New York, New York... τραγουδούσε κάποτε ο Φρανκ Σινάτρα. Τώρα το τραγούδι ελάχιστα ακούγεται πια. Οι ανάγκες θωράκισης της αμερικανικής μεγαλούπολης έναντι της «τρομοκρατίας» μετατρέπει σταδιακά την «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ» σε φάντασμα του εαυτού της. Απλά είναι πια «η πόλη που δεν μπορεί να κοιμηθεί ποτέ». Ετσι, το τραγούδι μόνο αναμνήσεις μιας αλλοτινής εποχής μπορεί να φέρει... και στην εποχή αυτή, πράγμα πολύ επικίνδυνο.

Αλλη μια προειδοποίηση την Κυριακή, από τον υπουργό Εσωτερικής Ασφαλείας, Τομ Ριτζ. Η Νέα Υόρκη και πάλι πρώτη στον κατάλογο των νέων στόχων της Αλ Κάιντα για το άμεσα προσεχές διάστημα. Επόμενη αλλά με κάποια απόσταση ως προς την επικινδυνότητα και η Ουάσιγκτον. Τι κι αν οι αμερικανικές εφημερίδες, με πρώτη τους New York Times, αποκαλύπτει ότι η λίστα των «στόχων» που έδωσε η αμερικανική κυβέρνηση, κηρύσσοντας παράλληλα και τη χώρα σε πορτοκαλί συναγερμό, είναι παλιά. Τουλάχιστον 3 ή 4 χρόνων, ίσως και πριν την 11η Σεπτέμβρη.

Τι και εάν όλοι οι Αμερικανοί αναλυτές ερίζουν ότι μόνο ένα τρομοκρατικό χτύπημα μεγάλων διαστάσεων θα μπορούσε να εξασφαλίσει την επανεκλογή του Μπους. Η αμερικανική κυβέρνηση επιμένει. Και σχεδιάζει μάλιστα το πώς, με βάση το Σύνταγμα, να μεταθέσει ή να αναβάλλει τις προεδρικές εκλογές.

Και οι Νεοϋορκέζοι τα γνωρίζουν όλα αυτά... έτσι τα βράδια δεν κοιμούνται πια. Γιατί νιώθουν ότι μπορεί να γίνουν θύματα, ΠΑΛΙ. Οχι των «ισλαμιστών τρομοκρατών» που τα ΜΜΕ τους «πρήζουν» ολημερίς ότι επιβουλεύονται την «όμορφη και ελεύθερη ζωή τους». Εχουν γίνει νευρωτικοί από την αϋπνία και τις συνεχείς υποψίες. Γιατί έχουν πιαστεί στη φάκα σαν τα ποντίκια από τις ίδιες ομάδες εξουσίας που εάν δε σχεδιάζουν τις επιθέσεις, τις αφήνουν - το έλασσον - να εκδηλωθούν, ώστε να διαιωνίζεται η εξουσία τους και στις ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη στον πλανήτη...