Σάββατο 6 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κερδισμένοι και χαμένοι

Είναι γεγονός ότι ο ελληνικός καπιταλισμός τα τελευταία 8 χρόνια εμφανίζει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ρυθμοί οι οποίοι τον φέρνουν στις πρώτες θέσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Αυτό είναι και το ισχυρό επιχείρημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο επανέλαβε και στη χτεσινή του ομιλία στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός.

Ομως, ο οικονομικός όρος «ανάπτυξη» στα συγκεκριμένα κοινωνικά και οικονομικά πλαίσια μέσα στα οποία συντελείται, σε συνθήκες κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατικών παραγωγικών σχέσεων, σε μια κοινωνία χωρισμένη σε τάξεις με αντικρουόμενα και αλληλοαποκλειόμενα συμφέροντα, δεν αφορά όλους και δεν ωφελεί όλους. Ανάπτυξη σε συνθήκες καπιταλισμού, σημαίνει, πρώτα και κύρια, την εδραίωση της κυριαρχίας του κεφαλαίου, την επιταχυνόμενη συσσώρευση, με τη μορφή κεφαλαίου, του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, που ιδιοποιείται μέσω των κερδών συνολικά η τάξη των κεφαλαιοκρατών. Αντίθετα, για τον πόλο των εργαζομένων, η καπιταλιστική ανάπτυξη συμβαδίζει με την ένταση των μορφών εκμετάλλευσης, με ανεργία και με την επιδείνωση των γενικότερων όρων ζωής της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Εχει κάποια σχέση η θεωρητική αυτή θέση, για τα αντιθετικά χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με την ελληνική πραγματικότητα; Η πρόσφατη έκθεση για την ελληνική οικονομία του φιλοκυβερνητικού Ινστιτούτου Μελετών ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ είναι αποκαλυπτική. Σύμφωνα με αυτήν, τα επίπεδα κερδοφορίας των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, την περίοδο 1996 - 2002, είναι 10% υψηλότερα από τα αντίστοιχα επίπεδα κερδοφορίας της περιόδου 1961 - 1973! Η κερδοφορία αυτή στηρίχτηκε, τόσο σε πολιτικές μείωσης των πραγματικών μισθών, αλλά και στο γεγονός ότι, ακόμα και στις περιπτώσεις που οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν, η αύξηση αυτή υπολειπόταν της ανόδου της παραγωγικότητας, με αποτέλεσμα τη σχετική χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, το λεγόμενο κόστος εργασίας στην Ελλάδα την περίοδο 1980 -2002 μειώθηκε κατά 30%!, η δε συμμετοχή των μισθών στην «πίτα» του ΑΕΠ κατά την περίοδο 1985 - 2002 μειώθηκε κατά 14 ολόκληρες μονάδες. Παρά τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, η απασχόληση τα τελευταία χρόνια παρέμεινε ...στάσιμη. Φαινόμενο σύνηθες στις καπιταλιστικές οικονομίες, καθώς η άνοδος της παραγωγικότητας και της εντατικότητας της εργασίας έχει σαν αποτέλεσμα, μια μικρότερη ποσότητα εργασίας να χειρίζεται έναν αυξανόμενο όγκο μέσων παραγωγής, με αποτέλεσμα, αντί να αυξάνει η απασχόληση, να μειώνεται... Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι η περίοδος της υψηλής ανάπτυξης του παραγόμενου ΑΕΠ συνοδεύτηκε με άνοδο της ανεργίας, με επέκταση των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης, με την ενοικίαση εργαζομένων, με τη μετατροπή των χωρών εργασίας σε σύγχρονα γκέτο. Αν σ' αυτά προσθέσουμε τις πολιτικές εκποίησης των πιο δυναμικών και κερδοφόρων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στην οικονομική ολιγαρχία της χώρας, την ιδιωτικοποίηση των τομέων της Παιδείας και της Υγείας, την άνθηση της χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας, αλλά και την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, τότε έχουμε το βασικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συντελέστηκε η καπιταλιστική ανάπτυξη στη χώρα μας.

Δεν είχε άδικο ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Το Βήμα», που αποκάλεσε την κυβέρνηση Σημίτη, την πιο φιλική προς τους επιχειρηματίες μεταπολιτευτική κυβέρνηση. Το γεγονός ότι η Ελλάδα διατηρεί την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ, ως προς την ανισοκατανομή του εισοδήματος, το επιβεβαιώνει αυτό πανηγυρικά.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ