Ο Γιάσερ Αραφάτ είναι «ένας αποτυχημένος ηγέτης, που ευθύνεται για το αδιέξοδο του "οδικού χάρτη"»: το είπε, η βδομάδα που πέρασε, ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους, παίζοντας περίπου ρόλο... εκλαϊκευτή της πολιτικής του Αριελ Σαρόν στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Ωστόσο, ο ηγεμών των ΗΠΑ έστειλε στη σατραπεία του στη Μέση Ανατολή - το Ισραήλ - την εντολή να μην εφαρμόσει (προς το παρόν) την απόφαση «απομάκρυνσης» του Αραφάτ, κοινώς της δολοφονίας του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής. Κάλεσε, αντ' αυτού, να «περιθωριοποιηθεί», πράγμα που έθεσε ως όρο στους Παλαιστίνιους, αν θέλουν κράτος!..

Ομως ο Σαρόν δε θα «συμβιβαστεί»: θέλει τον Αραφάτ νεκρό, την παλαιστινιακή αντίσταση διαλυμένη - μέσω εμφυλίου, όπως απαίτησε από τον παραιτηθέντα Μαχμούντ Αμπάς και θα ζητήσει κι από τον Αχμέντ Κορέι, ή μέσω επέκτασης και γενίκευσης της κατοχής - κι ένα τεράστιο Τείχος Ασφαλείας, ως επιστέγασμα της «οριστικής λύσης» του Παλαιστινιακού. Θα περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να αποσπάσει το αμερικανικό πράσινο φως, να εκτελέσει τον Παλαιστίνιο πρόεδρο και να υλοποιήσει το παρανοϊκό σχέδιό του - με τη συνενοχή, τον πειθαναγκασμό ή την υποταγή με στρατιωτικά μέσα των περιφερειακών αραβικών κρατών.

Προϊόν της ισραηλινής ακροδεξιάς κι ένας πολιτικός που πιστεύει τυφλά στην επιβολή μέσω ποταμών αίματος - όπως την εφάρμοσε στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα - ο Σαρόναδυνατεί να καταλάβει δύο πράγματα: ότι η «ασφάλεια» δεν είναι συνάρτηση των ηλεκτροφόρων τοίχων, των «στοχευμένων δολοφονιών», της κατοχής και της συντριπτικής στρατιωτικής υπεροχής (όπως ανακαλύπτουν οι Αμερικανοί στο Ιράκ). Και δεύτερον, ότι το «πρόβλημα» δεν είναι ο Αραφάτ, αλλά η ιστορική αδικία σε βάρος των Παλαιστινίων, που θα συνεχίσουν να αντιστέκονται.