Παλιότερα, η Επαρχία Λιβαδειάς, ο Νομός Βοιωτίας γενικότερα, είχε το προσωνύμιο «Περιβόλι της Αθήνας». Και, βέβαια, όχι αδικαιολόγητα, αφού εκεί παράγονταν μια σειρά παραδοσιακά προϊόντα και πρώτη ύλη, ούτως ώστε, παράλληλα με την αγροτική οικονομία, αναπτυσσόταν και η βιομηχανία επεξεργασίας των παραγόμενων προϊόντων (κλωστοϋφαντουργίες και άλλες μεταποιητικές μονάδες). Η αξιοποίηση του κάμπου της Κωπαΐδας έφερε τη Βοιωτία στις πρώτες θέσεις του κατά κεφαλήν ΑΕΠ και έδωσε ώθηση στην αγροτική ανάπτυξη. Ομως, τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση πάει απ' το κακό στο χειρότερο με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ.

«Οι αγρότες της Βοιωτίας με τους αγώνες τους αντιπάλεψαν τις αντιαγροτικές πολιτικές της ΚΑΠ, της ΓΚΑΤΤ και της Ατζέντας 2000. Λένε "Οχι στο ξεκλήρισμα" και το εννοούν. Ετσι, συμμετείχαν μαζικά στον αγροτικό ξεσηκωμό, το 1995 - '96 - '97, για να κρατήσουν τη γη τους και να μην ξεκληριστούν. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τους αντιμετώπισε, επιστρατεύοντας τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, ΜΑΤ, δικαστήρια, απειλές και δικαστικές διώξεις, σέρνοντάς εκατοντάδες αγωνιζόμενους αγρότες στα "αγροτοδικεία", μέχρι σήμερα», τονίζει ο Γιώργος Γκικόπουλος και εξηγεί: «Εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πολλοί αγρότες εξαναγκάστηκαν σε μετανάστευση, αφού δεν μπορούσαν να επιβιώσουν και δεν έβρισκαν δουλιά στον τόπο τους. Η ίδια πολιτική οδήγησε στη διάλυση και το συνεταιριστικό κίνημα και η Ενωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Λιβαδειάς "βάρεσε διάλυση". Ενώ η αντικτηνοτροφική πολιτική εξαφάνισε σχεδόν την κτηνοτροφία στην περιοχή.

Μ' αυτήν την πολιτική, οι εναλλακτικές λύσεις είναι μηδαμινές και η στροφή στην καλλιέργεια του βαμβακιού (παραδοσιακό προϊόν στη Λιβαδειά από τον προηγούμενο αιώνα) ήταν η μοναδική επιλογή. Τώρα, η τελευταία απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας κατά 700 χιλ. στρ., θα πλήξει περισσότερο την επαρχία και το νομό και θα διωχτούν πολλοί ακόμα μικρομεσαίοι αγρότες.

Για να μπορέσουμε να μείνουμε στα χωριά μας, δεν έχουμε παρά να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για: Κατάργηση των ποσοστώσεων και των προστίμων συνυπευθυνότητας, για ικανοποιητικές τιμές. Μείωση του κόστους παραγωγής με έλεγχο τιμών στα αγροτικά εφόδια, έργα υποδομής, όπως άρδευση, ολοκλήρωση αναδασμών, αντιπλημμυρικά έργα (π.χ. στο Ανθοχώρι) κλπ. Ενίσχυση των συνεταιρισμών και της οικογενειακής εκμετάλλευσης, γιατί σιγά σιγά θα περάσει η γη σε λίγους μεγαλοτσιφλικάδες ή σε εταιρίες.

Για να κάνουμε πιο αποτελεσματικό τον αγώνα μας πρέπει, τώρα, και με την ψήφο μας να καταδικάσουμε τις αντιαγροτικές πολιτικές και να ενισχύσουμε αποφασιστικά το ΚΚΕ, που στηρίζει τους αγώνες μας και αγωνίζεται για το Λαϊκό Μέτωπο και την εφαρμογή μιας άλλης φιλολαϊκής, φιλοαγροτικής πολιτικής ανάπτυξης, κόντρα στις καταστροφικές επιλογές της ΕΕ και της κυβέρνησης. Είναι η καλύτερη επένδυση για μας», υπογραμμίζει ο Γ. Γκικόπουλος.