Στάσιμη, ως ποσοστό του πληθυσμού, παραμένει τα τελευταία 20 χρόνια η απασχόληση στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, σημειώνονται ρεκόρ ανεργίας, πολύ χαμηλά ποσοστά συμμετοχής των νέων στην παραγωγική δραστηριότητα και επίσης μεγάλες δυσκολίες για τη μετάβασή τους από την εκπαίδευση στην εργασία. Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν από ειδική έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας και αποδείχνουν, για μια ακόμη φορά, ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων δε δίνει λύσεις ούτε καν στα αυτονόητα και στοιχειώδη για τη διαβίωση. Αποδείχνουν, επίσης, ότι η διαβόητη «προεκλογική χάρτα» που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα είναι κενή περιεχομένου και χωρίς αντίκρισμα.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της ΤτΕ, «το ποσοστό συμμετοχής του πληθυσμού (πάνω από 15 ετών) στο εργατικό δυναμικό παρέμεινε σχεδόν σταθερό κατά την περίοδο 1981-2002, σε χαμηλά επίπεδα, περίπου 50% για το σύνολο του πληθυσμού, δηλαδή επίπεδο χαμηλότερο σε σύγκριση με τις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ». Στην ίδια περίοδο (1981-2002) ο «μέσος ρυθμός αύξησης του εργατικού δυναμικού και για τα δυο φύλα ήταν 0,82%». Στην έκθεση επισημαίνονται και τα παρακάτω:

• Το ποσοστό απασχόλησης στην Ελλάδα είναι «σημαντικά χαμηλότερο από το αντίστοιχο της ΕΕ, στην οποία ήταν στο 64% το 2001.
• Το ποσοστό ανεργίας στους νέους (15-24 ετών) για το 2001 έφτανε στο 28,1% και περίπου διπλάσιο από το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ. Αναφέρουν, επίσης, ότι η «ανεργία των νέων πλήττει κυρίως τις νέες γυναίκες».
• Το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής των νέων «οφείλεται και στο γεγονός ότι η αδυναμία τους να εξασφαλίσουν απασχόληση επηρεάζει την απόφασή τους να συμμετάσχουν στην αγορά εργασίας».
• Το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών (στο σύνολο της απασχόλησης) αυξήθηκε από 30,5% το 1981 σε 37,7% το 2002.
• Το ποσοστό ανεργίας παραμένει υψηλότερο από το μέσο ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ.
• Η μερική απασχόληση έφτανε στο 4,5% της συνολικής απασχόλησης για το 2002. Στο συγκεκριμένο σημείο αρνητική πρωτιά έχουν τα κράτη της ΕΕ, όπου η μερική απασχόληση έφτανε, κατά μέσο όρο, σε 18%.

Να επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση συνηθίζει να αξιοποιεί στοιχεία, όπως τα παραπάνω, σε όφελος της πλουτοκρατίας και στην κατεύθυνση περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Γεγονός είναι ότι το 1981 το ποσοστό της ανεργίας ήταν 4%. Σήμερα, μετά από 20 και πλέον χρόνια, οι πρασινογαλάζιες κυβερνήσεις το ανέβασαν σε διψήφιο νούμερο.

Στην ίδια μελέτη εξετάζονται και οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα. Οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι τα συμπεράσματα θα «πρέπει να αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερη προσοχή», προσθέτοντας ότι μελλοντικά θα πρέπει να εξεταστούν οι πρόσθετες παροχές στις αμοιβές στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Στην έρευνά τους καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι 37% χαμηλότερες σε σύγκριση με το δημόσιο και των ανδρών εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα χαμηλότερες κατά 34%, σε σύγκριση με το δημόσιο.