Ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος άρχιζε την 1η Σεπτέμβρη του 1939, με τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Αλλά πόλεμος θα μπορούσε να μην είχε γίνει, αν οι δυτικές δυνάμεις δεν είχαν δείξει τόση συγκατάβαση στον ανερχόμενο γερμανικό μιλιταρισμό (βλ. ΗΠΑ - σήμερα). Η Ιστορία δε γνώρισε ποτέ παρόμοιο σφαγείο: 30 εκατομμύρια άνθρωποι χάθηκαν - χωρίς καν να λογαριάσουμε τα θύματα των άμεσων, έμμεσων απωλειών... Ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αρκετούς «προλόγους». Ο εμφύλιος πόλεμος της Ισπανίας: Ακούγεται απ' τους φασίστες, η παραδοξότερη ζητωκραυγή που ακούστηκε ποτέ στον κόσμο: «Αμπαχο λα ιντελιτζέντσια, βίβα λα μουέρτε!» («Κάτω οι διανοούμενοι, ζήτω ο θάνατος!»). Η φρίκη δεν έγκειται τόσο στην αποδοκιμασία των διανοούμενων, αλλά στη ζητωκραυγή υπέρ του θανάτου! Ο φασίστας Φράνκο δήλωνε: «Εν ανάγκη θα τουφεκίσω τη μισή Ισπανία!» ή «Ο επαναστατικός σπόρος θα πρέπει να εξοντωθεί μέσα στις κοιλιές των μανάδων!».

Οι βάρβαρες ρήσεις που ακούγονταν στην Ισπανία (1936) είχαν βρει έδαφος στην Ιταλία των φασιστών του Μουσολίνι, στη Γερμανία του Χίτλερ, των ναζί. Η πολεμική μηχανή είχε στηθεί. Λειτουργούσε το «σύστημα», που έφερνε τις βαρβαρότητες. Οι διωγμοί των κομμουνιστών, των πνευματικών ανθρώπων και των Εβραίων, που απομακρύνονταν συστηματικά απ' τις θέσεις τους. Τα μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης είχαν εγκαθιδρυθεί στη Γερμανία απ' το 1933. Στην Ιταλία οι διώξεις των εργατών - συνδικαλιστών, οι πυρκαγιές σε σπίτια αντιφασιστών, οι πυροβολισμοί κατά διαδηλωτών ήταν, μαζί με την αντικομμουνιστική ψύχωση, καθημερινά γεγονότα (απ' το 1922). Στη Γαλλία, ο στρατάρχης Πετέν, μιλώντας σαν υπουργός Αμύνης (1934), έλεγε: «Η Γαλλία δε χρειάζεται ιδέες, γιατί διαιρούν!». Απαγορεύεται, δηλαδή, η Σκέψη! Ηταν η φιλοσοφία του Συνεργάτη, μετέπειτα των Γερμανών! Τα «μαύρα πουκάμισα» του φασισμού - πολέμου, οι βρυχηθμοί, τα φασιστικά αυγοτάραχα, η τρομοκρατία, οδηγούσαν τα ίχνη των εγκλημάτων τους: Τα φοβερά στρατόπεδα της φρίκης του μαρτυρίου, οι ραβδωτές στολές καταδίκων, σφραγισμένες μ' ένα μεγάλο γράμμα - «Π» (Πολίτισερ Φερμπρέχερ, πολιτικός κρατούμενος). Η «οργάνωση του θανάτου» βρήκε ονόματα στο Νταχάου, στους βάλτους του Μονάχου! Το Οράνιερμπουργκ (Βερολίνο), Φλόσεμπουργκ (1938) στη Βοημία, Μαουτχάουζεν (Αυστρία), Αουσβιτς (Πολωνία), το Μπιρκενάου (1942), ήταν τα «φασιστικά κέντρα της νέας Ευρώπης». Το Ντόρα (1943) στα υπόγεια του εργοστασίου παραγωγής πυραύλων V-2, όπου πέθαιναν όλοι οι κρατούμενοι σε μια εβδομάδα.

Το υπέδαφος του πολέμου καλλιεργείται συστηματικά, απ' τη «νέα τάξη» πραγμάτων - των ΗΠΑ - ΕΕ, λοιπών ιμπεριαλιστών. Οι «προληπτικοί πόλεμοι», με πρόσχημα την «τρομοκρατία», οι «πολιτικές μπίζνες» των πολυεθνικών περνούν από διάφορους κόμβους. Συνθέτουν ό,τι ο Λένιν ονόμαζε στις αναλύσεις του: «Εποχή του ιμπεριαλισμού». Το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, με περισσότερη κτηνώδη δύναμη, σπέρνοντας γύρω του θανάτους - ακρωτηριασμούς, συντελείται (Βαλκάνια, Μ. Ανατολή, Κ. Ασία κτλ.). Εποφθαλμιούν το πετρέλαιο, όπως τότε το σίδερο, το χαλκό, τον ψευδάργυρο, τον ορυκτό πλούτο. Ετοιμάζονται για πόλεμο, γυρεύοντας τέτοια «μεταλλεύματα» παντού, οι ιμπεριαλιστές ...όπως τότε.