Κυριακή 12 Οχτώβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Θεσμική αποτύπωση του ευρωιμπεριαλισμού

Οι εργασίες της Διακυβερνητικής Διάσκεψης (ΔΔ) του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), που έγιναν στη Ρώμη το Σάββατο 4 του Οκτώβρη, αποτελούν την τελευταία φάση για την επεξεργασία του «Σχεδίου Συνταγματικής Συνθήκης». Είναι αυτό που κατάρτισε η «Συνέλευση για το μέλλον της Ευρώπης» και παρέδωσε «διά χειρός» προέδρου της, Ζισκάρ Ντ' Εστέν, στον Κ. Σημίτη, ως πρόεδρο του Συμβουλίου Κορυφής που συνήλθε στη Χαλκιδική τον Ιούνη του 2003 με τη λήξη της Ελληνικής Προεδρίας.

Σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής της Χαλκιδικής, η ΔΔ πρέπει να καταλήξει σε συμφωνία για τη «Συνταγματική Συνθήκη» και οριστική διατύπωση του κειμένου της. Και ακόμα, ότι (η ΔΔ) πρέπει να ολοκληρώσει το έργο της πριν από τις εκλογές του Ιούνη του 2004 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ η Συνταγματική Συνθήκη θα υπογραφεί και από τα 25 κράτη-μέλη («της διευρυμένης Ενωσης»). Το ταχύτερο δυνατό μετά την 1η του Μάη του 2004.

***

Χαρακτηριστικά του απόλυτου ελέγχου που επικράτησε στις διαδικασίες προσδιορισμού της σύνθεσης της Συνέλευσης, ώστε να αποκλειστεί κάθε φωνή που θα μπορούσε να ακουστεί στη διάρκεια των εργασιών της για την πραγματική υπεράσπιση των δημοκρατικών, ατομικών και λοιπών δικαιωμάτων των λαών της Ευρώπης και όλης της Γης ενάντια σ' αυτό το κέντρο της νεοταξικής εξουσίας που είναι η ΕΕ, είναι και τα εξής περιστατικά: Το Συμβούλιο Κορυφής του Λάακεν διόρισε ονομαστικά το «στενό» προεδρείο της Συνέλευσης, δηλαδή τον πρόεδρο Ντ' Εστέν και τους δύο αντιπροέδρους Αμάτο και Ντεάν. Τελικά, από το 13μελές προεδρείο, όπως συμπληρώθηκε από τη Συνέλευση, άλλα έξι μέλη ήταν επίτροποι και αντιπρόσωποι της προεδρίας της ΕΕ, δηλαδή διορισμένοι από τις κυβερνήσεις (ο ένας από τις υποψήφιες χώρες με τις γνωστές κυβερνητικές ηγεσίες) και τα υπόλοιπα τέσσερα μέλη ήταν βουλευτές του Ευρωπαϊκού και των εθνικών Κοινοβουλίων, μέλη των κομμάτων των ευνοϊκών γι' αυτούς πλειοψηφιών. Και από τα 105 μέλη με ψήφο, της Συνέλευσης, τα 33 ήταν οι τρεις διορισμένοι του προεδρείου και οι (30) υπόλοιποι αντιπρόσωποι των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων (28), δηλαδή των μελών της ίδιας ΔΔ που θα εγκρίνει το «Σύνταγμα» τώρα στη Ρώμη, και (δύο) εκπρόσωποι της Επιτροπής, οι δε υπόλοιποι αντιπρόσωποι του Ευρωπαϊκού (16) και των εθνικών (56) Κοινοβουλίων.

Τέλος, επιχειρώντας την πλήρη παραπλάνηση των λαών και για να «πείσουν» ότι τηρούν δημοκρατικές διαδικασίες, αυτή η Συνέλευση μ' αυτή τη σύνθεση «ίδρυσε φόρουμ ανοιχτό στις οργανώσεις (στους κοινωνικούς εταίρους, οικονομικούς κύκλους, ακαδημαϊκούς κύκλους, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις)», «οργανώσεις» που «καλούνται να αποστείλουν έγγραφη συμβολή τους προς τη Συνέλευση - για να διευρυνθεί η συζήτηση και να συμπράξει σε αυτήν η κοινωνία των πολιτών»! Μια ποταπή συμπεριφορά προπαγανδιστικής απάτης που αποτελεί και μια χονδροειδή καταπάτηση και ύβρη των αρχών της λαϊκής κυριαρχίας, της ελευθερίας εκδήλωσης και αγωνιστικής υπεράσπισης των διεκδικήσεων των λαών κλπ.

Θεσμοθέτηση του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού

Τα έως τώρα δημοσιεύματα σχετικά με το περιεχόμενο του Σχεδίου Συνταγματικής Συνθήκης, που καλείται να οριστικοποιήσει η ΔΔ της Ρώμης, έχουν ασχοληθεί κυρίως με τις δομές και τη σύνθεση των λεγόμενων θεσμικών οργάνων της ΕΕ και το συσχετισμό δύναμης και επιρροής για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους και την υποχρέωση συμμόρφωσης των άλλων, που εξασφαλίζουν κύκλοι δυνάμεων στις αποφάσεις της ΕΕ. Είναι εξίσου ζωτικό να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός και τους κινδύνους μέχρι και την πλήρη αναίρεσή τους που θεσμοθετούν οι διατάξεις του Σχεδίου του Ευρωσυντάγματος για τις φυσικές και τις κατακτημένες λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα.

Πρέπει να κατανοηθεί με πεποίθηση και αποφασιστικότητα αγωνιστική, ότι εδώ δεν πρόκειται για μια πρόσκαιρη ή συμπτωματική ρύθμιση, αλλά για την οικοδόμηση των μηχανισμών νομιμοποίησης της επιδρομής του συστήματος της «νέας τάξης» ενάντια στον κόσμο της εργασίας, για τη μεγιστοποίηση των κεφαλαιοκρατικών κερδών, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα και την απεριόριστη κρατική βία και τρομοκρατία για την καταστολή κάθε αντίστασης και διεκδίκησης.

Με τις διατάξεις του Σχεδίου του Συντάγματος η ΕΕ αποκτά νομική προσωπικότητα. Αλλά και πολίτες που έχουν την ιθαγένεια ενός κράτους-μέλους, αποκτούν αυτόματα και την ιθαγένεια της Ενωσης, καθώς θεωρούνται και πολίτες της Ενωσης. Αλλά αυτά σημαίνουν και ότι ο πολίτης της Ενωσης έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται και με το δικό της νομικό καθεστώς, δηλαδή με όσα η Ενωση νομοθετεί ή συμφωνεί με διεθνείς συμβάσεις, αφού με ρητή διάταξη το Σύνταγμα και οι νόμοι της Ενωσης «υπερέχουν έναντι του δικαίου των κρατών-μελών».

Τι δικαιούται να νομοθετήσει η Ενωση, με το οποίο υποχρεώνεται να συμμορφώνεται και ο Ελληνας, π.χ., και δικαιούται να το εκτελέσει σε βάρος του η ΕΕ με τη δική της «νόμιμη» κρατική βία, δηλαδή αστυνομία, Δικαιοσύνη κλπ.;

Τα κράτη-μέλη της Ενωσης εκχωρούν κυριαρχικά τους δικαιώματα και αυτό σημαίνει ότι τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη ενισχύουν το ρόλο τους προκειμένου τα ευρωενωσιακά μονοπώλια να δρουν πιο αποτελεσματικά για τα συμφέροντά τους.

Η εκχώρηση («ανάθεση αρμοδιοτήτων» τη λέει το Σχέδιο) γίνεται είτε αποκλειστικά, οπότε το κράτος δε δικαιούται πια να νομοθετεί σ' αυτούς τους τομείς εκτός αν του το επιτρέψει η Ενωση (!), είτε με συντρέχουσα αρμοδιότητα, οπότε η Ενωση νομοθετεί επικουρικά έναντι του κράτους.

Ομως, όλες σχεδόν οι σχετικές προϋποθέσεις είναι διατυπωμένες με τρόπο που βασικά η Ενωση να «δικαιούται» να επεμβαίνει αποκλειστικά και σ' αυτές τις περιπτώσεις. Λ.χ. και σ' αυτές τις περιπτώσεις της φαινομενικά επικουρικής παρέμβασης της Ενωσης, αυτή παρεμβαίνει αποκλείοντας την εθνική αρμοδιότητα εάν αυτή κρίνει ότι «οι στόχοι» της «προβλεπόμενης δράσης» δεν μπορούν να επιτευχθούν αποτελεσματικά από τα κράτη-μέλη, ακόμη και «σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο», που μάλλον πρέπει να εννοεί ότι παρεμβαίνει και στο επίπεδο των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ότι μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα στο επίπεδο της Ενωσης. Δηλαδή, στην πραγματικότητα ενισχύεται η δυνατότητα των «ισχυρών» κρατών να παίρνουν αποφάσεις και για άλλα θέματα όπως και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας κλπ. Ενα παρόμοιο παράδειγμα άκρως επικίνδυνης, αλλά και σκόπιμα «χαλαρής» και ασαφούς στη διατύπωσή της διάταξης, ώστε να μπορεί να ερμηνευτεί και να εφαρμοστεί από τους κυρίαρχους με απόλυτη σκοπιμότητα, είναι αυτή του άρθρου 12.2, που ορίζει ότι: «Η Ενωση διαθέτει αποκλειστική αρμοδιότητα για τη σύναψη διεθνούς συμφωνίας όταν η σύναψη αυτή προβλέπεται σε νομοθετική πράξη της Ενωσης, είναι απαραίτητη για να μπορέσει η Ενωση να ασκήσει την αρμοδιότητά της σε εσωτερικό επίπεδο, ή θίγει εσωτερική πράξη της Ενωσης». Φοβερά επικίνδυνη και τρομοκρατική διάταξη αν θυμηθεί κανείς αυτή την ανατριχιαστική σύμβαση ΕΕ-ΗΠΑ για την έκδοση απλά ύποπτων ανθρώπων κατά τις σκευωρίες των αστυνομικών και των μυστικών υπηρεσιών.

Μεθοδεύσεις...

Αυτό το «Σχέδιο Συνταγματικής Συνθήκης» το ενέκρινε η «Συνέλευση για το μέλλον της Ευρώπης». Στις συνεδριάσεις της αναπτύχθηκαν πολλές και έντονες διαφωνίες. Με μεθοδεύσεις, ελιγμούς, καταπιέσεις πραξικοπηματικές κινήσεις, αντικαταστάσεις διαφωνούντων από τις κυβερνήσεις τους, που κατέληξαν να διορίσουν εκπροσώπους τους τους ίδιους τους υπουργούς τους των Εξωτερικών, κυριολεκτικά με «κινήσεις» που υπό άλλες περιστάσεις ονομάζονται πραξικοπήματα, οι διαφωνίες περιορίστηκαν «στο ελάχιστο» - έτσι υποστήριξαν.

Οταν πανηγυρικά και με έπαρση ο Ζ. Ντ' Εστέν το παρέδωσε στο Συμβούλιο Κορυφής στη Χαλκιδική, αυτό, διά στόματος παινεμένου πια στους κύκλους τους, προέδρου του, Κ. Σημίτη, το ονόμασε «ιστορικό βήμα προς την κατεύθυνση της περαιτέρω προώθησης των στόχων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το υπερψήφισε κατά πλειοψηφία χωρίς καμιά επιφύλαξη - και μάλιστα με σύσταση προς τη ΔΔ να μην ανοίξει το δρόμο σε διαφωνίες πάνω σε κεφαλαιώδη ζητήματα γιατί το οικοδόμημα θα καταρρεύσει.

Στη συζήτηση, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με τους ευρωβουλευτές τους ψήφισαν «μετά χαράς» το Σχέδιο.

Από τους 2 ευρωβουλευτές του ΣΥΝ, ο Μ. Παπαγιαννάκης το ψήφισε, όπως ψήφισε και την επέκταση της ειδικής πλειοψηφίας στις αποφάσεις και την κατάργηση του βέτο. Ο Α. Αλαβάνος έκαμε αποχή. Του ΔΗΚΚΙ, αποχή κι αυτός. Μόνοι οι βουλευτές του ΚΚΕ το καταψήφισαν με αγωνιστική σφοδρότητα, υπερασπίζοντας τα λαϊκά συμφέροντα - όπως σ' όλους τους αγώνες το ΚΚΕ.

Με αυτά τα προγνωστικά και κάτω από την κυριαρχία των εξυπηρετούμενων κυρίαρχων στο δοσμένο χρόνο ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, το πιθανότερο είναι ότι το Σχέδιο θα γίνει δεκτό, ίσως και με κάποιες τροποποιήσεις, που δεν έχουν καμιά καλή σχέση με τα συμφέροντα των λαών, αντίθετα, μάλιστα, θα στοχεύουν στην όποιου βαθμού συμβιβαστική άμβλυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων προς το «κοινό συμφέρον», που θα χρησιμοποιήσουν και προπαγανδιστικά για να παραπλανήσουν τον κόσμο, ιδίως ενόψει και των επερχόμενων εκλογών.

Συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις που ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 44 παρ. 2), που κάνει υποχρεωτική την προσφυγή σε δημοψήφισμα για να απαντήσει απευθείας ο ελληνικός λαός σε καθαρό ερώτημα αν αποδέχεται αυτή την υποδούλωσή του.

Η προεκλογική περίοδος εντείνεται, καθήκον όλων όσοι έχουν την ευθύνη και τα εφόδια είναι να φέρουν στο πεδίο του πολιτικού ενδιαφέροντος όλων των λαϊκών στρωμάτων και αυτά τα κρίσιμα για τη ζωή και το ειρηνικό μέλλον του ζητήματα. Αλλά αυτό σημαίνει καταδίκη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και με την ψήφο και ενίσχυση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης με στόχο τη λαϊκή εξουσία.


Του
Αγγελου ΡΕΜΠΗ*
*Ο Αγγελος Ρεμπής είναι τέως εφέτης


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ