«Οταν διάβασα για τους 10.000 νεκρούς του καύσωνα και την απορύθμιση του κρατικού μηχανισμού μιας χώρας σαν τη Γαλλία, μου 'ρθε να κάνω μια απλοϊκή αντιμετάθεση. Σκέψου, λέω, το Παρίσι να βρισκόταν στη θέση της Αβάνας. Αποκλεισμένοι από αέρος και θαλάσσης οι Παριζιάνοι. Τις πρώτες μέρες θα είχαν κατεβάσει όλα τα σούπερ μάρκετ της πόλης. Τη δεύτερη βδομάδα θα είχαν καταβροχθίσει και το τελευταίο κομμάτι καμαμπέρ και την τρίτη θα έβγαιναν τσάρκα για κανιβαλισμό. Θυμάμαι σαν τώρα τον πρώτο σεισμό του '81. Οταν όλοι και όλες είχαμε "κουρσέψει" κάθε ίχνος γάλακτος, ρυζιού, ψωμιού, μακαρονιού και πίτουρου από κάθε μπακάλικο της Αττικής. Και σκεφτείτε. Ποιος είναι λιγότερο δυστυχισμένος; Η Κουβανέζα που χορεύει κι ερωτεύεται με την καρδιά της ή η χορτάτη Αθηναία που ολημερίς, ολονυχτίς ζυγίζεται, μυρίζει τα σώβρακα του κυρίου της και που τα μοναδικά πράγματα που σκοτώνουν την απέραντη πλήξη της είναι το shopping therapy και ο ψυχίατρός της; Ποιος;»

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη χτεσινή ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ στα «ΝΕΑ».