στο χωριό, την επιστημονική και τεχνολογική στήριξη των συνεταιρισμών, κλπ.).

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.