Στη Λάρισα, ανάμεσα στους άλλους, μίλησαν ο Τάκης Τσιόγκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, ο Γ. Πατάκης, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων, ο Β. Κακαγιάννης, γραμματέας της Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών, ο Γ. Χατζηπούλιος, γραμματέας του Εμπορικού Συλλόγου, ο Ν. Γερογιάννης, δήμαρχος Νέσσωνα, ο Ν. Βαλσαμόπουλος, δήμαρχος Κάτω Ολύμπου, ο Θ. Νταφούλης, πρόεδρος της ΕΛΜΕ, ο Μπάμπης Μπακούλας, νομαρχιακός σύμβουλος, ο Χαρ. Αρχοντής, δημοτικός σύμβουλος Αμπελώνα, ο Γ. Μπαλασούλης, πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης κ.ά. Ενώ στα Τρίκαλα, ανάμεσα στους άλλους, μίλησαν ο Κ. Αγγέλης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, ο Ηρ. Μπλουγούρας, πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου, ο Β. Αγγελάκης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών, ο Φ. Σαλταγιάννης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων «Η Αλληλεγγύη», ο Σπ. Τσιοτινός πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων «Η Ανοιξη» κ.α.

Στις ομιλίες και στις παρεμβάσεις των εκπροσώπων υπογραμμίστηκε η κοινότητα των προβλημάτων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς κοινή είναι η «πηγή» τους και βρίσκεται στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται. Αυτή η πολιτική είναι που οδηγεί τους εργαζόμενους στην ανεργία, τους μικρομεσαίους αγρότες στο ξεκλήρισμα, τους επαγγελματοβιοτέχνες κι μικρεμπόρους στη χρεοκοπία, τη νεολαία στην αμορφωσιά, τους συνταξιούχους στην πείνα.

Αναφέρθηκε ότι οι κυβερνήσεις ισχυρίζονται πως είναι αναγκαία αυτή η πολιτική για να υπάρξει ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία. Τονίστηκε, όμως, ότι αντί για μια ανάπτυξη που θα ήταν σε όφελος του λαού και του τόπου, βλέπουμε η κατάσταση να πάει από το κακό στο χειρότερο, ενώ τα μόνα που σταθερά γνωρίζουν ανάπτυξη είναι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της οικονομίας.

Σημειώθηκε ότι η επιδείνωση της κατάστασης δεν είναι ούτε συγκυριακή, ούτε τυχαία, αλλά το αποτέλεσμα μιας συνειδητής πολιτικής που εφαρμόζουν χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις, γιατί εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, φορτώνοντας μονίμως τα βάρη στις πλάτες του λαού.

Και επισημάνθηκε, δε, ότι, δυστυχώς για τα λαϊκά στρώματα, «πλάτη» για το πέρασμα αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής έβαλαν και βάζουν και οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που στηρίζουν τις πολιτικές της λιτότητας, των ανατροπών των εργασιακών σχέσεων, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που επιβάλλει περιορισμούς στην αγροτική παραγωγή, χαμηλές τιμές στα προϊόντα, την πολιτική της υποτιθέμενης «ελεύθερης αγοράς» που έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο μεγάλο τμήμα των ΕΒΕ.

Υπογραμμίστηκε ότι με τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις που προωθούνε σε όλους τους τομείς η κυβέρνηση, η ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, με τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, αλλά και με την όξυνση της οικονομικής κρίσης, πρέπει να είναι καθαρό ότι η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων θα χειροτερέψει περισσότερο τα επόμενα χρόνια.

Και επισημάνθηκε ότι σήμερα αποδείχνεται όλο και πιο καθαρά ότι όσο συνεχίζεται η εφαρμογή μιας τέτοιας αντιλαϊκής πολιτικής, όσο τα μονοπώλια θα έχουν το πάνω χέρι στην οικονομία, ανεξάρτητα από ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία, τα μεγάλα προβλήματα του λαού και του τόπου δεν μπορούν να λυθούν. Συνεπώς η θεωρία του «μονόδρομου» της ΟΝΕ είναι επινοημένη ακριβώς για να εμφανίζει ως αναγκαία και ρεαλιστική την πολιτική που συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο.