Ξινό μενού «Ηρεμα και χωρίς κραυγές άρχισε στις Βρυξέλλες χθες το Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Πολλά και μεγάλα τα προβλήματα για την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, που συζητούν οι κοινοτικοί ηγέτες και προσπαθούν να τα λύσουν μέσα σε λίγες ώρες μεταξύ... τυρού και αχλαδιού. Στο χθεσινό δείπνο και στο σημερινό γεύμα η ιρλανδική προεδρία πρόσφερε στους κοινοτικούς ηγέτες ένα βαρύ και δυσκολοχώνευτο μενού: καυτή τρομοκρατία, φλογισμένη Μ. Ανατολή, αιματηρό Κόσοβο, στυφό Αφγανιστάν, τσουχτερό Κυπριακό, αλμυρό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Και ήταν κάπου... στον καφέ που οι κοινοτικοί ηγέτες θυμήθηκαν την περίφημη, πριν από τέσσερα χρόνια, στρατηγική της Λισαβόνας. Για την οικονομική ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση, που θα έδεναν την οικονομική με την κοινωνική Ευρώπη. Η απόσταση μεταξύ τους, όμως συνεχώς μεγαλώνει. Τώρα, λένε ότι η κοινωνική Ευρώπη έχει σκοντάψει στα πτώματα της ισπανικής τραγωδίας. Είναι η τρομοκρατία, όμως, που καθυστερεί την κοινωνική Ευρώπη;» (σχόλιο στα «Πολιτικά Παρασκήνια» της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ»).

Η ώρα της κρίσης «Με εκβιαστικό τρόπο ο μεσολαβητής του ΟΗΕ παρέδωσε έγγραφο στις δύο πλευρές, ζητώντας την υπογραφή τους για παραπομπή σε δημοψήφισμα της συμφωνίας, πριν αυτή να έχει επιτευχθεί, παραβιάζοντας κατάφωρα όσα είχαν συμφωνηθεί στη Νέα Υόρκη» (από το ρεπορτάζ των Ν. Μελέτη, Μιχ. Ιγνατίου στο «ΕΘΝΟΣ»).

Αυτοκριτική; «Αυτοκριτική έκανε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, από τα ερτζιανά, για το θέμα των συμβασιούχων. "Επρεπε να κινηθούμε νωρίτερα και να έχουμε ψηφίσει εμείς τη σχετική διάταξη. Θα έπρεπε να τον έχουμε ψηφίσει αρκετούς μήνες πριν από τις εκλογές"» (ρεπορτάζ του Κ. Μιχαηλίδη «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

Χωρούν... «ουδείς πρέπει να ξεχνά ότι οι Ελληνες ως οι μόνοι Ευρωπαίοι που εναντιώθηκαν στον πόλεμο, απομονώθηκαν και κατηγορήθηκαν για παλιομοδίτικα κίνητρα θρησκευτικής αλληλεγγύης στους Σέρβους. Τα ίδια ποσοστά αντίθεσης εξέφρασαν και για τον πόλεμο στο Ιράκ. Αντίθετα άλλες ευρωπαϊκές χώρες που χειροκροτούσαν τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, διαμαρτύρονταν μετά για την εισβολή στο Ιράκ. Δυο μέτρα και δυο σταθμά στη διεθνή νομιμότητα δε χωρούν» (σχόλιο του Θ. Α. στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).