Κυριακή 23 Νοέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
Κράτος - τρόμος

Πέφτουν κορμιά στις αγορές, στα πεζοδρόμια, στα κουρεία, στα φουρνάρικα, στους δημόσιους χώρους - πλατείες, στα σχολεία, με θύματα ανυποψίαστους πολίτες. Σε χώρες μουσουλμανικές, μη μουσουλμανικές, ασιατικές αφρικανικές, όλες με κοινό χαρακτηριστικό την πρόσδεση στο δυτικό πολιτικό άρμα ελέγχου του πλανήτη.

Η ανθρώπινη ζωή, μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης πολιτισμού και φύσης, στο κυρίαρχο σύστημα αξιών, επιβεβλημένο με βάρβαρες μεθόδους (δουλεία - αποικιοκρατία - δικτατορίες - συνωμοσίες - πραξικοπήματα - ανήλεη προπαγάνδα - δύο παγκόσμιους πολέμους κι έναν ψυχρό...) είναι η χαμηλότερη αξία. Αναλώσιμη. Υποτιμολογημένη. Υπερκοστολογημένη, όπως στην περίπτωση του «τραγουδιστή» Τζάκσον που χρειάζεται (;) λέει 10 εκατομμύρια ευρώ το μήνα για να ζήσει (!) Η ανθρώπινη ζωή, παραμένει δυστυχώς, αντί υπεράνω κάθε διαπραγμάτευσης αξία, ένα ταξικό πολιτικό - οικονομικό μέγεθος Χ στην εξίσωση που κατασκευάζουν οι προσωρινά κυρίαρχες ταξικές δυνάμεις της μαύρης καπιταλιστικής αντίδρασης.

Ο ανυποψίαστος, αλλά όχι ταξικά αθώος πολίτης που συνήθως πέφτει νεκρός όπου Γης από τρομοκρατικές επιθέσεις, είναι θύμα διασταυρούμενων πυρών. Από τη μια το... κράτος - τρόμος του κι από την άλλη ο τρόμος - κράτος του. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος με το οποίο κορόνα - γράμματα μηδενίζεται η ζωή του στο μύλο των συμφερόντων.

Αυτό το παλαιοταξίτικο - νεοταξίτικο μοντέλο κατασκευής κρατικής, νόμιμης δήθεν βίας και ταυτόχρονα κατασκευής της ισοδύναμης (ελεγχόμενης από το ίδιο κέντρο λήψης αποφάσεων εξουσίας) βίαιης εξωθεσμικής βίας, ενυπάρχει στη σύνθεση της λέξης, που στα ελληνικά είναι αποκαλυπτική. Τρομο-κρατία. Τρόμος και Κράτος στο πολιτικό λεξιλόγιο συντίθενται μόνον με ιδεολογική κόλλα. Οι ΗΠΑ (και οι σύμμαχοί τους) είναι φονταμενταλιστικό κράτος. Από τα σπλάχνα του προέκυψε η φονταμενταλιστική αράχνη της «Αλ-Κάιντα». Ακόμη και στις ισλαμιστικές αναλυτικές εκδοχές, η θρησκεία παίζει το ρόλο του ιδεολογήματος, της κόλλας που συνδέει τον τρόμο ως πολιτική επιβολής ισχύος, με το κράτος του, την επικράτειά του δηλαδή.

Οσο η ειρήνη θα εκλαμβάνεται, πλασάρεται και διδάσκεται εμβριθώς στην οικονομία της αγοράς, ως ταξικό προνόμιο αδιατάρακτης καταναλωτικής καθημερινότητας, ως ατομική αξία και δικαίωμα ανόδου στα ταξικά σκαλιά, χωρίς υπολογισμό της ζωής των άλλων, τόσο ο πόλεμος, γενικευμένος, τρομακτικός και τρομοκρατικός θα συνεχίζεται ίδιος κι απαράλλακτος, παρά την ονοματολογία που τον βαφτίζει βολικά για τους πρωταγωνιστές. Ιερός. Ασύμμετρος. Βρόμικος. Κατά του πολιτισμού ή της... αθωότητας.

Ως εδώ σύντροφοι με την αθωότητα του περαστικού πολίτη, που πληρώνει με τη ζωή του την εσωτερική σύγκρουση κράτους - τρόμου στη δυτικού τύπου δημοκρατία. Γιατί αν δεχτούμε την έννοια της αθωότητας, τότε όλοι οι ενήλικοι τουλάχιστον πολίτες είναι ακαταλόγιστων επιλογών άνθρωποι, πολιτικά ανήλικοι λοιπόν υπό την κηδεμονία των δημίων τους. Και το χειρότερο, ως ενήλικοι και τυχόν γονείς ή δάσκαλοι, εκπαιδευτές των παιδιών, των μόνων φυσικών αθώων ζωών μέχρις όμως τη μηχανή του κιμά που λέγεται εκπαίδευση και σύστημα.

Η επαναστατική πολιτική σήμερα δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, παρά να ξεκινάει από την άρνηση της αθωότητας των θυμάτων, ώστε να μπορούμε όλοι πριν γίνουμε θύματα να αναγνωρίσουμε τους θύτες μας και να επιτεθούμε στην ισχύ τους.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ