Ο Λένιν στο βήμα του 3ου Συνεδρίου της Γ' Διεθνούς

Η καρδιά του Ωρίωνα Αλεξάκη έπαψε να χτυπά τον Οκτώβρη του 1920, όταν δεν είχε ακόμα συμπληρώσει τα 21 χρόνια του.

Η σύντομη βιογραφία του περιέχει τόσα γεγονότα, που θα αρκούσαν να γεμίσουν με το παραπάνω κάμποσες ζωές. Η ορμητικότητα και η πληρότητά της προκαλούν κατάπληξη.

Δεκαοχτάχρονος ο Αλεξάκης γίνεται μέλος της Κομματικής Επιτροπής του Κιέβου, γίνεται ένας από τους καθοδηγητές της επαναστατικής Σεβαστούπολης, εκλέγεται αντιπρόσωπος του 4ου έκτακτου συνεδρίου των Σοβιέτ, μετέχει στις μάχες κατά των Γερμανών, ορίζεται αντιπρόσωπος της ΚΕ του ΡΚΚ(μπ.) στη Βιάτκα. Και όλα αυτά μέσα σε ένα χρόνο.

Ο Ωρίων Αλεξάκης έγινε μπολσεβίκος όταν ήταν δεκαεφτά χρόνων και από τότε είχε ένα και μόνο σκοπό: να τα δώσει όλα για τη νίκη της επανάστασης. Ζούσε με τις χαρές και τις λύπες της, που έβρισκαν απήχηση στην καρδιά του, κι αυτό ήταν τόσο φυσικό, όσο κι η ίδια ή ζωή.

Αλλά για να γίνεις ηγέτης των μαζών, χρειάζεται ακόμα ταλέντο, εκείνο το ιδιαίτερο κράμα των ανθρώπινων αρετών, που χωρίς αυτές δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικός καθοδηγητής. Ηγέτες γίνονταν, αναδείχνονταν και αναπτύσσονταν άνθρωποι που διακρίνονταν για το ταλέντο τους, την αυτοθυσία τους και την ιδεολογική τους πίστη. Ενας από αυτούς ήταν και ο Ωρίων Αλεξάκης.

Δεν αναφέρθηκε τυχαία το όνομά του στο 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς μαζί με τα ονόματα του Τζον Ριντ, της Ινέσα Αρμάντ και άλλων επιφανών αγωνιστών της επανάστασης». (Λεβ Γκούρβιτς)

Ο Ωρίων Αλεξάκης γεννήθηκε στην Μπαλακλάβα της Σεβαστούπολης το 1899. Μπήκε στην επαναστατική δράση στη μαθητική ηλικία των 14 ετών. Ο ίδιος αναφέρει σε βιογραφικό του ότι: «Από το 1913 έπαιρνα μέρος στους κύκλους των μαθητών, των εργατών και ναυτών», ενώ σ' αυτή την ηλικία διάβαζε ήδη παράνομη φιλολογία σχετική με την πάλη για την ανατροπή του Τσάρου και μαρξιστικά βιβλία. Είχε οργανώσει μάλιστα κύκλο για τη μελέτη του μαρξισμού στη Σεβαστούπολη και τον καθοδηγούσε, ενώ έπαιρνε μέρος στο κίνημα νεολαίας της συγκεκριμένης περιοχής. Μάλιστα, στα 1916, το Φλεβάρη, παρακολουθούνταν από χαφιέδες της τσαρικής Ασφάλειας, λόγω ενός γράμματος που έλαβε από την Πετρούπολη για να το μεταβιβάσει σε άλλο πρόσωπο. Το περιεχόμενο του γράμματος έλεγε: «Το σήμερα για μας είναι ο παγκόσμιος πόλεμος. Η επανάσταση θα 'ρθει και θα 'ρθει τώρα... τώρα πρέπει να γίνει η ανατροπή στη Ρωσία». Προφανώς επρόκειτο για γράμμα που απευθυνόταν από μπολσεβίκους της Πετρούπολης σε συντρόφους τους στη Σεβαστούπολη.

Η αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 ανεβάζει τη δραστηριότητα των λαϊκών μαζών και της νεολαίας της Ρωσίας. Η Σεβαστούπολη δεν μπορούσε να μείνει έξω από την επαναστατική δράση. Ετσι οργανώθηκε ένωση μαθητών στην πόλη και ο Αλεξάκης έγινε μέλος της και αμέσως μετά αντιπρόεδρός της.

Με τις θέσεις του Απρίλη του Λένιν, (εκφωνήθηκαν στην Πετρούπολη τον Απρίλη του 1917), που καθόριζαν τη μετεξέλιξη της επανάστασης σε σοσιαλιστική, ο Αλεξάκης τάσσεται με τους μπολσεβίκους και αρχίζει να παίρνει δραστήρια μέρος στην οργανωμένη επαναστατική πάλη από τις γραμμές τους. Η επαναστατική του δράση αναπτύσσεται στις γραμμές της νεολαίας της Σεβαστούπολης ιδιαίτερα στην εργατική νεολαία.

Το Μάη του 1917 πηγαίνει στη Μόσχα στο συνέδριο των μαθητών, ως αντιπρόσωπος της Σεβαστούπολης. Στη Μόσχα αναζητά υλικά των μπολσεβίκων και όταν επιστρέφει στη Σεβαστούπολη στρατολογεί νεολαίους προκειμένου να μετατρέψει την ένωση νεολαίας της Σεβαστούπολης σε οργάνωση προσκείμενη στους μπολσεβίκους. Το πετυχαίνει τον Ιούλη ιδρύοντας σοσιαλιστική οργάνωση νεολαίας, ρίχνοντας το κύριο βάρος στους νέους εργάτες, ενώ συνδέεται με την Κομματική Επιτροπή της Σεβαστούπολης.

Η Οχτωβριανή Επανάσταση επιταχύνει τις εξελίξεις, αλλά δεν επικρατεί μονομιάς σ' όλη την επικράτεια της τότε τσαρικής Ρωσίας. Ο Αλεξάκης δρα θυελλώδικα, μαχητικά για να επικρατήσει η επανάσταση στην περιοχή του. Συμμετέχει στην επαναστατική επιτροπή της Σεβαστούπολης ως γραμματέας της το Γενάρη του 1918.

Το Μάρτη του 1918 παίρνει μέρος στη Μόσχα στο 4ο παν-ρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ σαν αντιπρόσωπος της Σεβαστούπολης.

Στη συνέχεια παίρνει μέρος στις μάχες κατά των Γερμανών στην Κριμαία, ενώ αργότερα στάλθηκε στη Μόσχα, στην έδρα της ΚΕ των μπολσεβίκων, για να αναλάβει κεντρικότερα καθήκοντα.

Στη Σεβαστούπολη θα ξαναγυρίσει με την όξυνση του Νότιου μετώπου στον εμφύλιο, με την αντεπανάσταση των λευκοφρουρών, ως αντιπρόσωπος της ΚΕ των μπολσεβίκων. Για λίγο διάστημα γίνεται πολιτικός επίτροπος σε τμήμα του Κόκκινου Στρατού, αλλά σύντομα επανέρχεται στην «ειρηνική» κομματική δουλιά, αναλαμβάνοντας κυρίως δράση στη διαφώτιση και την οργάνωση κομματικών σχολών.

Εκλέγεται στην Κομματική Επιτροπή του κυβερνείου Βλαντιμίρ το Σεπτέμβρη του 1918, συμμετέχει στο 6ο Παν-ρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ ως αντιπρόσωπος του κυβερνείου Βλαντιμίρ, ενώ στα 1919 αναλαμβάνει δράση στο κατεχόμενο από τους αντεπαναστάτες του Ντενίκιν και τους ιμπεριαλιστές εισβολείς της Αντάντ, τμήμα της Ουκρανίας.

Αλλά ήδη ήταν γνωστός και δύσκολο να μείνει για πολύ καιρό παράνομος. Ετσι επιστρέφει στη Μόσχα, όπου δημιουργείται το Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο και ο Αλεξάκης έγινε μέλος του διδακτικού του προσωπικού. Ξαναφεύγει για λίγο στην Κριμαία, αρχές του 1920, όταν συγκροτήθηκε η προσωρινή κομματική επιτροπή και προετοιμαζόταν η επίθεση του Κόκκινου Στρατού για το τσάκισμα του τελευταίου στηρίγματος της αντεπανάστασης. Αλλά λίγο πριν το 2ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς καλείται από την ΚΕ των μπολσεβίκων στη Μόσχα για να αναλάβει καθήκοντα στα πλαίσια της Διεθνούς. Ετσι συναντιέται με τον Δ. Λιγδόπουλο έχοντας ήδη ενημερωθεί ότι προετοιμάζεται για αντιπρόσωπος της Διεθνούς στα Βαλκάνια. Ηταν μόλις 21 χρόνων.