Η μεγαλομανία των «αθανάτων» είναι προκλητική και διαχρονική. Ο πρόεδρος στη ΔΟΕ αποκαλείται σαν «η Αυτού Εξοχότητα»... Ο νυν κάτοχος της θέσης, Ζαγκ Ρογκ, ερχόμενος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες έγινε δεκτός με τιμές αρχηγού κράτους!!! Κάθε άλλο παρά τυχαία ή επιφανειακή είναι αυτή η τακτική. Πρόκειται για συνειδητή συμπεριφορά, με ιδεολογικό υπόβαθρο. Αλλωστε ο μεγαλοϊδεατισμός των «εκλεκτών» είναι θεσμοθετημένος. Επιβάλλεται στους εκάστοτε διοργανωτές από το πρωτόκολλο, το οποίο καθορίζεται βάσει του άρθρου 72 του Καταστατικού Χάρτη της ΔΟΕ. Από σχετικό δημοσίευμα της Δ. Κρουστάλλη (ΤΟ ΒΗΜΑ, 11/2003) φαίνεται πως τα προσχήματα τηρούνται μόνο για τον αρχηγό κράτους, δηλαδή στην Ελλάδα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από κει και πέρα, στη σχετική λίστα, οι «αθάνατοι» και «μικροαθάνατοι» παράγοντες υπερισχύουν των Ελλήνων θεσμικών εκπροσώπων. Ο πρωθυπουργός είναι τρίτος, αφού προηγείται ο πρόεδρος της ΔΟΕ! Στην 4η θέση είναι ο επίτιμος πρόεδρος της ΔΟΕ, Χ. Α. Σάμαρανκ, και μέχρι την 8η θέση (δήμαρχος Αθηναίων) υπάρχουν διάφοροι «αθλητοπατέρες». Ο υπουργός Πολιτισμού είναι 16ος και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης προτελευταία (18α). Προηγούνται κάθε είδους και τίτλου «ταγοί» των Ολυμπιακών ιδεωδών, μεταξύ των οποίων ο Κίσινγκερ και ο Γλύξμπουργκ...

Το 1991 πραγματοποιήθηκε στο Μπέρμπιγχαμ η 97η Σύνοδος. Το γνωστής αλυσίδας ξενοδοχείο, όπου έμεναν οι «αθάνατοι»... ξεχείλιζε από χλιδή, κραιπάλη, αλαζονεία και απαιτήσεις των ξιπασμένων παραγόντων. Στέλεχος του ξενοδοχείου είχε αναφέρει: «Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο και αμφιβάλλω αν θα ξανασυμβεί. Κάτι παρόμοιο είχε γίνει με μια συνεδρίαση του συντηρητικού κόμματος, αλλά αυτό ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αυτοί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σας αρχηγοί κρατών».¹

Το... παράγγελμα δίνει ο επικεφαλής. «Μια ιδιαίτερα μεγάλη θωρακισμένη λιμουζίνα φτάνει στο ξενοδοχείο με συνοδεία μοτοσικλετιστών της αστυνομίας. Είναι το είδος αυτοκινήτου στο οποίο θα μπορούσαν να ζήσουν τα μέλη μιας άστεγης οικογένειας του Μπέρμπιγχαμ και πάλι θα περίσσευε χώρος για τους συγγενείς τους. Στο πίσω μέρος βρίσκεται το πιο σημαντικό μέλος της Λέσχης: ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ»...¹

Από την πλευρά της η Σίρλεϊ Χαντ, που έζησε ως εργαζόμενη στο ξενοδοχείο τη ζωή και τη συμπεριφορά των «αθανάτων», ανέφερε: «Δεν ήξερα τι θα συναντούσα όταν άρχισα να δουλεύω εκεί. Δεν μπήκα στην ατμόσφαιρα του ανταγωνισμού που επικρατούσε, αλλά τελικά έγινα πολύ κυνική. Στο τέλος της εβδομάδας, αναρωτιόμουν τι σχέση είχαν όλα αυτά με τον αθλητισμό. Ηταν απλώς μια τεράστια παράσταση. Τα πάντα ήταν υπερβολικά κραυγαλέα και όλοι έδειχναν αποφασισμένοι να ξοδέψουν όσα περισσότερα μπορούσαν. Δε μου φάνηκε να έχουν κάποια συνάφεια με αυτό που πίστευα ότι ήταν οι Ο.Α., ξέρετε, την ανθρώπινη τελειότητα, τις επιτυχίες και όλα τα υπόλοιπα. Οι διοργανώσεις δεν είναι τόσο όμορφες και αθώες όσο νομίζετε ή όσο σας έχουν κάνει να πιστέψετε. Η ηθική τους πλευρά δεν έχει καμιά σημασία. Σημαντικό είναι μόνο το χρήμα, πρόκειται για μια τεράστια επιχείρηση. Πάντως στο τέλος της εβδομάδας, είχα αποφασίσει τι ήθελα να γίνω. Μέλος της ΔΟΕ»...¹

Οι «αθάνατοι» ευαγγελίζονται ηθικές αξίες και αρχές. Πρόκειται για μέγιστη υποκρισία, αφού πράττουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που διακηρύσσουν. Τη διοργάνωση του 1992 κέρδισε η Βαρκελώνη. Για να ευχαριστήσει τους «αθάνατους» «ξόδεψε περίπου 4,5 εκατομμύρια λίρες. Μαζί οι 13 υποψήφιες πόλεις (για θερινούς και χειμερινούς Ο.Α.) ξόδεψαν, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, περίπου 33 εκατομμύρια λίρες. Το πραγματικό ποσό είναι άγνωστο. Οταν η αρμόδια γερμανική εφορία έκανε έλεγχο στους λογαριασμούς του Μπερχτεσγκάντεν (σσ διεκδικήτρια χειμερινών Αγώνων) ανακάλυψε «υπερβολικά και απρογραμμάτιστα έξοδα». Τα αεροπορικά εισιτήρια 33 μελών της ΔΟΕ είχαν κοστίσει 100.000 μάρκα. Μόνο ο λογαριασμός του Περουβιανού Ιβάν Ντιμπός, ο οποίος συνοδευόταν από τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του, έφτασε τα 27.000 μάρκα (!!!). Η «Observer» του Λονδίνου έγραψε: «Ποτέ στην ιστορία του αθλητισμού δε δόθηκε τόση πολλή προσοχή σε τόσα λίγα άτομα που έχουν περάσει προ πολλού στην ηλικία της παρακμής. Δαπανήθηκαν 33 εκατ., λίρες για να εξασφαλιστούν 43 από τις 85 ψήφους μιας ολιγαρχίας που είναι γνωστή ως ΔΟΕ»...¹

Σύμφωνα με την ιαπωνική εφημερίδα «Mainichi», «62 μέλη της ΔΟΕ επισκέφθηκαν το Ναγκάνο. Για την ικανοποίηση των... αναγκών τους δαπανήθηκαν 10 εκατ. δολάρια (περίπου 3 δισ. δρχ.). Το κόστος κατ' άτομο ανήλθε σε 22.000 δολάρια (κάτι παραπάνω από 6 εκατ. δρχ.). Οι φήμες αναφέρουν μάλιστα προσφορά ερωτικών υπηρεσιών από... γκέισες που κινούνταν κάθε βράδυ στα πολυτελή δωμάτια των ξενοδοχείων. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας της επιτροπής διεκδίκησης, Σουμικάζου Γιαμαγκούτσι, αρνήθηκε να παραδεχτεί ότι αυτή είναι η αλήθεια και επισήμανε λακωνικά ότι "δεν ξοδεύτηκαν πάνω από 5.000 δολάρια (σχεδόν 1,5 εκατ. δρχ.) ανά καλεσμένο"».²

«Η επιτροπή διεκδίκησης του Σολτ Λέικ Σίτι δημοσίευσε μια αγγελία στις εφημερίδες, ζητώντας κεφάλαια για τη φιλοξενία μελών της ΔΟΕ. Σε κάποιο σημείο, αναφερόταν: "Σκοπός μας είναι να προσκαλέσουμε 50 - 60 μέλη της ΔΟΕ στην πόλη μας. Αυτό, όμως, θα κοστίσει πάνω από ένα εκατ. δολάρια". Η "Park Record" της Γιούτα έγραψε: "Εχετε πρόχειρο κανένα κομπιουτεράκι; Αν υποθέσουμε ότι έρχονται 60 μέλη και το ποσό είναι 1 εκατ. δολ., τότε το κόστος για κάθε μέλος της ΔΟΕ είναι 16.666 δολ. Ας αφαιρέσουμε 1.666 για εισιτήρια πρώτης θέσης. Μας μένουν καθαρά 15.000 δολ. Ας αφαιρέσουμε άλλα 100 για διάφορα μικροέξοδα της πόλης και 700 για μια βδομάδα σε ξενοδοχεία πολυτελείας. Πάλι μας μένουν 14.200 δολάρια κατ' άτομο, κάτι που γεννάει δύο ερωτήματα: Τι τρώνε τα μέλη της ΔΟΕ; Και πώς πορούμε να γίνουμε κι εμείς μέλη αυτής της Επιτροπής;"»...¹

Αυτή είναι λοιπόν η νοοτροπία των «αθανάτων». Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι παράγοντες της ΔΟΕ, βρίσκουν και τα κάνουν. Οι κάθε φορά συνδαιτυμόνες τους, προσβλέποντας σε μερίδιο των διαφόρων απολαβών που συνεπάγεται η διοργάνωση Ο.Α., υποκύπτουν. Αποδέχονται χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, περηφάνιας και φιλότιμου, τις απαιτήσεις και την αλαζονεία των "αθανάτων". Και συμμετέχουν - συμβάλλουν έτσι, υπό τη λογική του "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" και "το ένα χέρι, νίβει τ' άλλο", στη συντήρηση του σάπιου συστήματος.

1)«Τα αφεντικά των Ολυμπιακών Αγώνων», εκδόσεις ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 1992.

2)Αρθρο του Αγγ. Αθανασόπουλου με τίτλο: «Ο φαύλος κύκλος των "αθανάτων"» (ΤΟ ΒΗΜΑ, 24-01-1999).