Κυριακή 1 Ιούνη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι διπρόσωποι

Θυμάστε τον Κ. Σημίτη να δηλώνει την αντίθεσή του στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και τον Κ. Λαλιώτη να παίρνει μέρος στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις; Διαβάστε και το παρακάτω τώρα:

«Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζορτζ Μπους να μην την ευχαριστήσει δημόσια για τη συνεισφορά της στον πόλεμο του Ιράκ, εξηγώντας πως κάτι τέτοιο θα την έφερνε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση ενώπιον της κοινής γνώμης της Ελλάδας, που ήταν σχεδόν πλήρως αντίθετη στον πόλεμο.

Ο Λευκός Οίκος απεδέχθη το αίτημα της Αθήνας - και ως εκ τούτου στις δημόσιες ευχαριστίες του Προέδρου Μπους προς τις συμμάχους χώρες που τον συνέδραμαν δεν περιελήφθη η Ελλάδα. Παρ' όλ' αυτά υπήρξαν κατ' ιδίαν ευχαριστίες, τόσο σε διπλωματικό επίπεδο όσο και στο προ μηνών τηλεφώνημα του κ. Μπους προς τον Κώστα Σημίτη...

... Η βοήθεια της Ελλάδας προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά την εκστρατεία τους εναντίον του Ιράκ, έρχεται τέταρτη σε σημασία, έπειτα από τη βοήθεια που παρείχαν η Βρετανία, η Ισπανία και η Πολωνία - τρεις χώρες που ευχαρίστησε δημόσια ο Αμερικανός Πρόεδρος».

Αυτά έγραφαν τα προχτεσινά «Νέα» και τα αναδημοσιεύουμε, χωρίς το παραμικρό σχόλιο.

Ετσι είναι..;

Μετά την πρόσφατη, έμμεση πλην σαφή, «φωτογράφιση» των Βαρδινογιάννη και Αλαφούζου, από τον υφυπουργό Τύπου, ως τους «διαπλεκόμενους με τη ΝΔ», που προσπαθούν «να υπονομεύσουν την κυβέρνηση», όπως κατάγγειλε ο Κ. Σημίτης, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα υπόλοιπα μέλη της εγχώριας ολιγαρχίας είναι αθώα και δε συμπεριλαμβάνονται στην πρωθυπουργική καταγγελία; Αν έτσι είναι, τότε η κυβέρνηση και ο Κ. Σημίτης κάνουν πολλή φασαρία για το τίποτε. Χαράς το πράγμα. Μόνο δυο μεγαλοεπιχειρηματίες είναι με το μέρος της ΝΔ. Οι υπόλοιποι, προφανώς, είναι με το μέρος της κυβέρνησης. `Η, μήπως, τους θέλει όλους δικούς της..;

Οι «σερίφηδες του Φαρ Ουέστ»...

Οτι η κυβέρνηση επιχειρεί να εμπεδώσει κλίμα αστυνομοκρατίας καθ' άπασαν την ελληνικήν επικράτειαν, είναι, πλέον, φανερό και στους... αόμματους. Εκεί στοχεύουν κι αποσκοπούν όλες, σχεδόν, οι αποφάσεις και τα μέτρα για τον «εκσυγχρονισμό» της αστυνομίας και την «αντιμετώπιση» της εγκληματικότητας, που λαμβάνονται το τελευταίο διάστημα. Η στόχευση αυτή δεν οφείλεται μόνο, ή τόσο, στο ότι κάποιοι στην κυβέρνηση έχουν τη λαθεμένη κι αντεπιστημονική άποψη πως το έγκλημα αντιμετωπίζεται μόνο με τη διεύρυνση των μέτρων αστυνομικού χαρακτήρα, όσο στη θέληση των κυβερνώντων να δημιουργήσουν μια «νέα αστυνομία», ικανή και πανέτοιμη να εξουδετερώνει, όχι μόνο τους εγκληματίες, αλλά, κυρίως, το μαζικό, λαϊκό κίνημα, το οποίο όλο και δυναμώνει.

Τελευταίο μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση είναι η κατάθεση στη Βουλή νομοθετήματος για τη χρήση πυροβόλων όπλων από τους αστυνομικούς. Πρόκειται για ένα νομοθέτημα - ορθώς επονομάστηκε «κουμπουρονόμος» - που επιχειρεί να μετατρέψει τον αστυνομικό σε «σερίφη του Φαρ Ουέστ», καθώς του επιτρέπει ν' αυθαιρετεί - κι ευκόλως να πυροβολεί - σε βάρος των πολιτών, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

... κι ο «κάπτεν Κούπερ» της Λάρισας

Και, βεβαίως, υπάρχουν αρκετά στελέχη της Αστυνομίας, που θα ήθελαν να εξελιχτούν σε «αρχηγούς των σερίφηδων» της περιοχής τους, κάτι σαν τον κάπτεν Κούπερ, γνωστό «αρχηγό των σερίφηδων του Τέξας», από τα βιβλία μυθιστορημάτων της σειράς «Ο Μικρός Σερίφης».

Ενας απ' αυτούς φαίνεται να είναι ο νέος αστυνομικός διευθυντής Λάρισας, Χρ. Ιορδανίδης, ο οποίος, αμέσως μετά το διορισμό του, ξεκίνησε μια προσπάθεια έντασης της αστυνόμευσης. Για να το πετύχει, άρχισε να πιέζει τους αστυνομικούς, ζητώντας τους πιο εντατική «δουλιά» και, ταυτόχρονα, πήρε μέτρα ανασύνθεσης των δυνάμεων. Στο πλαίσιο αυτό, προχώρησε και στη διάλυση της Ομάδας Πρόληψης και Καταστολής Εγκληματικότητας - ίσως γιατί δεν ήταν τόσο «αποτελεσματική», όσο την ήθελε - και στη συγκρότηση νέας. Κι επειδή δε βρήκε παρά μόνον τρεις αστυνομικούς πρόθυμους να μετάσχουν, καθόρισε ο ίδιος τη σύνθεση της νέας Ομάδας.

Η επιχείρηση αστυνομοκρατίας έχει προκαλέσει αντιδράσεις και μέσα στους αστυνομικούς, αλλά και στους πολίτες της Λάρισας. Είναι χαρακτηριστικό, π.χ., ότι η Δημοτική Αρχή Τυρνάβου - μεταφέροντας τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες πολλών δημοτών της - έθεσε, δημοσίως, θέμα «υπερβολικής αστυνόμευσης»...

Τι θα γίνει με τις μηνύσεις;

Εντάξει, οι καταγγελίες του Γ. Κουρή, εκδότη της «Αυριανής», σε βάρος των επιχειρηματιών κ. Αθανασούλη και Βαλσαμίδη (ΑΛΤΕΚ), καθώς και σε βάρος των υπουργών Χρ. Πρωτόπαππα και Στ. Μανίκα μπαίνουν στο αρχείο, σύμφωνα με την προκαταρκτική έρευνα της εισαγγελέα κ. Ελλης Τουμπάκη. Με τις μηνύσεις και τις αγωγές, που έχει μηνυθεί και βαρύνουν τον εκδότη της «Αυριανής» τι θα γίνει; Κυκλοφορούν διάφορες «πληροφορίες», βέβαια, αλλά εμείς θα περιμένουμε τα γεγονότα...

ΒΙΒΛΙΟ
Σύγχρονος «Θερβάντες» της Λ. Αμερικής

Διαβάζεις και νιώθεις ότι κάτω από τις λέξεις του πρώτου τόμου της τριλογικής αυτοβιογραφίας του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές «Ζω για να διηγούμαι» (εκδόσεις «Α. Α. Λιβάνη», σε εξαίρετη μετάφραση της Κλαίρης Σωτηριάδου), κυλά ορμητικά όχι μόνο η δική του πληθωρική ζωή και δημιουργία, αλλά και το ιστορικό και ανθρώπινο «ποτάμι» της Λατινικής Αμερικής, που ο Νερούδα τραγουδούσε με λατρεία: «Αρχαία Αμερική, καταποντισμένη αρραβωνιαστικιά/(...) Μάνα των μετάλλων σε κατακάψανε,/ σε βασανίσαν,/ σε διάβρωσαν, σ' αποσύνθεσαν/ στα στερνά, όταν τα είδωλα/ δεν μπόρεσαν να σε υπερασπίσουν» (μετ. Δανάη Στρατηγοπούλου). Διαβάζεις την αυτοβιογραφία του μεγαλύτερου ζώντα Λατινοαμερικανού συγγραφέα και συνειρμικά θαρρείς ότι για τον Κολομβιανό Μαρκές έγραψε ο Νερούδα: «Πού μπορούσες να ξέρεις, προσωδιακή Κολομβία/ πως οι πέτρες σου οι ανυπόδητες/ κρύβαν μια θύελλα οργισμένο χρυσάφι/ λάμψη μέσα απ' το ρίγος». Γιατί όλο το μυθιστορηματικό έργο του Μαρκές είναι βιωματικό, ιδεολογικό, πολιτικό, πολιτισμικό «απόσταγμα» και της δικής του πολυκύμαντης ζωής και της Λ. Αμερικής στον 20ό αιώνα. Εργο, που όπως αποδεικνύει και η αυτοβιογραφία του «Πηγαίνει από θάλασσες, ανάμεσα σε διαλέκτους,/ φέρνει καράβια της λευτεριάς,/ γράφει φωτιά, συντάσσει νέφη».

Προσφύγαμε στον Νερούδα προσπαθώντας να δώσουμε το «στίγμα» της αυτοβιογραφίας του Μαρκές, η οποία, ουσιαστικά αποτελεί μια εξομολογητική «σύνοψη» όσων έζησε, πίστεψε, στοχάστηκε, αγάπησε, μίσησε, έπραξε κι έγραψε και ταυτόχρονα η πολιτικο-κοινωνική και ανθρώπινη «τοιχογραφία» της βασανισμένης πατρίδας του, αλλά και όλης της Λ. Αμερικής στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Ο γεννημένος το 1926, Γκάμπο - όπως χαϊδευτικά τον λέει ο στενός του φίλος Φιντέλ Κάστρο, «γεύτηκε» ολόπλευρα τη ζωή -σ' όλη τη Λ. Αμερική- για να μπορεί «να τη διηγείται», να την αναπλάθει σαν ζωντανό «ρεπορτάζ». Ο πρώτος τόμος της αυτοβιογραφίας ξεκινά από τη γενέτειρά του, Αρακατάκα, όπου το 1951, φοιτητής της Νομικής και θαυμαστής του έργου των Λατινοαμερικανών Καρπεντιέρ και Μπόρχες, των αγγλόφωνων Φόκνερ, Τζόις, του Τσέχου Κάφκα, άρχισε να γράφει, «τρελαίνοντας» τη δυναμική μάνα του, η οποία ζήτησε τη βοήθεια γιατρού λέγοντας «Φανταστείτε κουμπάρε, θέλει να γίνει συγγραφέας!». Και έγινε... Και μάλιστα έγινε ο μεγάλος και παγκόσμιος Λατινοαμερικανός, σύγχρονος «Θερβάντες», όπως τον έχουν χαρακτηρίσει. Το πρώτο μέρος της αυτογραφίας, τελειώνει το 1957 και διαδραματίζεται στην πατρίδα του, στα χρόνια της μποέμικης νιότης, της δημοσιογραφικής ενασχόλησης και της τελικής αφοσίωσής του στη λογοτεχνία.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Γκανγκστερισμοί

Το «άλλοθι» τους

ψεύτικο, στημένο

και απάτη

δεν είχε όπλα

«χημικά» εντέλει

η Βαγδάτη,

όλα τα επινόησε

η άτιμη η σπείρα

για να ανοίξει

στο Ιράκ του πολέμου

τη θύρα.

*

Το «άλλοθί» τους

ψεύτικο πέρα,

που λεν, ως πέρα

ο Μπους το επινόησε

κι η υπόλοιπη

η λέρα,

οι δολοφόνοι

το 'βγαλαν σκόπιμα

«απ' την κοιλιά τους»

για να μπορέσουν

εύκολα να κάνουν

τη «δουλειά» τους!

*

Το «άλλοθι» τους

ψεύτικο,

μεθόδευση αθλία,

έτσι η Βαγδάτη

έγινε της «νέας τάξης»

λεία!


Ο οίστρος

ΠΡΟΣΩΠΟ
Αλεχάντρο Τολέδο

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο πρόεδρος του Περού «έκανε προεκλογική καμπάνια σαν λαϊκιστής, αλλά κυβερνά ως στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας», κατά το σχόλιο του Council on Hemispheric Affairs, ενός αμερικανικού ερευνητικού κέντρου. Ωστόσο ο Αλεχάντρο Τολέδο, πέραν των χαρακτηριστικών του νεοφιλελεύθερου οικονομολόγου που τον διέκριναν, φαίνεται πως «μετεξελίχθηκε» πολιτικά, αντλώντας πρακτικές από τα αναρίθμητα ανελεύθερα καθεστώτα που - με τη... διακριτική στήριξη των ΗΠΑ πάντοτε - ουδέποτε έλειψαν από τη Λατινική Αμερική: αυτήν τη βδομάδα έχασε την «υπομονή» του με τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις κατά της οικονομικής πολιτικής του και κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, δίνοντας στο στρατό διαταγή να «καθαρίσει». Αποτέλεσμα: 4 φοιτητές νεκροί, δεκάδες τραυματίες, εκατοντάδες συλλήψεις, κλίμα τρομοκρατίας στις μεγάλες πόλεις, επεισόδια και «χάος». Ολ' αυτά, μέσα σε δυο μέρες...

Το αιματοκύλισμα που διέταξε ο Τολέδο με το πρόσχημα της «επαναφοράς της δημόσιας τάξης», κάθε άλλο, πάντως, παρά πετυχαίνει το στόχο του, την κατατρομοκράτηση των εκατοντάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών, δικαστικών υπαλλήλων, αγροτών, φοιτητών κ.ά. που ζητούν, απλώς, να τους δοθεί το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια. «Η κατακραυγή για την ανικανότητα της κυβέρνησης να επιλύσει τα προβλήματά μας με διάλογο είναι γενική. Αντί να λύσουν τα προβλήματα, χρησιμοποιούν τεχνικές που αρμόζουν σε αυταρχικά καθεστώτα», δηλώνει ο Χόρχε Σάντσες του SUTEP, του συνδικάτου των εκπαιδευτικών με 280.000 μέλη που σήμερα αναμενόταν να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις του. Η κοινωνική αναταραχή και ο λαϊκός ξεσηκωμός στο Περού - και όχι μόνο - δεν αντιμετωπίζονται με τα όπλα...


Μπ. Γ.

Παπαγεωργίου Βασίλης



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ