Το Λονδίνο αποτελεί το κομβικό σημείο για το διαχωρισμό μεταξύ του επαγγελματικού και του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Για πρώτη φορά υπήρξαν καθορισμένα από τη ΔΟΕ τα όρια στις δυο έννοιες, τα οποία έγιναν σεβαστά τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του '80. Αρχικά οι Αγώνες θα γίνονταν στη Ρώμη, αλλά η έκρηξη του Βεζούβιου ανέβαλε τη διοργάνωση από τους Ιταλούς. Για πρώτη φορά οι συμμετοχές έγιναν σε εθνικό επίπεδο και όχι σε ατομικό, όπως γινόταν μέχρι τότε.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Ο Οσκαρ Σβαν από τη Σουηδία, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σκοποβολή, ήταν αυτός που κέρδισε τις εντυπώσεις. Γιατί; Φυσικά λόγω της ηλικίας του, αφού είχε... πατήσει τα 60. Μέχρι σήμερα θεωρείται ο μεγαλύτερος σε ηλικία Ολυμπιονίκης.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΕ: Για άλλη μια φορά ο μαραθώνιος ήταν το άθλημα που πρόσφερε τις περισσότερες συγκινήσεις. Ο Ιταλός Ντοράντο Πιέτρι θα μείνει στην ιστορία σαν ο νικητής χωρίς μετάλλιο. Ο ταξιτζής από το Κάπρι αν και μπήκε πρώτος στο στάδιο κατέρρευσε και χρειάστηκε να φωνάξουν το γιατρό. Με τη βοήθεια κάποιων θεατών, που έσπευσαν να τον σηκώσουν, τερμάτισε, ενώ στα τελευταία μέτρα τον βοήθησε και ο κριτής. Τελικά η ένσταση που υπέβαλε ο Αμερικανός Τζο Χέι (δεύτερος) έγινε δεκτή και το μετάλλιο το πήρε αυτός.