Γρηγοριάδης Κώστας

Το ότι το χρώμα του ΠΑΣΟΚ είναι πράσινο είναι γνωστό σε όλους. Οπως γνωστό είναι ότι το εν λόγω κόμμα ουδεμία σχέση έχει με την οικολογία. Τα πεπραγμένα στην εικοσαετία άσκησης της εξουσίας είναι οι πιο απτές αποδείξεις, οι οποίες δε χρήζουν την παραμικρή οικοταυτοποίηση από καμιά υπηρεσία. Ο απολογισμός των έργων τους είναι τόσο περιβαλλοντοκτόνος που κανείς δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά τα όσα λένε οι γραβατωμμένοι εκπρόσωποι του «κινήματος» με τα καρφιτσωμένα ηλίθια χαμογελάκια τους που μεταφράζονται με το ότι «ξέρετε ότι σας δουλεύουμε, αλλά έτσι μας αρέσει». Μια σύντομη επισκόπηση του βίου και της πολιτείας τους είναι η καλύτερη απάντηση της κενότητας των λόγων τους. Η μόνη δυσκολία είναι από το πού πρέπει ν΄ αρχίσει και πού να τελειώσει κάποιος. Χωρίς ιεραρχική αξιολόγηση, λοιπόν, έχουμε και λέμε και απαντήσεις δεν περιμένουμε μια και ο παχυδερμισμός τους είναι τέτοιος που δεν τους επιτρέπει παρόμοιες ευαισθησίες:

• Το Πάρκο Ελευθερίας, θα μπορούσε να ήταν ένα αντι-παράδειγμα για το πώς καταστρέφεται το πράσινο στην πόλη, πώς καταπατείται κάθε έννοια νομιμότητας, πώς το μπετόν βαφτίζεται άλσος και το πώς το γκαράζ μετατρέπεται σε όπερα και μάλιστα υπόγεια. Κι όλα αυτά προς χάριν ενός ιδιώτη.
• Η περίπτωση Σχοινιά είναι άλλο ένα δείγμα γραφής Τους. Πώς εξαφανίζεται ένας βιότοπος, μετατρέπεται σε κωπηλατοδρόμιο και προαλείφεται για περιβαλλοντικό πάρκο στο μέλλον. Αν οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες απουσιάζουν παντελώς από τους σοσιαλιστές -πόκεμον, το χιούμορ τους περισσεύει.
• Το αεροδρόμιο στα Σπάτα στοίχισε ένα ποσό, που τρέμουν στο άκουσμά του και τα πιο σύγχρονα αεροδρόμια. Αφαίρεσε από την Αθήνα το μεγαλύτερο αεραγωγό και δεν προσφέρει το παραμικρό στην αύξηση των αφίξεων, αφού, όπως αποδείχτηκε, αυτές μειώθηκαν, λόγω του υψηλού κόστους των παρεχόμενων υπηρεσιών.
• Η Εγνατία θα στοιχίσει το διπλάσιο από το αρχικά προβλεπόμενο ποσό κι αν ολοκληρωθεί κάποτε αυτό δε θα γίνει πριν από 7-8 χρόνια.
• Οι γραμμές του Μετρό ναι μεν εξυπηρετούν (από τα λίγα έργα που έγιναν και συμβάλλουν στις μετακινήσεις στην πρωτεύουσα), αλλά πληρώθηκαν στο διπλάσιο. Κι έπεται συνέχεια με τις επεκτάσεις που σχεδιάζονται.
• Η Παραλιακή αποτελεί οριστικό παρελθόν για τους κατοίκους της Αθήνας. Με πρόσχημα τα Ολυμπιακά (τρομάρα τους!) έργα εκχωρείται οριστικά και αμετάκλητα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, το οποίο θα αποφασίσει για το μέλλον της.
• Ο Ιππόδρομος και το Ελληνικό, ενώ στα προεκλογικά προγράμματα - κουρελούδες του ΠΑΣΟΚ αναφέρονται ως μελλοντικά μητροπολιτικά πάρκα, σήμερα, όπως ψιθυρίζεται ήδη, παζαρεύονται, αν δεν έχουν ήδη εκχωρηθεί στους ενδιαφερόμενους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες.
• Οι προστατευόμενες περιοχές: Δάση, βιότοποι, υδροβιότοποι, ποτάμια, λίμνες κτλ. είναι ελάχιστες και εκ του πονηρού. Ολο και κάποιο λαμόγιο θα βρεθεί να αξιοποιήσει κάτι.
• Τα σκουπίδια, θα μας πνίξουν και ουδείς (κυβερνητικός) βλέπει το δάσος. Ολοι αρκούνται στην παρατήρηση του δέντρου.
• Το νέφος παραμένει το ίδιο απειλητικό εδώ και δεκαετίες, παρά τις μεγαλοστομίες στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα ότι θα εξαφανιζόταν σε λίγους μήνες.
• Το Κτηματολόγιο θα αποτελεί το μόνιμο εφιάλτη που θα υπερίπταται πάνω από το Γραμματέα της Χ. Τρικούπη ως το μέγα οικοφιάσκο της Αλλαγής. Και όχι μόνο.

Ο κατάλογος είναι απλά ενδεικτικός και θα μπορούσε να συνεχιστεί «και με άλλα ωραία» κατά πως θα 'λεγε κι ο Μποστ.

Και σα να μην έφταναν οι φανφάρες των κυβερνώντων από κοντά και τα κανάλια. Τα μεν κρατικά, η αλήθεια είναι πιο διακριτικά, άφησαν για λίγο τα εγκαίνια και τις περιοδείες του Προέδρου-Προέδρου και συζήτησαν για λίγο τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Οι καλεσμένοι βέβαια βγαλμένοι από την ίδια συνταγή. 2-3 της Ετερόρρυθμης Εταιρίας του Εκσυγχρονισμού κι ένας της ΝΔ. Η Αριστερά απούσα, χωρίς λόγο. Αντε σε κανένα παράθυρο για τρίλεπτη παρέμβαση. Οσο για τα ιδιωτικά από τα ριάλιτι και τα σκουπιδο-προϊόντα τους προσπάθησαν να δώσουν στο πόπολο οικολογικά μηνύματα, γιατί έτσι το ήθελε η μέρα. Μέσα στην απέραντη γελοιότητά τους παρουσιαστές και παρουσιάστριες της ευτέλειας και της ασημαντότητας θυμήθηκαν το περιβάλλον και τον πλανήτη που κινδυνεύει. Ευτυχώς μια μέρα ήταν και πέρασε.