«

Μακρόνησος τόπος μαρτυρίου». Γέμισαν οι σελίδες του αστικού Τύπου με δακρύβρεχτους ύμνους για το «κολαστήρι της Μακρονήσου». Αφορμή, η συναυλία στη Μακρόνησο από την ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη, ...με τη στήριξη και την ευγενική χορηγία του υπουργείου Αιγαίου. Τι ευαίσθητοι που είναι αυτοί οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά μια στιγμή. Ολοι αυτοί οι οποίοι σε ρυθμούς «εθνικής ομοψυχίας» παραβρέθηκαν στη συναυλία της Μακρονήσου (και δεν αναφερόμαστε στον απλό κόσμο φυσικά), τι πήγαν να τιμήσουν... Η Μακρόνησος δεν είναι απλώς «τόπος μαρτυρίου» και «κολαστήρι». Δεν είναι απλώς ο τόπος που χάθηκαν άδικα κάποιοι αγνοί ιδεολόγοι. Η Μακρόνησος πρώτα και κύρια είναι ο χώρος -σύμβολο της σύγκρουσης δύο κόσμων. Του πάνοπλου αστικού κράτους και του παρακράτους, των μισθοφόρων και των δοσιλόγων της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, και του κόσμου της κοινωνικής επανάστασης.

Οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που παραβρέθηκαν στη συναυλία - μνήμης, τι τίμησαν; Μα ο σημερινός αστικός κόσμος δεν αποτελεί την αδιατάραχτη ιστορική συνέχεια του παλιού, αυτού που είχε στήσει τον «Παρθενώνα της Μακρονήσου»; Μήπως ο σημερινός αστικός κόσμος δεν είναι το ίδιο δέσμιος στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, δεν είναι αυτοί του «ευχαριστώ τους Αμερικανούς», αυτοί που συμμετέχουν σε κάθε ιμπεριαλιστική τυχοδιωκτική εκστρατεία, που έχουν στείλει ελληνικά στρατεύματα στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, που παρέδωσαν την ελληνική επικράτεια στην αμερικανική επιμελητεία στην πρόσφατη επέμβαση στο Ιράκ, που την υποταγή τους και την ενεργητική συμμετοχή τους στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς την εμφανίζουν με το μανδύα της «ρεαλιστικής πολιτικής»;

Ποιοι τιμούν τους νεκρούς επαναστάτες κομμουνιστές της Μακρονήσου; Οι «κοτεράτοι» και οι «σαλονάτοι», που είναι «σώμα και αίμα» της αστικής τάξης της χώρας, οι κελευστές και γραμματοκομηστές των Βρυξελλών; Είναι προσβολή νεκρών. Σύληση ιδανικών, από ανθρώπους που τους μόνους θεούς που προσκυνούν είναι το χρήμα και τους ισχυρούς.

Τέτοιου είδους εκδηλώσεις κάθε άλλο από αγαθές και ανιδιοτελείς προθέσεις γίνονται. Αφού επί χρόνια η αστική τάξη επιδίωξε να απονευρώσει, να αφυδατώσει και να φέρει στα μέτρα της την ιστορική περίοδο 1940-1944, με την περίφημη «λήθη» και την «εθνική ομοψυχία», προκειμένου να εξαφανιστούν από τις ιστορικές σελίδες οι δικές της εγκληματικές ευθύνες, η συνεργασία τους με τους ναζί κατακτητές, τώρα θέλουν να απλώσουν τα μολυσμένα χέρια τους στα ιστορικά μνημεία - σύμβολα του λαϊκού κινήματος. Εκριναν φαίνεται ότι ήρθε η στιγμή να «αποκαταστήσουν» και την περίοδο 1945-1949, με επιδίωξη βέβαια να ξαναγράψουν την ιστορία, στην γκρίζα, αντεπαναστατική «κεντροαριστερή» εκδοχή της. Αφού δεν μπόρεσαν ζωντανούς, τους αμετανόητους και τους απροσκύνητους να τους φέρουν στα μέτρα τους, επιδιώκουν να το κάνουν τώρα, διαστρέφοντας τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα με εκδηλώσεις και συναυλίες «εθνικής ομοψυχίας».