Το έργο από πολλούς θεωρείται το καλύτερο έργο του Ο' Νηλ. Στο Εθνικό Θέατρο πρωτοπαίχτηκε το 1965 από τους Αλέξη Μινωτή και Κατίνα Παξινού, σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου. Πρόκειται για μια οικογένεια την οποία καταστρέφουν το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, η φυματίωση, οι κακές μεταξύ τους σχέσεις. Η υπόθεση του έργου επικεντρώνεται στην απομόνωση της μητέρας στα ναρκωτικά, καθώς ο σύζυγος και τα παιδιά της προσποιούνται ότι δε βλέπουν. Η ένταση κλιμακώνεται όταν οι άντρες του σπιτιού εμφανίζουν σημάδια αλκοολισμού, ένταση που εντείνεται όταν ο ένας γιος προσβάλλεται από φυματίωση. Το έργο, που πολλοί πιστεύουν ότι περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, αποτελεί πηγή συζήτησης για τις αντιδράσεις της οικογένειας όταν υπάρχει ένταση λόγω καταστάσεων ασθένειας, ανεργίας, έλλειψης αυτοεκτίμησης και καταχρήσεων.

Τα σκηνικά - κοστούμια επιμελείται ο Γιώργος Πάτσας, τη μουσική ο Φίλιππος Τσαλαχούρης, τους φωτισμούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος. Πρωταγωνιστούν η Βέρα Ζαβιτσιάνου και ο Γιώργος Μοσχίδης. Παίζουν επίσης: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Χρήστος Λούλης και Ανέζα Παπαδοπούλου.