Και για να καταλάβετε ακόμη καλύτερα το μέγεθος του προαναφερομένου χτυπήματος, αναφέρουμε και ορισμένες ακόμη πλευρές της όλης υπόθεσης.

Η «Γιουνάιτεντ Ερλάινς» παρουσίασε ζημιές από τις αρχές του 2001, ως συνέπεια του εντεινομένου ανταγωνισμού και των χαμηλών ναύλων από άλλες αεροπορικές εταιρίες. Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο με το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, όταν δύο αεροπλάνα της εταιρίας έγιναν «όπλο» των τρομοκρατών. Τελικά, τα προηγούμενα και η γενικότερη ύφεση της αμερικανικής οικονομίας ανέβασαν τις ζημιές της «Γιουνάιτεντ Ερλάινς», για το 2001, στα 10 δισ. δολάρια. Τότε, οι ηγέτες των συνδικάτων της «Γιουνάιτεντ» συμφώνησαν σε μισθολογικές περικοπές ύψους 5,2 δισ. δολαρίων, σε 5,5 χρόνια, για να ανταποκριθεί η εταιρία στις απαιτήσεις του ανταγωνισμού. Η συμφωνία αυτή, όμως, τινάχτηκε στον αέρα, όταν στα τέλη Νοέμβρη οι απλοί μηχανικοί δεν αποδέχτηκαν να «φορτωθούν» το δικό τους μερίδιο περικοπών, ύψους 700 εκατ. Μετά την εξέλιξη αυτή και αφού οι εργαζόμενοι δεν αποδέχονταν να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και ο Τζ. Μπους απέρριψαν την αίτηση δανείου δύο δισ. δολαρίων. Το γεγονός, αποτέλεσε τη σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε νομοτελειακά πλέον στη διαδικασία της πτώχευσης.

Οπως καταλαβαίνετε, είτε έτσι είτε αλλιώς, οι εργαζόμενοι θα ζημίωναν. Γεγονός, το οποίο φανερώνει τα αδιέξοδα του «λαϊκού καπιταλισμού», ακόμη και για τους πλέον... επιφανείς εκπροσώπους του, όπως οι αμερικανοί πιλότοι.