Αμεσες πρακτικές αποφάσεις μπαίνουν για συζήτηση στις ευρωενωσιακές συνόδους. Το πλαίσιό τους είναι, ήδη, προκαθορισμένο. Αφορούν στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων κατά κοινωνικό στρώμα και τάξη. Πρόκειται για το συνολικό επίπεδο ζωής τους, αυτό που παραδοσιακά το εργατο-λαϊκό κίνημα αποκαλεί άρνηση των συνδικαλιστικών και γενικότερα δημοκρατικών ελευθεριών. Πρόκειται για ανθρώπινα δικαιώματα από την Υγεία, την Παιδεία και την εργασία μέχρι τα εθνικά δικαιώματα, με κορυφή το Κυπριακό και το Αιγαίο.

Ολα μπαίνουν στην κλίνη του Προκρούστη. Οι ντελάληδες της ευρωενωσιακής αγοράς θα απλώσουν την πραμάτεια τους στα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα και τον Τύπο. Θα προσπαθήσουν για πολλοστή φορά να πείσουν το λαό να καταπιεί το κοιναγορίτικο βόδι. Ομως, τα πράγματα είναι διαφορετικά για εκείνους που μπορούν και καταλαβαίνουν, που η ματιά τους διαπερνά το σκόπιμα ομιχλώδες τοπίο της αποσιώπησης και παραπλάνησης - παραπληροφόρησης.

Αυτοί δεν εννοούν να διακόψουν τεχνηέντως τη συνεχιζόμενη σύνθετη προεκλογική περίοδο. Γι' αυτούς ο προεκλογικός αγώνας συνεχίζεται χωρίς ευρωενωσίτικες διακοπές των κάθε λογής ευρωκατεργάρηδων. Πάνω στις ευρωκατεργαριές υπάρχουν κι οι κατεργαριές των Γιάνκηδων σε ευρω-ατλαντικό μείγμα. Αυτές αφορούν στην Κύπρο και το Αιγαίο. Ιδιαίτερα η Κύπρος κουκουλώνεται ταυτόχρονα από το ίδιο διάφανο πέπλο της αμερικανικής υπαγόρευσης έως επιβολής του υπαλληλικού σχεδίου Ανάν και της ευρωενωσιακής ανοχής έως αποδοχής των τουρκικών κατοχικών απαιτήσεων. Ανάλογη κι η τύχη κρίσεως του Αιγαίου από ένα Διεθνές Δικαστήριο σκοπιμότητας. Αυτό πρόκειται να αποφασίσει, τι και πώς θα κοπεί από την ελληνική αυλή.

Η ελληνική αστική τάξη βάλθηκε να επιβεβαιώνει τη ρήση του Μαρξ ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, εκτός όταν αυτό κινδυνεύει. Ετσι απαλλάσσει τον εαυτό της από κάθε υποχρέωση προς την ελληνική πατρίδα, της οποίας υποτίθεται ότι ηγείται.

Ταυτόχρονα, επικαλείται το δικαίωμά της ως η εθνικά ιθύνουσα τάξη που επιστρατεύει τα παιδιά της Ελλάδας όταν το κεφάλαιο κινδυνεύει. Αυτό είναι το κουκούτσι που κρύβει η ελληνική ευρωενωσίτικη φλούδα. Σ' αυτό το μοτίβο κινούνται και θα κινηθούν εντονότερα οι ευρωλάγνοι της προεκλογικής παύσης και της ενεργοποίησης της τελευταίας στιγμής της ευρωενωσίτικης πλάκας που πλακώνει κάθε φωνή αντίρρησης. Το ζήτημα των ευρωεκλογών δεν είναι σύνηθες εκλογικό ζήτημα. Π.χ., για την ακρίβεια και την ανεργία μιλούσαν οι πάντες πέραν της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στο ζήτημα των ευρωεκλογών. Η τραγική συσσώρευση των προβλημάτων της ευρωενωσιακής Συνθήκης (Μάαστριχτ) δεν είναι ένα απλό διορθωτικό ζήτημα.