Στην εποχή της «τηλεοπτικής δημοκρατίας», δηλαδή της κυριαρχία τους, οι μεγαλοκαναλάρχες έχουν περάσει τη γραμμή στα κανάλια «τους», επιβάλλοντας στα «παράθυρά» τους το διπολισμό και δείχνοντας το δρόμο στην κοινωνία...
Τη λογική των καναλαρχών υιοθετούν ασμένως οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η αντίληψή τους είναι αυτή που είχε εκφράσει κυνικά ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ - «είτε σας αρέσει είτε όχι δύο είναι οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί». Ελάχιστες ώρες πριν την «αναδίπλωση» του Γ. Παπανδρέου, η Αννα Διαμαντοπούλου επέμενε ότι «δεν είναι δυνατόν να γίνει ουσιαστική συζήτηση με την παρουσία πέντε αρχηγών». Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να διεκδικεί εύσημα δημοκρατικότητας, πολύ περισσότερο που περίπου διακηρυγμένος στόχος του είναι η συρρίκνωση, μέχρι εξαφάνισης, των «μικρών» κομμάτων, ως προϋπόθεση για τη διατήρησή του στην εξουσία... Εξαρχής η ηγεσία της ΝΔ κινήθηκε με συνέπεια στη λογική ότι το «παιχνίδι είναι για δύο».
Αυτονόητη επισήμανση, όμως, ένα ντιμπέιτ «με όλους» δεν αλλάζει το καθεστώς ανισοτιμίας και υποστήριξης του δικομματισμού, που εκφράζεται με μυριάδες μέσα και τρόπους: από τον εκλογικό νόμο, τα ΜΜΕ, τα γκάλοπ, τον κρατικό μηχανισμό, τη χρηματοδότηση, κ.ο.κ. Ενα καλό στραπατσάρισμα του δικομματισμού στις κάλπες, θα προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες για τη λαϊκή αντεπίθεση...