Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, στην παρέμβασή του, κατήγγειλε την παγερή αδιαφορία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, για το βρώμικο πόλεμο κατά του λαού του Ιράκ. Συγκεκριμένα τόνισε τα εξής:

«Κύριε πρόεδρε, εκ μέρους των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ θέλω κατ' αρχήν να διαμαρτυρηθώ γιατί ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κος Κοξ εμπόδισε μια εκδήλωση αντίθεσης στον πόλεμο φέρνοντας σε σύγκρουση τους βουλευτές με τους υπαλλήλους.

Κύριε Πρόεδρε,

Ακόμη και σήμερα που η ιμπεριαλιστική αγριότητα οργιάζει στη Βαγδάτη και στη Βασόρα ο κ. Σημίτης, αδιαφορώντας για το ότι αυτή τη στιγμή στο Ιράκ δολοφονείται ένας λαός, ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το πώς θα αυξηθούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο κ. Σημίτης δεν είχε την ευαισθησία να εκφράσει, έστω μια αμυδρή κριτική στους εισβολείς, σεβόμενος τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαών μας, που κατά εκατομμύρια καταγγέλλουν την παράνομη και εγκληματική ιμπεριαλιστική επιδρομή και απαιτούν τον άμεσο τερματισμό της.

Μίλησε βέβαια για την ανάγκη να επανέλθει η ειρήνη στην περιοχή, με τη νίκη των ιμπεριαλιστών, όπως άφησε να εννοηθεί και ασχολήθηκε κυρίως για το πώς θα γίνει στη συνέχεια η μοιρασιά του πλούτου του Ιράκ.

Η συνενοχή της ΕΕ, επιβεβαιώθηκε και από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που ουσιαστικά κάλυψε τα μέλη της ΕΕ που παίρνουν ενεργό μέρος στον πόλεμο και όλα τα άλλα κράτη που δίνουν κάθε είδους διευκόλυνση στους εισβολείς, με προεξέχουσα την ίδια τη χώρα της Προεδρίας.

Την ίδια συνένοχη στάση έχουν και αυτοί που υπογράφουν και στηρίζουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με προτάσεις ψηφίσματος που δεν καταδικάζουν καθαρά και απερίφραστα το έγκλημα και δε ζητούν τον άμεσο τερματισμό του.

Ο βρώμικος ιμπεριαλιστικός πόλεμος συνάντησε την ηρωική αντίσταση ενός λαού που υπερασπίζεται την εθνική του ανεξαρτησία, αφυπνίζει συνειδήσεις, προκαλεί, τεράστιες και συνεχείς διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Ο πόλεμος ήταν μία καλή ευκαιρία για να ενισχυθεί η λεγόμενη διαδικασία της Λισαβόνας και να προωθηθούν μέτρα έντασης της επίθεσης, που στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» θίγει άμεσα, τα εργασιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Η πολιτική αυτή δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι λαοί ξεσηκώνονται, χτίζουν τις δικές τους συσπειρώσεις, τα δικά τους μέτωπα ενάντια στην ιμπεριαλιστική λαίλαπα. Για να αλλάξουν το συσχετισμό δύναμης και να ανατρέψουν αυτό το σάπιο και βάρβαρο σύστημα».