Μέρα Καβάφη η σημερινή. Σαν σήμερα, το 1858, γεννήθηκε και σαν σήμερα, το 1933, πέθανε ο Αλεξανδρινός. Καίρια και η επισήμανση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, του Κ. Αλυσσανδράκη, προχτές στο Ευρωκοινοβούλιο: Οι σπασμωδικές κινήσεις και οι αντιδράσεις της ΕΕ στο βροντερό «Οχι» της Κύπρου, θυμίζουν τους τελευταίους στίχους από το «Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας», είπε ο ευρωβουλευτής. Ορθή επισήμανση. Προσέξτε, ειδικά, το σημείο όπου ο Καβάφης περιγράφει πως ο Ιουλιανός «έσκασε» από το κακό του. Βλέπετε δεν του βγήκαν όπως ήθελε τα πράγματα του Φερχόιγκεν (σ.σ: συγγνώμη, του ...Ιουλιανού).

«Σαστίσαμε στην Αντιόχειαν όταν μάθαμε τα νέα καμώματα του Ιουλιανού.

Ο Απόλλων εξηγήθηκε με λόγου του, στην Δάφνη! Χρησμό δεν ήθελε να δώσει (σκοτισθήκαμε), σκοπό δεν το 'χε να μιλήσει μαντικώς, αν πρώτα δεν καθαρίζονταν το εν Δάφνη τέμενός του. Τον ενοχλούσαν, δήλωσεν, οι γειτονεύοντες νεκροί.

Στην Δάφνη βρίσκονταν τάφοι πολλοί. - Ενας απ' τους εκεί ενταφιασμένους ήταν ο θαυμαστός, της εκκλησίας μας δόξα, ο άγιος, ο καλλίνικος μάρτυς Βαβύλας.

Αυτόν αινίττονταν, αυτόν φοβούνταν ο ψευτοθεός. Οσο τον ένιωθε κοντά δεν κόταε να βγάλει τους χρησμούς του, τσιμουδιά.

(Τους τρέμουνε τους μάρτυράς μας οι ψευτοθεοί).

Ανασκουμπώθηκεν ο ανόσιος Ιουλιανός, νευρίασε και ξεφώνιζε: Σηκώστε, μεταφέρτε τον, βγάλτε τον τούτον τον Βαβύλα αμέσως. Ακούς εκεί; Ο Απόλλων ενοχλείται. Σηκώστε τον, αρπάξτε τον ευθύς. Ξεθάψτε τον, πάρτε τον όπου θέτε. Βγάλτε τον, διώξτε τον. Παίζουμε τώρα; Ο Απόλλων είπε να καθαρισθεί το τέμενος.

Το πήραμε, το πήγαμε το άγιο λείψανον αλλού. Το πήραμε, το πήγαμε εν αγάπη κ' εν τιμή.

Κι ωραία τωόντι πρόκοψε το τέμενος. Δεν άργησε καθόλου, και φωτιά μεγάλη κόρωσε: μια φοβερή φωτιά και κάηκε και το τέμενος κι ο Απόλλων.

Στάχτη το είδωλο, για σάρωμα, με τα σκουπίδια.

Εσκασε ο Ιουλιανός και διέδωσε - τι άλλο θα έκαμνε - πως η φωτιά ήταν βαλτή από τους Χριστιανούς εμάς. Ας πάει να λέει. Δεν αποδείχθηκε, ας πάει να λέει.

Το ουσιώδες είναι που έσκασε».