«...Αντιθέτως σε μας τα πράγματα είναι (όπως πάντα) μάλλον κωμικά. Οχι μόνον παρακολουθούμε (πιθηκοειδώς, ως συνήθως) τη συζήτηση που άνοιξε στο SPD, αλλά οι καθ' ημάς "εκσυγχρονιστές" θέλουν ν' αλλάξουν και στο δικό τους κόμμα κατ' ακολουθίαν όρους, ορολογία και στόχους! Αλλά να αλλάξουν τι; Πράγματα που δεν εννοούσανε ποτέ; Οταν έλεγαν, ας πούμε, "σοσιαλισμός" το εννοούσαν; Κι αν το εννοούσαν κάποιοι, πότε έπραξαν όλοι μαζί ως να το εννοούσανε; Αφού λοιπόν ευτέλισαν αυτήν την έννοια (κι άλλες πολλές), τώρα θέλουν να "εκσυγχρονιστούν" και να τις απαρνηθούν. Δεν είναι παράλογο, αλλά παραμένει πτωχοπροδρομικό. Αλλά, πιο πτωχοπροδρομικό είναι ότι ενώ θέλουν να τις απαρνηθούν, δεν τολμούν!

Κι έτσι αρχίζουν, συνεχίζουν και (θα) επανακυκλώνουν τη γνωστή γλωσσική τους περιπλάνηση σε λέξεις που πια μισούν, έννοιες που τους φοβίζουν και ορολογίες για να λουφάρουν. Θα συζητούν για το φύλο των αγγέλων του δημοκρατικού (καθ' ημάς λαϊκιστικού) σοσιαλισμού, προσπαθώντας να συνυπάρξουν Χρυσοχοΐδης - Κρητικός, Γιωργάκης - Παπαθεμελής, Βούγιας - Σπυριούνης, λέγε με κυρία Αντωνίου είμαι του Εκτελεστικού Γραφείου.

Το ΠΑΣΟΚ απορροφημένο στα ακατανόητα πλέον κι απ' το ίδιο εσωτερικά του (όπου ο ένας είναι υποψήφιο θύμα του άλλου), έχει απολέσει ακόμα κι εκείνον τον αλλοπρόσαλλον εαυτόν του της εποχής της "αλλαγής". Χωρίς κανέναν κοινό παρονομαστή (που να συνδέει την κυρία Βάσω Παπανδρέου, ας πούμε, με την κυρία Αποστολάκη) δύναται να παράγει πια μόνον ασυνάρτητα φαινόμενα, κάτι σαν Αννας Χρυσοχοΐδης για παράδειγμα. Ικανό μόνον (προκειμένου να συνεχίσει να κυβερνά) να παίζει με το πολίτευμα (βουλευτικό, ασυμβίβαστο, εκλογικός νόμος κ.ά.) και ταυτοχρόνως αναίσθητο στο πολίτευμα (προς το οποίον άλλωστε ουδέποτε υπήρξε ευσυγκίνητο, από την εποχή της δημαγωγίας του Ανδρέα έως σήμερα, την εποχή της "εκσυγχρονιστικής διαπλοκής") πάντα "φεύγει προς τα μπρος' χρησιμοποιώντας το κράτος. Ενα περονιστικό σύνδρομο, αρχαίο (απ' την εποχή που οι πολίτες στη Ρώμη γίνονταν πελάτες των πολιτικών), όσον και αποτελεσματικό. Το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε η λιγούρα των πληβείων για κράτος. Ο "εκσυγχρονισμός" του, αποδεικνύεται ο πειρασμός των Δυνατών για τυραννία».

Απόσπασμα από τον «Ναυτίλο» του Στάθη Σ. στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία».