«Αγωνία» για το ξεπούλημα: «Από σαράντα κύματα δείχνει πως περνάει το υπερφιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποίησης, που επιχειρεί να προωθήσει η κυβέρνηση στο τέλος της θητείας της, με την ελπίδα συγκέντρωσης πόρων και καλλιέργειας προσδοκιών στη χειμαζόμενη χρηματιστηριακή αγορά. Ηδη, η πώληση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου προσκρούει σε πλήθος αντιρρήσεων και δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Οικονομίας κ. Νικ. Χριστοδουλάκης σπεύδει να απορροφήσει μεγάλο τμήμα των ιδίων κεφαλαίων του ύψους 1 δισ. ευρώ, προκειμένου να στηρίξει τις ταμειακές ανάγκες του Δημοσίου και ταυτοχρόνως να διευκολύνει την εμφάνιση πλήθους υποψηφίων αγοραστών, οι οποίοι με μεγαλύτερη ευκολία θα διεκδικήσουν το 35% με 40% ενός οργανισμού, με καθαρή θέση 600 εκατ. ευρώ, παρά με 1,6 δισ. ευρώ που είναι σήμερα» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Το τέλος της αποταμίευσης: «Η αύξηση της κερδοφορίας που εμφανίζουν φέτος οι περισσότερες τράπεζες οφείλεται αποκλειστικώς στη μεγάλη ψαλίδα που διατηρούν μεταξύ των επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων.... Μετά, μάλιστα, τη σταδιακή αποχώρηση του κράτους από τον τραπεζικό κλάδο, με την πώληση του 11% της Εθνικής και τη σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, είναι δεδομένο ότι η πιστωτική αγορά θα λειτουργήσει με ακόμη δυσμενέστερους όρους για τους αποταμιευτές» (Π. Αμυράς - «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»)

Ξέπλυμα ευθυνών: «Ακατανόητα στον μέσο πολίτη είναι ασφαλώς τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στα νέα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, για τα οποία έχουν ήδη ξοδευτεί δεκάδες δισεκατομμύρια, παραμένουν όμως στην πλειονότητά τους αναξιοποίητα - και πιο πολύ απ' όλα το πιο σύγχρονο εξ αυτών στο Χαϊδάρι, την ώρα που το Εθνικό Σύστημα Υγείας στενάζει από τις ελλείψεις και την κακή οργάνωση. Το χειρότερο μάλιστα είναι πως το πρόβλημα δεν οφείλεται στην έλλειψη πολιτικής βούλησης, αλλά στη γραφειοκρατία, την ανυπαρξία σχεδιασμού και κυρίως στην αδυναμία της κυβέρνησης να ξεπεράσει τα κάθε λογής συντεχνιακά συμφέροντα και τις εσωτερικές διαμάχες που έχουν ξεσπάσει...» (Από το άρθρο των «ΝΕΩΝ»).