Αρχίζει σήμερα στη Ρώμη η Διακυβερνητική Διάσκεψη που θα συζητήσει το σχέδιο Συντάγματος για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε αυτήν θα πάρουν μέρος οι ηγέτες 25 των κρατών - μελών της διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μέσα σε έναν ασφυκτικό κλοιό δυνάμεων ασφαλείας (ιπτάμενα ραντάρ, ελικόπτερα, 10.000 αστυνομικοί) οι ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών θα ανοίξουν τη συζήτηση για τον καταστατικό χάρτη που θα ορίζει τη μελλοντική ταυτότητα και τις λειτουργίες της ΕΕ. Ενδεικτικό το κλίμα αυτό για το μέλλον που επιφυλάσσει στους λαούς της Ευρώπης, για το ποιο θα είναι το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» που στήνουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Η συνάντηση της Ρώμης είναι ο πρώτος από τους επτά γύρους των διαπραγματεύσεων για το νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, που σύμφωνα με τον προγραμματισμό που υπάρχει προβλέπεται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος Δεκέμβρη.

Εξω από τα τείχη της διάσκεψης δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές αναμένεται να «υποδεχτούν» αγωνιστικά τους Ευρωπαίους ηγέτες. Εντός των τειχών οι εκπρόσωποι των χωρών θα δώσουν τη μάχη για να εξισορροπήσουν τα συμφέροντα των δικών τους αστικών τάξεων. Ετσι Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Ολλανδία τάσσονται υπέρ του Προσχεδίου Συντάγματος που έχει παρουσιαστεί, ενώ 15 άλλες χώρες, ανάμεσά τους η Ελλάδα, η Δανία, η Αυστρία και η Φινλανδία, επιδιώκουν επαναδιαπραγμάτευση των όρων και τάσσονται υπέρ της εκ περιτροπής ανά εξάμηνο προεδρίας και διατήρησης του αριθμού των μελών της Επιτροπής σε 15.

Πάντως, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα διέπεται και από την τάση ενοποίησης, αλλά και διαφοροποίησης και διάσπασης. Ο πολυπολικός κόσμος, που στα λόγια υπερασπίζονται οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η συνύπαρξη και διαμάχη ανάμεσα σε διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, διαμάχη που πότε θα διεξάγεται με οικονομικά και πολιτικά μέσα, πότε με στρατιωτικά και πολεμικά. Η διεύρυνση της ΕΕ φέρνει ταυτόχρονα και νέες παρεμβάσεις στο πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας. Ανεξάρτητα, από τις παρεμβάσεις αυτές της ΕΕ είναι ανάγκη να ανοίξει μια πραγματική συζήτηση για το πώς θα συντονιστούν οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και πώς θα αντιμετωπίσουν τη νέα βαθμίδα πολιτικού και κρατικού υπερσυγκεντρωτικού αυταρχισμού, που εκδηλώνεται και μέσα από τη θεσμοθέτηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων.