Στον πολιτιστικό χάρτη η Καλαμάτα κατέχει ξεχωριστή θέση, χάρη στη δράση του Διεθνούς Κέντρου Χορού Καλαμάτας. Σημείο αναφοράς στα ελληνικά χορευτικά δρώμενα αποτελεί το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Η προσήλωση στην ποιότητα και αυθεντικότητα της γραφής, ο σταθερός προσανατολισμός στη σύγχρονη δημιουργία, η επαφή του ελληνικού με το διεθνή χορό είναι τα βασικά χαρακτηριστικά και του φετινού (18- 27/7) «9^ου Διεθνές Φεστιβάλ Χορού».

Πολυσυλλεκτικό και πιστό στο πνεύμα της εξερεύνησης, το Φεστιβάλ Καλαμάτας αποτελεί «βήμα» πρωτοεμφανιζόμενων στην Ελλάδα καλλιτεχνών. Από τις οκτώ διεθνείς συμμετοχές, οι έξι παρουσιάζονται στη χώρα μας για πρώτη φορά. Συγκεκριμένα, εμφανίζονται για πρώτη φορά, ο Γάλλος χορογράφος Ξαβιέ Λε Ρουά, η ομάδα της Αμερικανίδας Μεγκ Στιούαρτ «Damaged Goods», ο Φινλανδός Τέρο Σάαρινεν, η βρετανική ομάδα «Τζορτζ Πάιπερ Ντάνσες», η ομάδα των Ισπανών Gelabert -Azzopardi και ο Γάλλος Νασέρ Μαρτίν - Γκουσέ. Παλιοί γνώριμοι είναι η Ισραηλινή Ινμπαλ Πίντο και η Καναδή Μαρί Σουινάρ.

Το φεστιβάλ εστιάζει την προσοχή του στα σόλο, παρουσιάζοντας τέσσερις δημιουργούς, που, με διαφορετική γραφή, αναθερμαίνουν τη «χορευτική φόρμα του ενός». Πρόκειται για τους: Μαρί Σουινάρ (Καναδάς), Ξαβιέ Λε Ρουά (Γαλλία), Τέρο Σάαρινεν (Φινλανδία) και Cesc Gelabert (Ισπανία).

Το 9^ο Φεστιβάλ ανοίγει η χορογράφος Ινμπαλ Πίντο (18-19/7, Κάστρο). Το έργο της «Oyster» (1999) διασταυρώνει το χορό με το τσίρκο και το παραμύθι, με τρυφερότητα και χιούμορ. Τις ίδιες μέρες στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο φιλοξενείται η εκρηκτική Καναδή Μαρί Σουινάρ. Εξωθώντας στα άκρα τις δυνατότητες της χορεύτριας (Lucie Mongrain) για την οποία δημιούργησε αυτό το παροξυσμικό σόλο, αποκαλύπτει κάτι από το βασίλειο της παράδοξης ομορφιάς του χορού της. Οι μεταμορφώσεις της σωματικής ενέργειας αιφνιδιάζουν τις αισθήσεις.

Συνέχεια (20, 21/7, ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας) με το σόλο του Ξαβιέ Λε Ρουά, «Self - Unfinished» (1998), που ερμηνεύει ο ίδιος. Εργο εμβληματικό μιας «σχολής» την τελευταία δεκαετία στην ευρωπαϊκή σκηνή αμφισβητεί τους συμβατικούς κώδικες του χορευτικού θεάματος, διευρύνοντας την έννοια «σωματικότητα». Να σημειωθεί ότι ο Γάλλος χορογράφος, που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, στράφηκε στο χορό, ύστερα από σπουδές μοριακής βιολογίας. Μια άλλη προσέγγιση της «σωματικότητας» καταθέτει (23-24/7, ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας) η Αμερικανίδα χορογράφος Μεγκ Στιούαρτ. Το έργο της «Disfigure Study» («Σπουδή παραμόρφωσης») ασχολείται με την αλλοτρίωση ή παραμόρφωση του ανθρώπινου σώματος. Η χορογράφος δεν αναζητά με το κινητικό της λεξιλόγιο τη χάρη και την ομορφιά, αλλά φέρνει σε πρώτο πλάνο το «σπασμένο σώμα», την κατακερματισμένη ολότητα. Πρόκειται για σαφή υπόμνηση στις ζωγραφικές μελέτες του Φράνσις Μπέικον για την ανθρώπινη φιγούρα ή στο θέατρο του Σάμιουελ Μπέκετ.

Στις 24,25/7 (Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο) ο Φινλανδός χορευτής - χορογράφος Τέρο Σάαρινεν αναμετριέται με την καταλυτική παρτιτούρα της «Ιεροτελεστίας της Ανοιξης» του Στραβίνσκι. Για το παράτολμο αυτό στοίχημα επιστρατεύει φωτισμούς, επαναληπτικά, τελετουργικά κινητικά μοτίβα και μια ενδιαφέρουσα χρήση της τεχνολογίας με τη γρήγορη προβολή φωτογραφιών πάνω στο σώμα του, παρεμβαίνοντας εικαστικά στο δρώμενο. Το βρετανικό χορό εκπροσωπεί η ομάδα «Τζορτζ Πάιπερ Ντάνσες» (25/7, Κάστρο). Με ποιοτικό προγραμματισμό, μια ομάδα επτά υπέροχων χορευτών ελευθερώνουν το χορό από παρωχημένες συμβάσεις σχετικές με το μπαλέτο (ιεραρχία, απαγορευτικές τιμές εισιτηρίων, κοινωνικό στάτους).

Τον κύκλο των σόλο κλείνει μια σπουδαία φυσιογνωμία του σύγχρονου χορού, ο Καταλανός Cesc Gelabert, καλλιτέχνης γεννημένος σολίστ, που συνοψίζει αισθαντικότητα, μυστικισμό και το φως της Μεσογείου. Ο ίδιος με τη Βρετανίδα χορεύτρια Lydia Azzopardi ίδρυσαν την ομάδα τους στη Βαρκελώνη το 1986 και επηρέασαν έκτοτε ολόκληρη γενιά Ισπανών χορογράφων. Στην Καλαμάτα (26, 27/7, Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας) ερμηνεύει ο ίδιος το σόλο «Preludis», ένα καταστάλαγμα εμπειρίας, ωριμότητας και ταλέντου, ύστερα από τριάντα χρόνια παρουσίας στη σκηνή, ως ερμηνευτής και χορογράφος.

Το Φεστιβάλ κλείνει (27/7, Κάστρο), ο Γάλλος χορογράφος Νασέρ Μαρτίν - Γκουσέ με την ομάδα «La Maison». Θα παρουσιάσουν μια ελεγεία για τα πάθη του έρωτα. Η ευρηματική σκηνική σύλληψη θυμίζει παζλ, όπου ο χορός συνυπάρχει με την κινηματογραφική εικόνα και το κείμενο.

Τρεις διαφορετικές γενιές του ελληνικού χορού δίνουν ραντεβού στο φεστιβάλ, εκφράζοντας συνάφειες, αλλά κυρίως ριζοσπαστικές διαφοροποιήσεις στην εξέλιξη της «γλώσσας» του χορού. Γνώριμος του φεστιβάλ ο Χάρης Μανταφούνηςκ επιστρέφει με την πρόσφατη δημιουργία του με τίτλο, «Παράξενα συναισθηματικό» (22/7, Κάστρο).

Η φετινή παραγωγή του φεστιβάλ ανατέθηκε στον Αντώνη Φωνιαδάκη, έναν ταλαντούχο άνθρωπο του χορού που κάνει ήδη καριέρα στο εξωτερικό. Στην Καλαμάτα κάνει πρεμιέρα (21,22/7, Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο) το ντουέτο, «Sensitive screens - Skins interval», ένας διάλογος του πραγματικού σώματος με το εικονικό, που θα προβάλλεται μέσα από δύο οθόνες βίντεο. Την τρίτη βραδιά του φεστιβάλ (26/7, Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο) συνθέτουν δυο πρωτοεμφανιζόμενες χορογράφοι, η Σεσίλ Μικρούτσικου και η Βάσω Γιαννακοπούλου. Η φρεσκάδα, το χιούμορ, η ανάλαφρη διάθεση για την πρώτη, η έμφαση στη λεπτομέρεια, το πικρό χιούμορ και ο εύπλαστος σκηνικός χώρος για τη δεύτερη σφυρηλατούν κοινούς τόπους.

Τέλος, αναπόσπαστο μέρος του Φεστιβάλ αποτελούν τα καθιερωμένα πλέον Σεμινάρια Χορού (17 -26/7) που απευθύνονται σε σπουδαστές και επαγγελματίες του χώρου. Το σεμινάριο θα κάνει η Λίζα Ρέις. Ακόμη, θα δοθούν διαλέξεις και θα γίνουν μαθήματα από καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ.