«Αγαπητοί ευρωβουλευτές, συγνώμη, αλλά δε γνωρίζετε καλά τα πράγματα! Θα έπρεπε να είχατε υπόψη σας ότι το Κοινοβούλιό μας έχει εγκρίνει την "Απόφαση περί Κατοχής". Συμπερασματικά, εμείς, στη Λετονία δεν έχουμε πρόβλημα με τα δικαιώματα κάποιας εθνικής μειονότητας. Το πρόβλημά μας είναι οι συνέπειες της σοβιετικής κατοχής. Αυτοί οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν εδώ από τον κατακτητή!». Αυτά τα καταπληκτικά δήλωσε σε 4 ευρωβουλευτές, ο εκπρόσωπος της κεντρώας (!) κοινοβουλευτικής ομάδας της «Ενωσης των πρασίνων και αγροτών», από την οποία προέρχονται ο πρόεδρος της λετονικής Βουλής, αλλά και ο πρωθυπουργός και 5 ακόμη υπουργοί στον κυβερνητικό συνασπισμό που κυβερνά αυτήν τη χώρα.

Το περιστατικό έγινε στις 27 Απρίλη 2004, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο λετονικό Κοινοβούλιο 4 ευρωβουλευτών της «Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Πράσινης Αριστεράς των Βορείων Χωρών» (GUE/NGL), οι οποίο εξέθεσαν, όχι μόνο το ενδιαφέρον τους, αλλά και τις ανησυχίες τους για το νέο «απαρτχάιντ», που υπάρχει στην καρδιά στης Ευρώπης, όπου το 25% του πληθυσμού έχει στερηθεί κάθε πολιτικό δικαίωμα. Οι 4 ευρωβουλευτές ήταν: Από την Ελλάδα ο Στρατής Κόρακας (μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ), από τη Γερμανία ο Χ. Μόντροου (Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού), από τη Δανία η Π. Φράιμ (Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα) και από τη Σουηδία η Μ. Εριξον (Αριστερό Κόμμα). Οι 4 ευρωβουλευτές είχαν συναντήσεις με εκπροσώπους κοινοβουλευτικών ομάδων του λετονικού Κοινοβουλίου, καθώς και με τον αντιδήμαρχο της Ρίγας, Σ. Ντολγκοπόλοφ. Επίσης, η αντιπροσωπεία της GUE/NGL είδε το «μνημείο» που έστησαν οι σημερινές αρχές προς τιμήν των λετονικών «λεγεώνων των Ες-Ες». Τέλος, επισκέφτηκαν αντιφασιστικά μνημεία που υπάρχουν από τη σοβιετική περίοδο.

Ισως κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτά που γίνονται στη Λετονία (και την Εσθονία) είναι γεγονότα που δεν έχουν ούτε την έγκριση, ούτε την υποστήριξη της «δημοκρατικής» και «πολιτισμένης» ΕΕ. Θα ήταν μια άποψη προς συζήτηση, αν δεν είχαν προηγηθεί δηλώσεις των αρμόδιων παραγόντων της ΕΕ, που με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο στήριξαν αυτήν την πολιτική γραμμή των αρχών της Λετονίας.

Να θυμίσουμε την απαράδεκτη απάντηση που έδωσε στον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Στρ. Κόρακα ο κ. Κ. Φερχόιγκεν, επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), αρμόδιος για τη διεύρυνση της ΕΕ: «Δε με ενοχλεί οι συνεργάτες του κατακτητή να βρίσκονται στη φυλακή», είχε απαντήσει ο επίτροπος της ΕΕ, στην καταγγελία του εκπροσώπου του ΚΚΕ για τη φυλάκιση, το 2000, του Βασίλη Κόνονοφ, αντιφασίστα, βετεράνου του Β` Παγκόσμιου Πολέμου από τις αρχές της Λετονίας (βλέπε «Ριζοσπάστης» 14/01/2000).

Σύμφωνα λοιπόν με τον κύριο (;) επίτροπο της ΕΕ, κατά τη διάρκεια του Β` Παγκόσμιου Πολέμου, κατακτητές ήταν οι Σοβιετικοί παρτιζάνοι στην ίδια τους την πατρίδα. Μοιάζει πως η ΕΕ πλήρως ασπάζεται τη νεοφασιστική καταγραφή της ιστορίας, σύμφωνα με την οποία στη Λετονία «απελευθερωτής» ήταν ο φασιστικός στρατός του Χίτλερ και οι λετονικές «Λεγεώνες των Ες-Ες».

Οι απόψεις αυτές των αρμοδίων της ΕΕ επαναλήφθηκαν από τον ίδιο το 2003, σε απάντηση νέας παρέμβασης του Στρ. Κόρακα, που αφορούσε τις αντιδημοκρατικές διώξεις και περιορισμούς στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που εντάσσονται στην ΕΕ. Ο κ. επίτροπος θεώρησε καλό να στηρίξει την πολιτική που ακολουθείται σε αυτές τις χώρες. Μάλιστα, τόλμησε να υπαινιχθεί ότι το πρόβλημα των εκατοντάδων χιλιάδων, που δεν έχουν πάρει υπηκοότητα σε Λετονία - Εσθονία θα «λυθεί» με τον καιρό, δηλαδή με το ...θάνατό τους. Με επιστολή του και ο «κεντροαριστερός» πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ρομάνο Πρόντι, στήριξε τα παραπάνω, λέγοντας μάλιστα πως οι χώρες αυτές «πληρούν τα κριτήρια της Κοπεγχάγης». Επειδή αυτά επανειλημμένα γράφτηκαν στο «Ρ», δε θα επιμείνουμε, με συγκεκριμένες αναφορές, που μπορεί κανείς να βρει στα φύλλα της εφημερίδας («Ρ» 3/10 και 25/11/2003).

Πριν περάσουμε σε ορισμένα στοιχεία για τη σημερινή κατάσταση στη Λετονία, χρειάζεται, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, να αναφέρουμε λίγα λόγια για την ιστορία της Λετονίας. Το Νοέμβρη του 1917, στην πόλη Βάλκα, ανακηρύσσεται η σοβιετική εξουσία στο μη κατακτημένο από τους Γερμανούς τμήμα της Λετονίας. Το Δεκέμβρη του 1918, όλη η εξουσία περνάει στα Σοβιέτ και το Γενάρη του 1919 σχηματίζεται η Λετονική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, που θ' ανατραπεί στις αρχές του 1920, για ν' ανακηρυχτεί η Λετονία αστική δημοκρατία. Το Μάη του 1934, στη Λετονία έγινε φασιστικό πραξικόπημα. To 1939, όταν η χιτλερική Γερμανία πλησιάζει τα σύνορα της Λετονίας, η κυβέρνηση του δικτατορίσκου Ούλμανις, μπροστά στον κίνδυνο να καταληφθεί η χώρα από τους ναζί, υπογράφει σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας με την ΕΣΣΔ και στη Λετονία στις 17/6/1940 μπαίνει ο Κόκκινος Στρατός. Παρουσία του Κόκκινου Στρατού, η φασιστική κυβέρνηση ανατρέπεται από τους εργαζόμενους, μετά από την κατάπνιξη στο αίμα μεγάλης λαϊκής κινητοποίησης ενάντια στο φασισμό και υπέρ της ΕΣΣΔ, στις 20 Ιούνη του 1940. Στις εκλογές της 14-15 Ιούλη 1940, οι υποψήφιοι του Μετώπου του Εργαζόμενου Λαού, λαμβάνουν το 97% των ψήφων. Την 21η Ιούλη, η Λαϊκή Βουλή της Λετονίας αποκαθιστά τη σοβιετική εξουσία και οι νέες επαναστατικές αρχές στις 5/8/1940 ανακηρύσσουν τη χώρα τους μέλος της ΕΣΣΔ. Ενα χρόνο αργότερα, στη Λετονία εισβάλλουν και την κατακτούν οι ναζί. Οι χιτλερικοί δημιουργούν τη «λετονική ταξιαρχία», που όμως αποδεικνύεται ανίκανη να πολεμήσει με το σοβιετικό στρατό. Την παίρνουν από το Ανατολικό Μέτωπο και τη χρησιμοποιούν μόνο σε οχυρωματικές και άλλες κατασκευαστικές εργασίες, ενώ από τους πιο αξιόμαχους συγκροτούν τη «λετονική λεγεώνα των Ες-Ες». Συνολικά, την περίοδο 1941-1945 με τους ναζί συνεργάστηκαν σε αυτά τα στρατιωτικά σώματα, αλλά και στην κατοχική αστυνομία, γύρω στις 160 χιλιάδες άνθρωποι. Η χώρα απελευθερώθηκε από το σοβιετικό στρατό την περίοδο από το 1944 έως το Μάη του 1945. Είναι χαρακτηριστικό πως οι «λεγεωνάριοι των Ες-Ες» πολέμησαν έως και τις 9 Μάη, μέχρι την τελευταία μέρα του πολέμου!

Με βάση τα επίσημα στοιχεία, στη σημερινή Λετονία, το 25% του πληθυσμού δεν έχει ακόμη τα δικαιώματα του πολίτη της χώρας. Οι περίπου 350.000 άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως «μη πολίτες», ενώ άλλοι 80 χιλιάδες έχουν εξαναγκαστεί να πάρουν τη ρωσική υπηκοότητα (από τα 2,3 εκατομμύρια του συνολικού πληθυσμού). Κι αυτό γιατί, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, πολίτες μπορούν να θεωρηθούν μόνον όσοι μπορούν να αποδείξουν ότι οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους ήταν πολίτες της Λετονίας πριν από την 17η Ιούνη 1940, όσο δηλαδή στην εξουσία βρισκόταν ακόμη το φασιστικό καθεστώς. Ετσι, αν και το 44% του πληθυσμού της χώρας αποτελείται από άλλες εθνικότητες (Ρώσοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι, κλπ.), λιγότεροι από τους μισούς κατάφεραν να αποκτήσουν το χαρακτηρισμό «πολίτης». Οσοι «μη πολίτες» (που ήταν αρχικά το 1991 περίπου 700.000) επιθυμούν να πάρουν τη λετονική υπηκοότητα, πρέπει να δώσουν εξετάσεις (προφορικές και γραπτές) στη λετονική γλώσσα, στην ιστορία και στους βασικούς νόμους της χώρας. Σύμφωνα με τον Ολλανδό εκπρόσωπο στον ΟΑΣΕ Μ. Βαν Ντερ Στουλ, αν ανάλογες σε αυστηρότητα εξετάσεις υποβάλλονταν στη χώρα τους, ελάχιστοι Ολλανδοί θα μπορούσαν να επιτύχουν. Εκτός αυτού, με ειδική τροπολογία, δεν μπορούν να πάρουν την υπηκοότητα, ακόμη κι αν είναι σε θέση να δώσουν επιτυχώς τις «εξετάσεις», όσοι «μη πολίτες» ανήκαν στο παρελθόν στο Κομμουνιστικό Κόμμα ή στο «Διεθνιστικό Μέτωπο», μια πλατιά οργάνωση που δρούσε νόμιμα έως τις 13/01/1991, με αίτημα να μην περάσουν τα εθνικιστικά σχέδια απόσπασης της χώρας από την ΕΣΣΔ. Ετσι πάνω από 100.000 «μη πολίτες» είναι ισόβια καταδικασμένοι να στερηθούν σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματά τους. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, οι «μη πολίτες» στερούνται τουλάχιστον 55 δικαιωμάτων (!!!) που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι πολίτες της Λετονίας. Ανάμεσα στις άλλες απαγορεύσεις, υπάρχουν και 19 απαγορεύσεις εργασίας!!! Για παράδειγμα, δεν μπορούν να εργαστούν σε καμία εργασία που υπάγεται στο δημόσιο τομέα της χώρας!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι αν ένας «μη πολίτης» απολυθεί από τη δουλιά του, δε δικαιούται επίδομα ανεργίας, όπως δικαιούται ένας πολίτης της χώρας. Αν λοιπόν το απαρτχάιντ σταμάτησε να υπάρχει στην Αφρική, ένα σύγχρονο απαρτχάιντ «ζει και βασιλεύει» στην καρδιά της Ευρώπης και λέγεται Λετονία... Η ΕΕ θεωρεί όμως τα παραπάνω λεπτομέρειες, μπροστά στην πρόοδο της ...«αποκομμουνιστικοποίησης» στη Λετονία, και την καλωσόρισε στους κόλπους της.

Ισχύουν, βέβαια, και οι αντικομμουνιστικές διώξεις, αφού όσοι παρέμειναν και μετά τις 13/1/1991 μέλη του ΚΚΛ, κι άλλων «φιλοσοβιετικών» μαζικών οργανώσεων, δεν μπορούν να είναι υποψήφιοι στις εκλογές!

Το πιο προκλητικό, όμως, είναι η νομιμοποίηση των ναζί, της λεγόμενης «Λεγεώνας των Ες-Ες», που δημιουργήθηκε από τους χιτλερικούς, κατά τη διάρκεια του Β` Παγκόσμιου Πολέμου ενάντια στον Κόκκινο Στρατό.

• Με απόφασή του, το λετονικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την 16η Μάρτη, μέρα της επίθεσης της «Λεγεώνας των Ες-Ες» ενάντια στο σοβιετικό στρατό, ως «Μέρα μνήμης των Λετονών πολεμιστών». Οι φασίστες πλέον κάθε χρόνο γιορτάζουν αυτήν τη μέρα με δημόσιες παρελάσεις.
• Με άλλη απόφαση, δόθηκαν συντάξεις στους φασίστες, ενώ καταργήθηκαν όσες διευκολύνσεις και προνόμια είχαν από τη σοβιετική περίοδο οι αντιφασίστες βετεράνοι.
• Απομακρύνονται ή και ανατινάζονται σοβιετικά μνημεία των αντιφασιστών - απελευθερωτών της Λετονίας, ενώ στήθηκε νέο για τους συνεργάτες των ναζί, με χρήματα του κράτους και κάτω από τις σχετικές τυμπανοκρουσίες!
• Στους συμμετασχόντες στη «Λεγεώνα των Ες-Ες», δίνεται το παράσημο «Για τις ιδιαίτερες υπηρεσίες στη Λετονία».
• Εκείνο, όμως, το γεγονός που «ξεχειλίζει το ποτήρι» είναι η σύλληψη, δίκη και νέα καταδίκη του Λετονού βετεράνου, αντιφασίστα, 81χρονου Βασίλι Κόνονοφ.

Να θυμίσουμε ότι ο Βασίλι Κόνονοφ συνελήφθη και κρατήθηκε στη φυλακή από τις 17/08/98. Καταδικάστηκε την 21η Γενάρη του 2000 σε 6 χρόνια φυλακή. Στις 25 Απρίλη του ίδιου χρόνου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Λετονίας, κάτω από την παγκόσμια κατακραυγή αντιφασιστικών οργανώσεων, ακύρωσε την καταδίκη κι αναγνώρισε τις κατηγορίες ως «ανεπαρκώς στηριγμένες και αποδεδειγμένες». Τον ίδιο μήνα, ο Β. Κόνονοφ αποδέχτηκε την πρόταση του Ρώσου Προέδρου Βλ. Πούτιν και πήρε τη ρωσική υπηκοότητα. Ξαναδικάστηκε και καταδικάστηκε στις 30 Απρίλη 2004 από το Ανώτατο Δικαστήριο της Λετονίας σε ποινή 20 μηνών.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ευθύνεται για το θάνατο 9 δήθεν αθώων, κατά τη διάρκεια επίθεσης της αντάρτικης ομάδας του στο χωριό Μάλιε Μπάτη. Ο Βασίλι Κόνονοφ, 18χρονος κομσομόλος το '41 εντάχθηκε στις αντάρτικες οργανώσεις που δρούσαν στην περιοχή της Βαλτικής. Το τέλος του πολέμου τον βρήκε επικεφαλής ολιγομελούς ομάδας παρτιζάνων, που είχε στο ενεργητικό της τον εκτροχιασμό 14 τρένων των κατακτητών και πλήθος ακόμη ενεργειών σαμποτάζ στα μετόπισθεν του εχθρού. Για τη δράση του αυτή, τιμήθηκε από το σοβιετικό κράτος με την υψηλότερη διάκριση, το Παράσημο Λένιν. Οπως αναφέρουν συμπολεμιστές του, αλλά και αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων που εκτυλίχτηκαν το 1944, στο χωριό Μάλιε Μπάτι, δρούσε μια καλά εξοπλισμένη από τους Γερμανούς φασίστες, ομάδα δοσίλογων. Στις 29/02/44, αυτή η ομάδα κατάφερε να περικυκλώσει και να εξολοθρεύσει 12 αντάρτες που βρέθηκαν στην περιοχή. Η διοίκηση των παρτιζάνικων δυνάμεων στη Λετονία αποφάσισε μετά από αυτό να εξοντώσει αυτήν την ομάδα προδοτών. Η επιχείρηση ανατέθηκε στην παρτιζάνικη ομάδα του Β. Κόνονοφ (ο οποίος καταγόταν από γειτονικό χωριό), που με επιτυχία την εκτέλεσε στις 27/05/1944, εξολοθρεύοντας το φυλάκιο των δοσίλογων, σκοτώνοντας 9 απ' αυτούς στο χωριό Μάλιε Μπάτι.

Η νέα αυτή καταδικαστική απόφαση μπορεί να μην έχει άμεση επίπτωση για τον υπερήλικα αντιφασίστα βετεράνο, αφού έχει εκτίσει αυτήν την ποινή, αλλά ανοίγει το δρόμο για να διωχθεί σήμερα κάθε αντιφασίστας βετεράνος, που συμμετείχε στις αντάρτικες ομάδες στο έδαφος της Λετονίας. Πρόκειται για μια φανερή ρεβανσιστική προσπάθεια αντεκδίκησης των φιλοφασιστικών δυνάμεων ενάντια στους κόκκινους παρτιζάνους.

Η ΕΕ των Σρέντερ, Μπλερ, Μπερλουσκόνι και Καραμανλή, συμμετέχει ενεργά στα παραπάνω, αφού καλύπτει το φασιστικό ρεβανσιστικό όργιο στη Λετονία. Ολοι τους, και το ΠΑΣΟΚ (που στήριξε αυτήν την κατάσταση όταν ήταν κυβέρνηση), αλλά και ο ΣΥΝ (που σιωπά), γνωρίζουν πολύ καλά το τι συμβαίνει! Γνωρίζουν όμως γι' αυτήν τη στάση τους οι ψηφοφόροι τους, αλλά κι ευρύτερα οι πολίτες της Ευρώπης; Τα «ελεύθερα» κι «αδέσμευτα» ΜΜΕ της ΕΕ και της χώρας μας είναι σίγουρο ότι γνωρίζουν, μα δεν τολμούν να ξεστομίσουν ούτε κουβέντα για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο ελληνικό κόμμα, που τόσο από το βήμα του ελληνικού κι ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όσο και μέσα στη Λετονία, με τη βοήθεια του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας, έθεσε τα ζητήματα. Η ψήφος της 13ης Ιούνη στο ΚΚΕ θα είναι και ψήφος καταδίκης του φασισμού, της προσπάθειας δικαίωσής του (μέσω του αντικομμουνισμού κι αντισοβιετισμού). Η ψήφος στο ΚΚΕ θα είναι και μια επένδυση ότι ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς «απαρτχάιντ» που επιβλήθηκε σε Λετονία - Εσθονία (με τις πλάτες της ΕΕ), ενάντια στα αντιδημοκρατικά μέτρα και διώξεις που υπάρχουν στις χώρες αυτές, αλλά και σε Ουγγαρία, Λιθουανία, Πολωνία, Τσεχία κ.ά. θα συνεχιστεί!!!