Και έτσι ξαφνικά και απροειδοποίητα, μου ήρθε η επιθυμία να φάω χαλβά με σιμιγδάλι το πιστεύετε; Και λέω να στρωθώ αμέσως να τον φτιάξω πριν με σταματήσουν οι ενοχές: Δυο φλιτζάνια του τσαγιού σιμιγδάλι μέτριο, ένα φλιτζάνι λάδι, δυόμισι φλιτζάνια ζάχαρη, μισό φλιτζάνι μέλι, πέντε φλιτζάνια νερό, ένα τέταρτο φλιτζανιού κουκουνάρια, ένα τέταρτο φλιτζανιού σταφίδες(ξανθές), δυο κομματάκια κανέλας, τρία γαρίφαλα και μια φλούδα λεμονιού. Θα βάλουμε το νερό με τη ζάχαρη και το μέλι και τα μυρωδικά να βράσουν για τρία λεπτά. Θα αφαιρέσουμε έπειτα τα μυρωδικά με μια τρυπητή κουτάλα και θα διατηρήσουμε το σιρόπι καυτό. Θα πλύνουμε και θα σκουπίσουμε καλά τις σταφίδες και θα βάλουμε σε μια φαρδιά κατσαρόλα το λάδι να κάψει και θα ρίχνουμε σιγά - σιγά το σιμιγδάλι, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη κουτάλα. Θα το καβουρδίσουμε μέχρι να ξανθύνει και θα ρίξουμε τα καρύδια και τα κουκουνάρια. Εξακολουθούμε να καβουρδίζουμε, ανακατεύοντας πάντοτε σε σιγανή φωτιά μέχρι το σιμιγδάλι να γίνει καστανό. Τότε το τραβάμε από τη φωτιά. Το ανακατεύουμε και το σκεπάζουμε με καθαρή πετσέτα για τρία λεπτά της ώρας και μετά θα βάλουμε το χαλβά σε μια μεγάλη φόρμα ή σε ατομικά φορμάκια. Θα το ξεφορμάρουμε σε μια πιατέλα, θα το πασπαλίσουμε με κανέλα και ζάχαρη και θα το σερβίρουμε. Παχαίνει, το ξέρω, αλλά το να γίνει; Μια φορά στο τόσο, άλλωστε, κάνουμε αταξίες...