«Στην Κύπρο, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι τίμησαν από κοινού την Πρωτομαγιά. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, γίνανε τρεις συγκεντρώσεις, με ευθύνη αυτών που δε θέλανε στην Κύπρο ούτε την ένταξη ούτε τη διαπραγμάτευση». Ετσι έκλεισε την εισήγησή του, χτες, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ.

Τι «ξέχασε» να πει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, όπως και όσοι ακόμη τους πήρε ο πόνος για «την εικόνα διάσπασης» των τριών συγκεντρώσεων; Μόνο την αλήθεια... Και η τελευταία λέει τα εξής: Πέρα από τις κατανοητές στον καθένα ιδιόμορφες συνθήκες της Κύπρου, το κυπριακό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι από δεκαετίες και οργανωτικά διασπασμένο, όπως συμβαίνει σε αρκετές ακόμη χώρες της Ευρώπης. Εκτός της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ), η οποία είναι η μεγαλύτερη, υποστηρίζεται από το ΑΚΕΛ και διοργάνωσε την πετυχημένη πρωτομαγιάτικη εκδήλωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στην πλατεία Ελευθερίας της Λευκωσίας, υπάρχουν ακόμη η Συνομοσπονδία Εργατών Κύπρου (ΣΕΚ), η οποία στηρίζεται από το ΔΗΣΥ, και η Δημοκρατική Εργατική Ομοσπονδία Κύπρου (ΔΕΟΚ), που στηρίζεται από το πρώην ΕΔΕΚ και νυν ΚΙΣΣΟΣ. Να σημειώσουμε ακόμη ότι κι αυτές διοργάνωσαν προχτές πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις. Η πρώτη, με συγκέντρωση και συναυλία στο στάδιο «Ελευθερία» της Λευκωσίας και η δεύτερη, με εκδήλωση πάλι στη Λευκωσία, στην οποία τιμήθηκε η μνήμη του Αλέκου Παναγούλη.