«Οσο και να ξύνω την κούτρα μου, όσο και να πονοκεφαλιάζω ακόμα δεν μπορώ να το συλλάβω, να το εξηγήσω και να το κατανοήσω. Τινι τρόπω δηλαδή ο Μήτσος Μάσαλας από το αμπέλι του στον Μαραθιά της Ηλείας αλληλογραφούσε και έστελνε διαδικτυακώς την αγωνία του, τις απορίες του και την ψήφο του στα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα του ΠΑΣΟΚ. Και πως η κυρα - Μαρίκα, η νοικοκυρά από τα Καμίνια, πληκτρολογούσε τη διαμαρτυρία της στον προσωπικό της υπολογιστή μάρκας Sony και τύπου Vaio με αποδέκτη τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκτός κι αν θέσω σαν όριο ακροατών, οπαδών και ψηφοφόρων τον επιλεκτικό αριθμό των 100.000 Ελλήνων πελατών του Ιντερνετ. Πράγμα που θεωρώ απίθανο, γιατί ούτε από την παρορμητική σκέψη του αείμνηστου Γιάννη Ζίγδη τέτοιο πράγμα είχε περάσει. Οπότε δύο τινά συμβαίνουν: το πρώτο, να είμαι ντουβάρι. Το δεύτερο, να ζούμε σε διαφορετικές χώρες. Ο Γιώργος με το λαπ τοπ στις Βρυξέλλες και ο Μήτσος με το μεροκάματο μία και εξήντα στα Ταμπούρια!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».