Εδώ και πολλά χρόνια, βέβαια, οι γνωστοί συσχετισμοί στη ΓΣΕΕ έχουν κάνει τη «δουλιά» τους. Υποβαθμίστηκε το πρωτοβάθμιο σωματείο. Ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, με την περίπου υποχρεωτική συνδικαλιστική ένταξη, αποτέλεσε τον κύριο κορμό του συνδικαλιστικού κινήματος στον ιδιωτικό τομέα και οι πελατειακές σχέσεις υπονόμευσαν τη συλλογική συνείδηση.

Η τακτική της πλειοψηφίας, με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό να βάζει «πλάτη» για να περάσει μια σκληρή αντεργατική πολιτική, απομάκρυνε τους εργαζόμενους από τα συνδικάτα τους. Οι αγώνες χωρίς προοπτική, η θριαμβολογία για τα ελάχιστα, η αναγωγή του «κοινωνικού διαλόγου» και του «κοινωνικού εταιρισμού» σε πρώτιστη αξία. Ολα αυτά και ακόμη περισσότερα φθείρουν ανεπανόρθωτα και διαστρεβλώνουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Και τώρα η ΓΣΕΕ αναζητά τα εν δυνάμει μέλη των συνδικάτων προσφέροντας κάρτες εγγραφής και εκπτώσεις για να αυξήσει τη δύναμη των συνδικάτων. Τίποτα δεν είναι άχρηστο. Αλλά πριν ή παράλληλα με αυτές τις μεθόδους, ας αναρωτηθούν οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας πώς θα συνδικαλιστεί ένας εργαζόμενος όταν ο γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας οδηγείται με χειροπέδες στο Αστυνομικό Τμήμα επειδή υπερασπίστηκε τα δικαιώματα μιας εργάτριας στο «ΦΩΚΑ». Ας πάνε στις πιτσαρίες να ρωτήσουν τους διανομείς γιατί δε συνδικαλίζονται και τι προβλήματα αντιμετωπίζουν.

Υπάρχουν δεκάδες χώροι δουλιάς για να μάθουν όσα χρειάζονται, αρκεί να κάνουν τον κόπο να τους επισκεφθούν...