«Οι ιδιωτικές εταιρίες καθαρισμού άρχισαν να αναπτύσσονται μετά την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας κλπ., που ξεκίνησε περίπου το 1994. Ολες αυτές οι εταιρίες, έχουν ως βασικό τους σκοπό το κέρδος, και αναλαμβάνουν τον καθαρισμό, είτε σε επιχειρήσεις, είτε σε πρώην ΔΕΚΟ, είτε σε νοσοκομεία, τράπεζες», εξηγεί στο «Ρ» ο Γ. Κομνηνός, πρόεδρος του σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων. Το κέρδος είναι διπλό. Αφ' ενός, από τη δουλιά που θα αναλάβουν και, αφ' ετέρου, από τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Εξάλλου, προκειμένου μια εταιρία καθαρισμού να διαμορφώσει ανταγωνιστική προσφορά στην αγορά, κάνει περικοπές στο κόστος των εργαζομένων. «Ο εργαζόμενος δε διασφαλίζει δηλαδή το ημερομίσθιο που ορίζει η κλαδική συλλογική σύμβαση, ένσημο, το ωράριό του, και όλα τα υπόλοιπα, δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, άδειες, επιδόματα αδείας και τέτοια. Για αυτό εξακολουθούμε να εμμένουμε στην άποψη ότι οι εταιρίες καθαρισμού είναι ζούγκλα», διευκρινίζει ο συνδικαλιστής. Για τη μεγιστοποίηση του κέρδους, συχνά μικρότερες εταιρίες συγχωνεύονται και δημιουργούν ομίλους εταιριών, με την κατεύθυνση να «χτυπήσουν» ακόμα περισσότερες δουλιές. Σήμερα, στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» δραστηριοποιούνται τρεις εταιρίες, που ανήκουν όμως σε έναν, με προσωπικό περίπου χίλια άτομα.

«Επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας. Εμείς κάνουμε καθημερινές επισκέψεις σε τέτοιους τους χώρους, όπως το "Ιπποκράτειο", το "Αγλαΐα Κυριακού", παλιότερα στον ΗΣΑΠ, στο Εφετείο. Υπήρχαν εργαζόμενες που είχαν εγκαύματα στα χέρια, εξαιτίας των χημικών που χρησιμοποιούν.... Εχουμε συναντήσει περιπτώσεις όπου εργοδότες να λένε στις συναδέλφισσες που δουλεύουν στο συνεργείο "αν θέλετε ασφάλεια, να αγοράσετε γάντια"», συμπληρώνει ο Γ. Βλάχος, αντιπρόεδρος του σωματείου.