Κυριακή 12 Σεπτέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Η δίψα της Πόλης

Και ξαφνικά, η πόλη γέμισε από τους επιθανάτιους ρόγχους των νιπτήρων. Την επιτραπέζια ευωχία των φθινοπωρινών γευμάτων αντικατέστησε η ξηρασία, όμοια με εκείνη της ισπανικής extramadura, όπου οι έρπουσες σαύρες συνουσιάζονται αδιάντροπα πάνω στις ξερολιθιές των έρημων αυλών. Τα λαρύγγια των εργαζομένων απώλεσαν τη φυσική τους χλωρίδα και απέκτησαν, όσο να πεις, τα ενοχλητικά ιζήματα της δίψας. Τα άνθη των μπαλκονιών, αγκομαχώντας εκλιπαρούσαν σταγόνες λησμονημένων αρδεύσεων από τα πλαστικά ποτιστηράκια φιλανθών νεανίδων και οι τουαλέτες, αχ αυτές οι τουαλέτες, όπως η αποξηραμένη Βοιβηίς λίμνη, στα βορειοανατολικά του θεσσαλικού κάμπου, ερήμωσαν χωρίς την άδουσα συναναστροφή εύθυμων λουομένων.

Και η αυστηρή φωνή του ντεμέκ αρμοδίου απαντούσε στις απελπισμένες ερωτήσεις των απανταχού της πόλης υδρευομένων «Τι να σας κάνουμε, έπαθε βλάβη ο κεντρικός αγωγός. Γίνονται προσπάθειες για την επισκευή του. Ελπίζουμε σε δυο - τρεις μέρες θα αποκατασταθεί η υδροδότηση όλης της πόλης». Και συ άπλυτος, ελαφρώς αξύριστος, διψασμένος και στα πρόθυρα της αφυδάτωσης, αναστέναζες βαθιά, κατέρρεες, με ελαφρώς κεκαλυμμένη την αγανάκτησή σου και σωριαζόσουν στην πλησιέστερη οριζόντια επιφάνεια με έναν και μόνο σκοπό: Να ονειρευτείς. Να ονειρευτείς φράγματα πλήρη υδάτων, καταρράκτες, ποταμούς να κατέρχονται, λίμνες να καλύπτουν κάθυγρα λεκανοπέδια, και συ ντυμένος τη γνωστή στολή των Ολυμπιακών Αγώνων να ολισθαίνεις χειροκροτούμενος, ήρωας ασυναγώνιστος, δαμαστής και κυρίαρχος του κανόε καγιάκ.

Δεν είναι σκηνές κινηματογαφικού θρίλερ αυτές, που σας περιγράφω, καλοί μου συντροφικοί αναγνώστες. Ούτε προσπαθώ να σας αποτυπώσω το ημερολόγιο ενός λεγεωνάριου, χαμένου στην έρημο της Σαχάρας, να τραγουδάει ψυχορραγών το γνωστό άσμα του Φράνκι Λέιν «Cool, clean, Water», ενώ οι αντικατοπτρισμοί της εφιαλτικής άμμου προκαλούν προβάλλοντας στον ορίζοντα χιλιάδες ομοιώματα της Κασταλίας Πηγής ανάμεσα στις Φαιδριάδες Πέτρες και το μυθικό Golf Stream, οι μεν πρώτες ως ζωογόνο νάμα της Πυθίας μάντιδος, το δε δεύτερο ως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο οι παραπλέοντες τα δυτικά παράλια της Νορβηγίας φωτογραφίζονται με φόντο τα νησιά Λοφούτε κάτω από θερμοκρασίες 38 και 39 βαθμών Κελσίου λίγο πιο νότια από τον 66ο παράλληλο, αφετηρία μελαγχολική του πολικού κύκλου.

Εγώ όμως δε σας μιλώ για όλα αυτά έτσι, στα καλά καθούμενα. Δε μου ήρθε ξαφνικά η διάθεση να γράψω για το μαρτύριο της δίψας, για να γεμίσω τη στήλη αυτή, με το κυριακάτικο κείμενό μου. Για τη Θεσσαλονίκη θέλω να σας μιλήσω που έμεινε για τέσσερις μέρες χωρίς νερό, γιατί, λέει, χάλασε ο κεντρικός αγωγός, και γιατί, αυτό δεν το λέει, αλλά η κατάσταση το αποκαλύπτει, η ιδιωτικοποιημένη υπηρεσία που είναι υπεύθυνη να φροντίζει για την ύδρευση και το σύστημα αποχέτευσης της «συμπρωτεύουσας», με το υποκοριστικό όνομα ΟΥΑΘ κάθε άλλο παρά παίρνει στα σοβαρά τις υδροδοτικές ανάγκες της Θεσσαλονίκης και όλα όσα υποσχέθηκε για επιδιορθώσεις και επενδύσεις για το νέο υδροαποχετευτικό παράδεισο της «συμβασιλεύουσας» παγιδεύτηκαν, όπως οι θλιβερές λειχήνες, στα τοιχώματα πεπαλαιωμένων αγωγών σύγχρονων με τους παρισινούς υπονόμους, όπου ο θρυλικός Γιάννης Αγιάννης των «Αθλίων» του Β. Ουγκώ προσπαθούσε να φυγαδεύσει τον Μάριο. Και τα λέω όλα αυτά, γιατί είναι βέβαιο πως, όταν όλα τα κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό παραδείγματος χάριν περάσουν στα χέρια των πονηρών ιδιωτών, εκεί θα καταφύγουμε τελικά, για να σωθούμε, στους υπονόμους!


Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ