Συντονίζομαι στους υπέρηχους του Φεγγαριού, όπως ονομάζεται η κορυφή του Σάου, του Ορους του Ερμή, στη Σαμοθράκη. Εδώ η Μαύρη και Ασπρη θάλασσα συμπλέκονται, σαν το σώμα με την ψυχή, μέσα στις παθιασμένες εκροές των ανέμων. Στην Πλώρη του πλοίου, που πλησιάζει το νησί των Μεγάλων θεών, μνημονεύω τις ιερατικές λέξεις των Καβείρων Θεών, μνημονεύω τις ιερατικές λέξεις των Καβείρων «Μουπροχω πρωα, μαχαρφεν μουπρω πρωε» και ο γρανιτένιος όγκος του νησιού σπρώχνει όλο και πιο ανάγλυφος την πάχνη, σαν όνειρο που ξυπνάει. Ενας τόπος οικείος, όπου ήδη, πριν πατήσω είμαι, ούτε μεγάλη, ούτε μικρή, ένα κράμα άστρων και γης, ύλης και αντι-ύλης, εγώ και η δίδυμη αδελφή μου δεμένες σ' ένα σώμα.

Εδώ, στον τόπο του Μυστικού Χορού, το ναό της Αφροδίτης, αναγνωρίζω το σημείο όπου είχα συλλάβει το Παιδί. Εδώ έπεσε ο λίθος του, όταν θερίστηκε, με μιας, από τα μικροσκοπικά μου σπλάχνα. Είναι ο Ηράκλειος Λίθος, η μυθική πέτρα - μαγνήτης, που προήλθε από τη Μαύρη Θάλασσα, γράφει η ποιήτρια Πολυξένη Κασδά στην ποιητική συλλογή «ΠΑΙ», που κυκλοφορεί από τον κομψό και ποιοτικό εκδοτικό οίκο «Τυφλόμυγα». Η Π. Κασδά περιγράφει με ποιητικούς όρους ένα πολυδιάστατο οδοιπορικό σε ιερές τοποθεσίες της Ελλάδας. Το «ΠΑΙ» γράφτηκε στα γαλλικά, μεταφράστηκε στα ρουμάνικα και στα φλαμανδικά, ώρα, λοιπόν, ήταν να διαβαστεί και στην Ελλάδα.