Στις 6 Αυγούστου με Προεδρικό Διάταγμα καθορίστηκε ο κατάλογος των «στρατηγικών επιχειρήσεων» της Ρωσίας, που είχε προταθεί από τη ρωσική κυβέρνηση και συμπληρώθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας της χώρας. Σ' αυτή τη λίστα εντάχθηκαν 514 επιχειρήσεις ομοσπονδιακής ιδιοκτησίας, όπως και άλλες 549 μετοχικές εταιρίες στις οποίες το ποσοστό της κρατικής ιδιοκτησίας ξεπερνά το 25%. Οπως γράφει η εφημερίδα «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα», με την εξέλιξη αυτή ο Πρόεδρος Β. Πούτιν «πρόλαβε» τις ανακοινώσεις της κυβέρνησής του για τις προσεχείς ιδιωτικοποιήσεις, που αναμένονταν για τα τέλη του Αυγούστου. Βέβαια και οι «στρατηγικές επιχειρήσεις» θα μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν ή να πουληθούν τα κρατικά πακέτα των μετοχών, αλλά μόνο μετά από την έγκριση του Προέδρου Πούτιν. Ετσι ουσιαστικά η Προεδρία της χώρας έβαλε και τυπικά «στο χέρι» το πιο «λαχταριστό», για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, κομμάτι των επιχειρήσεων της Ρωσίας.

Με βάση το διάταγμα αυτό καθορίζονται ως «στρατηγικές επιχειρήσεις» εκείνες που «έχουν στρατηγική σημασία για την εξασφάλιση της άμυνας και ασφάλειας του κράτους, της υπεράσπισης της ηθικής, της υγείας, των δικαιωμάτων και των νόμιμων συμφερόντων των πολιτών». Με βάση αυτόν τον ορισμό στη συγκεκριμένη κατηγορία εντάχθηκαν όχι μόνο επιχειρήσεις του αμυντικού τομέα, όπως η εταιρία που κατασκευάζει τα πολεμικά αεροπλάνα «Σουχόι», αλλά και άλλες σημαντικές επιχειρήσεις της χώρας, όπως οι «Ρωσικοί σιδηρόδρομοι», η «Γκαζπρόμ», η «Λουκόιλ», η «Σβιαζινβέστ» (ταχυδρομεία - τηλεπικοινωνίες), «Βνεστοργκμπανκ» (Τράπεζα εξωτερικού εμπορίου), η «Αεροφλότ», το διεθνές αεροδρόμιο «Σερεμέτιεβο», το 1ο κρατικό κανάλι της τηλεόρασης κ.ά., που η ρωσική κυβέρνηση προγραμμάτιζε να ιδιωτικοποιήσει το 2005.

Να σημειωθεί πως ως τα σήμερα, μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού, δεν υπήρχε ένας ενιαίος κατάλογος «στρατηγικών επιχειρήσεων», αλλά αυτές καθορίζονταν από 18 Προεδρικά Διατάγματα και 60 κυβερνητικές αποφάσεις, που αφορούσαν περίπου 3.000 επιχειρήσεις. Ετσι, με το νέο Προεδρικό Διάταγμα, αυτές περιορίζονται στο ένα τρίτο, ενώ αυξάνεται κατακόρυφα ο ρόλος της Προεδρίας στη διαμόρφωση των «νέων τζακιών», όπως και στην αναδιάταξη όσων «τζακιών» πρόλαβαν να «παλιώσουν» τα τελευταία 13 χρόνια του καπιταλισμού στη Ρωσία.