Μια όμορφη και με απρόβλεπτο «κλειδί» σύνθεση, χαρακτηριστικό της οποίας είναι οι πολλές βαριάντες του μαύρου για να γλιτώσει το ματ, αλλά βέβαια δεν το καταφέρνει παρά τα αρκετά κομμάτια που διαθέτει. Λοιπόν, παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε (2) δύο κινήσεις.

Λευκά: Ρη6, Βη3, Ιε7, Ιζ4, Στρ. δ3 (5)

Μαύρα: Ρδ4, Βα2, Ια1, Ιβ8,

Στρ. γ5, γ3, ε6 (7)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ρε7, Βε2, Ιε6,

Στρ. β3, ζ4, θ3 (6)

Μαύρα: Ρε4, Ιε3 (2)

Αλλο ένα καλλιτεχνικό πρόβλημα του Σ. Λόιντ, όπου τα λευκά παίζουν και κάνουν ματ σε (4) τέσσερις κινήσεις.

Λευκά: Ργ4, Βγ1, Πα2, Ιε7, Αδ3,

Στρ. η5, θ2 (7)

Μαύρα: Ρζ3, Στρ. ε5, θ4, θ3 (4)

Σύνθεση του Σαμ Λόιντ (1867). Παίζουν τα άσπρα κομμάτια και κάνουν ματ σε (2) δύο κινήσεις.

1. Αγ2 (κίνηση αναμονής) 1... Ρε2 2. Αε4+ματ. Αν 1... ε4 2. Αδ1+ ματ. Τέλος, αν 1... Ρζ2 2. Αε4+Χ.

Η λύση του ισχυρού:

Αλλο ένα πρόβλημα του Σαμ Λόιντ. Κίνηση «κλειδί» 1. Ια6 (απειλεί 2. γχβ8=Β). 1... Ιβ5 2. Πδ7 Ρχγ6 3. γχβ8=Ιππος ματ! Αν 1... Ιχγ6 2. βχγ6+ Ρχγ6 3. Βε4+ματ. Τέλος, αν 1... Ιε6 τότε 2. Πχε6 Αχγ7 3. Ιγ5++ και ματ. Πολύ καλό!