Στη Δημοκρατία της Κύπρου υπάρχουν οι βρετανικές βάσεις, που χρησιμοποιούνται και από τις ΗΠΑ. Στο βόρειο μέρος της Κύπρου έχουν κατασκευαστεί από τους Τουρκο-ΝΑΤΟικούς η ναυτική βάση στην Κερύνεια και η αεροπορική (το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στη Μέση Ανατολή) στο Λευκόνοικο. Αυτές έτσι ή αλλιώς είναι ξένες βάσεις σε μια κυρίαρχη χώρα. Είναι δυνατόν λοιπόν να καλείται ο ίδιος ο λαός της Κύπρου να ψηφίσει υπέρ της παραμονής, χωρίς μάλιστα ημερομηνία λήξης, των βάσεων; Να το δεχτεί πιο απλά ο ίδιος ο λαός με τα ίδια του τα χέρια;

Είναι λοιπόν φανερό ότι το Κυπριακό είναι βασικό ζήτημα και πρέπει να αποτελέσει στοιχείο αντιπαράθεσης στις ευρωεκλογές.

ΥΓ 1. Δεν έχω καταλάβει μέχρι σήμερα ποια είναι τα εθνικά συμφέροντα που κινδυνεύουν αν διωχτούν οι πρωταίτιοι για το πραξικόπημα στην Κύπρο. Δηλαδή, αν καταργηθεί η πράξη 45/7-3-75 του Υπουργικού Συμβουλίου και οι εκδοθείσες με βάση αυτή την πράξη διαταγές του 1975 του υπουργείου Εθνικής Αμυνας για αναστολή δίωξης κατηγορουμένων για το πραξικόπημα στην Κύπρο.

ΥΣ 2. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Α. Παπαληγούρας, είπε ότι θα εξασφαλίσει την πλήρη διαλεύκανση του σκανδάλου του χρηματιστηρίου. Ο Μιλτιάδης Εβερτ δήλωσε ότι θ' ανοιχτεί ο φάκελος κατά τον Οκτώβριο 2004. Δεν κατάλαβα τι φοβούνται οι παράγοντες της ΝΔ για ν' ανοίξουν άμεσα το φάκελο του χρηματιστηρίου. Οι πολιτικές ευθύνες έχουν παραγραφεί. Το Σύνταγμα ορίζει ρητά: «Η Βουλή μπορεί να ασκήσει τις κατά την παρ. 1 αρμοδιότητές της (της δίωξης κατά υπουργών) μέχρι το πέρας της 2ης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος» (Αρθρο 86 παρ. 3, εδάφιο ε), δηλαδή, απλοελληνικά, οι ευθύνες για το χρηματιστήριο έχουν παραγραφεί από το 2003, με τη συγκατάθεση και της Νέας Δημοκρατίας μια και ψήφισε το άρθρο 86 του Συντάγματος όπως τροποποιήθηκε με την αναθεώρηση του 2001.